Ο Φιδέλ Κάστρο και οι 35.000 ερωμένες!

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Είναι να μην πεθάνη κανείς και βγαίνουν πάραυτα τα φτυάρια του θαψίματος και δεν εννοώ της κανονικής ταφής, αλλά του κουτσομπολιού και των μυθευμάτων που ως συνήθως απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα η οποία ελάχιστα ενδιαφέρει εφόσον ο εντυπωσιασμός είναι το ζητούμενο. Διαβάζω ανά το Φέισμπουκ, αλλά και σε πλήθος δημοσιευμάτων αλλαχού, ότι ο μακαρίτης ο Φιδέλ Κάστρο είχε, λέει, 35.000 ερωμένες (στον ύπνο του, ίσως)! Ούτε ο επίσης μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου να ήτανε! Και βγαίνουν διάφοροι ανεγκέφαλοι και αναμασάνε την πληροφορία με τα ανάλογα σχόλια κρυφού θαυμασμού και φανερής ζήλειας. Δεν μπαίνει όμως κανένας τενεκές στον κόπο να βάλη το κεφάλι του να δουλέψη, λίγο, όχι πολύ, αφού τα απλά μαθηματικά καθιστούν την “πληροφορία” τόσο σοβαρή όσο και οι φορείς της! Διότι αν διαιρέσουμε τον αριθμό 35.000 των υποτιθέμενων ερωμένων επί 365 μέρες που έχει ο χρόνος διαπιστώνουμε ότι αν ο Φιδέλ γαμούσε συνεχώς και ακαταπαύστως από την τρυφερά ηλικία του ενός έτους έως και το 90ό που ήταν και το τελευταίο του και δεν μπορούσε να σηκώση το χέρι του, αφήστε το καυλί του, δεν επαρκούν τα χρόνια! Η διαίρεση μας βγάζει 95 και κάτι ψιλά! Ακόμη κι’αν τις έπαιρνε δύο δύο πάλι δεν βγαίνουνε τα νούμερα καταδεικνύοντας ότι είναι νούμερα όσοι κυκλοφορούν και αναπαράγουν τέτοιες μαλακίες. Σε άλλα “σοβαρά” δημοσιεύματα, αναπαραγόμενα και από “έγκριτες” ελλαδικές εφημερίδες (εδώ γελάμε), ο Φιδέλ εμφανίζεται στο ιδιωτικό του νησί να ζη με χλιδή Σαουδάραβος και Κουβετιανού πρίγκηπος! Δεν διευκρινίζεται αν τα καθίσματα της τουαλέτας ήταν από 24 καράτια χρυσό, όπως του μακαρίτη Σαντάμ Χουσεϊν, αλλά τί, οικονομία θα κάνουμε τώρα; Και βέβαια είναι χρυσά, ρε καραγκιόζηδες, επαναστάτης ήταν ο άνθρωπος και μάλιστα επιτυχημένος όχι κανένας μπατίρης “αριστερός” ψευτοδιανοούμενος από αυτούς που συχνάζανε στις ψησταριές μήπως και περίσσευε κανένα κοψίδι μαζί με κανένα καρτούτσο ξυδόκρασο της κακιάς ώρας…

Και οι σοβαροί αναλυτές όμως κάνουν ένα μεγάλο λάθος στην αποτίμηση του έργου του Φιδέλ όπως έκαναν και κάνουν το ίδιο λάθος αναφερόμενοι στον Ούγκο Τσάβεζ της Βενεζουέλας. Η Κούβα δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε Ευρώπη. Δεν είναι καν τρίτος κόσμος. Πρόκειται για χώρα η οποία εξήλθε από μία εκ των χειροτέρων μορφών αποικιοκρατίας με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού (μαύροι και μουλάτος) που εθεωρούντο λίγο πιο …κάτω από τα ζώα στη βιολογική κλίμακα. Επί καθεστώτος Μπατίστα οι εγγεγραμμένες πόρνες (αφήστε τις ακόμη περισσότερες μή εγγεγραμμένες) ήταν πιο πολλές από τους εργάτες στα ορυχεία. Ολόκληρη η παραγωγική δομή της χώρας ήταν στα χέρια αμερικανικών εταιρειών και ο τομέας του τουρισμού και των καζίνο ανήκε αποκλειστικά στη Μαφία. Ο μέσος Κουβανός δεν είχε καμμία προοπτική, κανένα μέλλον πέραν από το να δουλεύη για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις οι οποίες ως νέα μορφή αποικιοκρατίας απομυζούσαν όλο τον πλούτο της χώρας, υλικό και ανθρώπινο.

Η Επανάσταση και ο Κάστρο έκαναν στην κυριολεξία τους Κουβανούς από ζώα ανθρώπους! Ιδιαίτερα για τους μαύρους, στις κοινωνίες των οποίων ακόμη και σήμερα ο Φιδέλ απολαμβάνει λατρεία ημίθεου. Στον μισό και βάλε αιώνα του καθεστώτος ο Κουβανός μορφώθηκε, ανακάλυψε νέες δυνατότητες και μπόρεσε να χτίση μια ζωή με στερήσεις μεν, όχι υπό καθεστώς δουλείας δε όπως πριν. Και τα “μπένεφιτς” του επαναστατικού πνεύματος αυτής της περιόδου απλώθηκαν και εκτός Κούβας, στις χώρες της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, όπως και της Αφρικής όπου χιλιάδες Κουβανοί γιατροί μέχρι και σήμερα προσφέρουν αφιλοκερδώς σε μεγάλο βαθμό τις υπηρεσίες τους εκεί που ντόπιος γιατρός σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελε να πατήση! Ακόμη και στην Πολιτεία του Μισσισιπή, εδώ στις ΗΠΑ, εκπρόσωποι υποβαθμισμένων περιοχών, χωρίς καμμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έστειλαν γράμμα στον Κάστρο(!) και του ζήτησαν βοήθεια. Ο Φιδέλ ανταποκρίθηκε προσφέροντας μέχρι και 15 υποτροφίες τον χρόνο σε νέους που θα ήθελαν να σπουδάσουν ιατρική στην Κούβα (Η Ιατρική Σχολή των Αμερικών, όπως ονομάζεται θεωρείται από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη της ισπανόφωνης Αμερικής) με τον όρο ότι θα επέστρεφαν στις κοινότητές τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αυτό έγινε τέλη της δεκαετίας του ’90 με αρχές του 21ου αιώνος, όχι τη δεκαετία του ’60 …

Δεν έχω την πρόθεση να γίνω απολογητής του Κάστρο, αλλά δεν μπορώ να ακούω και τις όψιμες μαλακίες που πέφτουν βροχή δεξιά κι’αριστερά επειδή επί των ημερών του η Κούβα δεν έγινε ΗΠΑ ή Ευρώπη! Δεν κοιτάζουν ότι στην “ελεύθερη” και “δημοκρατική” Δομινικανική Δημοκρατία, λίγο πιο πέρα, ακόμη σε κάποιες περιοχές οι μεγαλοτσιφλικάδες πουλούν ή αγοράζουν τις εκτάσεις τους μαζί με τους κατοίκους (αποικιοκρατικό σύστημα των λεγομένων ejidos), οι οποίοι είναι και υποχρεωμένοι να ξοδεύουν τα λιγοστά λεφτά τους στα μαγαζιά του γεωκτήμονος. Στη γειτονική Αϊτή τρώει ο ένας τον άλλον ενώ οι μόνοι γιατροί που ζυγώνουν είναι Κουβανοί. Στην Ιαμαϊκή (Τζαμάικα) οι μαύροι ψωμολυσσάνε ως ουσιαστικώς σκλάβοι των λιγότερο μαύρων Ινδών οι οποίοι διαχειρίζονται τον πλούτο της χώρας. Και πάει λέγοντας. Ολοι αυτοί έχουν την “ελευθερία” να πεθάνουν ζωντανοί και να φυτοζωούν μέχρι και τον βιολογικό θάνατό τους, χωρίς προοπτική ή ελπίδα για κάτι καλύτερο. Η Κούβα σ’αυτή τη γειτονιά ανήκει και βρίσκεται, άρα το επίπεδο ζωής και υλικοτεχνικής ανάπτυξής της θα πρέπη να κρίνεται με ανάλογα κριτήρια κι’όχι σε σύγκριση με τον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο. Σήμερα, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα ο μέσος Κουβανός ζει καλύτερα από τον μέσο κάτοικο των χωρών της Καραϊβικής! Είναι δε πιο μορφωμένος με δυνατότητες να αναπτύξη την προσωπικότητά του που οι κάτοικοι των γειτονικών χωρών ούτε ονειρεύονται!

Ναί, το σύστημα του Κάστρο ήταν και είναι δικτατορία! Ούτε κομμουνισμός, ούτε φούμαρα, πατριωτική δικτατορία. Ο Φιδέλ εξάλλου δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά Κουβανός εθνικιστής που ανακάστηκε να γίνη γιαλαντζί κομμουνιστής όταν οι ΗΠΑ του γύρισαν την πλάτη. Γιος σκληροτράχηλων μεταναστών από τη Γαλικία της Ισπανίας (από εκεί όπου καταγόταν και ο Φράνκο – αλλά και ο Χούλιο Ιγκλέσιας), μιας περιοχής γνωστής για τον συντηρητισμό και αυταρχισμό της και εν συνεχεία απόφοιτος σχολείου Ιησουιτών, ο Κάστρο δεν θα μπορούσε να είναι ούτε φιλελεύθερος ούτε δημοκράτης. Ούτε και η χώρα του όμως χρειαζόταν τέτοιου είδους ηγέτη, ήθελε μια σθεναρή ηγεσία, μια αυστηρή, πατρική φιγούρα που θα ενέπνεε τις μάζες και θα τις κρατούσε εν εγρηγόρσει για τα υπόλοιπα 50 χρόνια.

Το καθεστώς του Κάστρο δεν ήταν για ελεύθερα πνεύματα, για ανθρώπους υπερευαίσθητους και λεπτεπίλεπτους. Ούτε εγώ θα μπορούσα να ζήσω στην Κούβα του Φιδέλ, θα ήμουν αντικαθεστωτικός! Θα ήμουν όμως αντικαθεστωτικός και υπό τον Μπατίστα άρα με τη νίκη της Επανάστασης θα έπρεπε να σκοτώσω τον Φιδέλ ή να φύγω όπως ο Τσε Γκεβάρα, ο οποίος επίσης είχε “φάει” κόσμο και κοσμάκη. (Θυμηθείτε πόσους “έφαγαν” οι δικοί μας επαναστάτες, όλων των εποχών, χωρίς αυτό να μας εμποδίζη να αναγνωρίσωμε την προσφορά τους και να τους θεωρούμε ήρωες.) Ο φόρος αίματος για να πατήση πόδι το καθεστώς ήταν σκανδαλωδώς μεγάλος, όχι ότι πιστεύω πως υπάρχει και μικρός φόρος αίματος. Και πάλι όμως πρέπει να λάβωμε υπόψη πού βρίσκεται η Κούβα, τις ιστορικές ιδιαιτερότητές της και την αξία της ανθρώπινης ζωής πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την Επανάσταση.

Κάποιοι θα πουν ότι και ο Χίτλερ ήταν ένας εθνικιστής ηγέτης ο οποίος ανήλθε στην εξουσία ενώ η χώρα τελούσε υπό διάλυση και παρά τις καταστροφές που προκάλεσε αγαπήθηκε από τον λαό του και έκανε πολλά θετικά πράγματα, πολλά από τα οποία υπάρχουν και λειτουργούν μέχρι σήμερα. Κι’άλλοι τύραννοι έκαναν πολλά καλά, ανάμεσά τους και ο Σαντάμ Χουσεϊν, για ποιό λόγο ο Κάστρο να τύχη ειδικής μεταχείρισης και κατανόησης; Γιατί έτσι λειτουργεί η ιστορία η οποία δεν επιτρέπει το τσουβάλιασμα, τη διαφορά την κάνουν οι ιδιαιτερότητες και όχι οι γενικότητες.

Ο Φιδέλ Κάστρο ήταν ένας επαναστάτης παλαιάς κοπής, προϊόν της εποχής του, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Απολύτως δικαιολογημένα αρκετές χιλιάδες Κουβανών φτύνουν στο άκουσμα του ονόματός του. Το ίδιο δικαιολογημένα όμως, αρκετά εκατομμύρια άλλων Κουβανών σκύβουν με ευγνωμοσοσύνη στη μνήμη του και αρκετά εκατομμύρια ανθρώπων σε διάφορες χώρες του κόσμου όπου Κουβανοί γιατροί παρέχουν στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χάρη στον Κάστρο και το καθεστώς του, τον θεωρούν ήρωα και θα ήθελαν έναν τέτοιο ηγέτη για τη δική τους πατρίδα. Και έτσι που πάνε τα πράγματα, ίσως και στην Ελλάδα να αρχίσουν σύντομα να ζητούν έναν Κάστρο …

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: 1) Εάν αγοράζετε λαθραία πούρα “Κοϊμπας” στις ΗΠΑ να ξέρετε ότι ενώ είναι καλής ποιότητος δεν είναι κουβανέζικα, φτιάχνονται στο Μεξικό.

2) Εάν ζήτε στη Νέα Υόρκη μην κάνετε το λάθος και αγοράσετε κυδώνια! Είναι εντελώς άνοστα και δεν έχουν καμμία σχέση με τα κυδώνια που ξέραμε στην Ελλάδα.