Του Δημήτρη Ρομποτή*
Οντως η ζημειά που έχει συντελεστεί στην Κύπρο με το κούρεμα και το συνακόλουθο μνημόνιο είναι τεράστειας έκτασης. Ο τραπεζικός τομέας έχει πληγεί θανάσιμα και οι συνέπειες αυτής της καταστροφής επεκτείνονται σε όλες σχεδόν τις παραμέτρους της οικονομίας, κάτι που θα διαφαίνεται σε μόνιμη βάση καθώς το γκρέμισμα μόλις έχει αρχίσει. Η Κύπρος δεν έχει μεγάλη έκταση, το μισό της έδαφος βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή, οι πλουτοπαραγωγικές της πηγές στον ενεργειακό τομέα είναι ακόμη σε επίπεδο θεωρίας και ο τουρισμός, σταθερή αξία για το νησί, είναι εποχιακός και σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τους Ρώσσους που είχαν τα χρήματά τους εκεί και είχαν αγοράσει πανάκριβα εξοχικά η διαμερίσματα. Η εικόνα, ακόμη και για τον πλέον ψύχραιμο παρατηρητή, είναι απελπιστικά θολή το δε μέλλον εμφανίζεται ως απέλπιδα προσμονή.
Ωστόσο και όπως αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση αφότου ενέσκυψε η κρίση, η Κύπρος διαθέτει κάτι που την καθιστά υπερδύναμη κι’αυτό το κάτι είναι ο λαός της, η αταλάντευτα σταθερή αξία της! Δεν έχω καμμία διάθεση για υπερβολές, εξωραϊσμούς, μεγαλοστομίες και γλυκόλογα είδη αντικαταθλιπτικών τούτη την ώρα, αλλά αν υπάρχη ελπίδα για την Κύπρο αυτή προέρχεται πλέον αποκλειστικά και μόνο από την ποιότητα του λαού της. Οι τελευταίες 15 μέρες απέδειξαν, με οδυνηρό τρόπο είναι η αλήθεια, πως οι Κύπριοι δεν πλαδάρεψαν εντελώς από την ευμάρεια και ανάπτυξη που ακολούθησε την καταστροφική εισβολή των Τούρκων, αλλά διαθέτουν ακόμη ψυχικές δυνάμεις που τους καθιστούν ετοιμοπόλεμους ανά πάσα στιγμή. Κι’ας προδώθηκαν από την πολιτική τους ηγεσία κατ’επανάληψη, με την επιπέδου μειοδοσίας αδράνεια Χριστόφια, την εγκληματική έλλειψη προετοιμασίας και επεξεργασίας εναλλακτικών σχεδίων Αναστασιάδη τους μήνες που περίμενε να γίνη πρόεδρος, την παιδαριώδους αφέλειας σπουδή με την οποία οι βουλευτές «συζήτησαν» και απέριψαν το πρώτο σχέδιο και την ποινικώς κολάσιμη διαχείριση των τραπεζιτικών θεμάτων από κυβερνητικούς και επιχειρηματικούς «υπευθύνους».
Παρά τον ορυμαγδό λαθών της ηγεσίας του όμως, ο κυπριακός λαός έχει δείξει όλες αυτές τις μέρες θαυμαστή αυτοσυγκράτηση, αλληλεγγύη, καρτερία, συλλογικό αίσθημα ευθύνης και αγάπη για τον τόπο του. Το είδαμε και όταν άνοιξαν οι τράπεζες που ενώ ολόκληρη η υφήλειος περίμενε ότι ο κόσμος θα κάνη «ντου» και θα προκληθούν επεισόδεια και σκηνές απελπισίας, οι Κύπριοι συμπεριφέρθηκαν με τρόπο που ούτε οι «ψυχραιμότεροι» βορειοευρωπαίοι – που μονίμως κάνουν μαθήματα σε όλους τους άλλους – δεν θα μπορούσαν να περιμένουν από τον εαυτό τους. (Φανταστείτε να είχαν κλείσει οι τράπεζες για 15 μέρες στη Φινλανδία και τί θα γινόταν τη ημέρα που θα άνοιγαν …)
Μένει τώρα η κυπριακή ηγεσία να καταβάλη κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αμβλυθούν οι άμεσες συνέπειες της καταστροφής και να μπορέση να ξαναλειτουργήση η οικονομία διότι τα αποθέματα υπομονής των Κυπρίων δεν είναι ούτε πρέπει να είναι ανεξάντλητα. Ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις, πρέπει να βρεθή ένας τρόπος να λάβουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται (από τα ίδια τους τα χρήματα!) ώστε να παραμείνουν εν ζωή και αν είναι δυνατόν να μην προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις. Επίσης, όπως έγραφα όταν εκδηλώθηκε η κρίση, η Κύπρος θα πρέπη με περισσότερη σπουδή να αναπτύξη παραιτέρω τους πραγματικά παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι το φυσικό αέριο (πρόσφατα), ο τουρισμός, η γεωργία, η ναυτιλία κλπ. Οι παλιές «καλές» μέρες του υπερδιογκωμένου τραπεζικού τομέα που προσέφερε ξέπλυμα χρημάτων και υψηλά επιτόκια σε ξένους καταθέτες μαζί με καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για τους ντόπιους, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για το νησί και όσο πιο γρήγορα το πάρουν απόφαση, τόσο καλύτερα για όλους.
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).
ΥΓ: Α) Η σοβαρότητα με την οποία χειρίστηκαν οι Κύπριοι την κρίση δεν περιορίζεται σε επίπεδο απλών ανθρώπων. Ακόμη και τα μέσα ενημέρωσης έχουν δείξει αξιοζήλευτη υπευθυνότητα κάνοντας τη σύγκριση με τα αντίστοιχα ελλαδικά επώδυνη εμπειρία. Ούτε καν οι συζητήσεις στη Βουλή από τους κατώτερους των περιστάσεων βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων δεν θυμίζουν το ελλαδκό τσίρκο. Αλλά, ας μην πάμε μακρυά, συγκρίνετε μια συνεδρίαση ή συνέλευση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερκής με ανάλογες της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης …
Β) Αστείο, αλλά σοβαρό: δεν γίνεται να φωνάξουν στο νησί τους δυο Κύπριους ηγούμενους του Βατοπεδίου για να τους αναθέσουν τα οικονομικά υπουργεία μήπως και ξελασπώσει η χώρα μια ώρα αρχήτερα;
