Του Δημήτρη Ρομποτή*
Στο γεωγραφικό μακρυνάρι της Χιλής, αλλά και σε τμήμα της Αργεντινής, ζουν δύο αγέρωχοι και υπερήφανοι λαοί – τόσο αγέρωχοι και υπερήφανοι που μόνο ελληνικής καταγωγής θα μπορούσαν να είναι! Και είναι! Πρόκειται για τους Μαπούτσες (με το συμπάθειο, αλλά έτσι λέγονται και προφέρονται – Mapuches) και οι Αραουκάνοι. Των τελευταίων το επικό ποίημα «Αραουκάνα» είναι κάτι σαν την Ιλιάδα και την Οδύσεια της Νοτίου Αμερικής και αναφέρεται στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών κατακτητών οι οποίοι ποτέ δεν τους κατέκτησαν, ούτε ερωτικώς, αλλά συνέχισαν να ζουν ελεύθεροι κι’ωραίοι στα βουνά, τα λαγκάδια και τα οροπέδια, κάτι σαν τους δικούς μας Μανιάτες ή τους Ζωνιανούς δηλαδή, οψίμως δε και κάποιους αλλοπαρμένους φυσιολάτρες που πιάνουν τις ράχες και τα ρουμάνια αναζητώντας λύτρωση από τον εαυτό τους ή το οικείο περιβάλλον τους.
Επί του θέματος όμως. Για τους Αραουκάνους δεν χρειάζεται να πω πολλά όσον αφορά στην ελληνική των καταγωγή γιατί τα λένε οι ίδιοι. Ενας αρχηγός τους – θέλετε άλλην απόδειξιν ελληνικότητος; Και τα ελλαδικά κόμματα έχουν «αρχηγούς» – εξέδωσε βιβλίον πριν καμμιά 15αριά χρόνια στο οποίο παραθέτει μια σειρά εθίμων και στοιχείων από τη θρησκεία τους ισχυριζόμενος ότι οι Αραουκάνοι ήταν αρχαίοι Σπαρτιάται που έφτασαν στη Χιλή διαπλέοντες τον Ειρηνικό και τα νησιωτικά του συμπλέγματα κι’ακολουθώντας τα ρεύματα. Ας μην επεκταθώ όμως, άλλωστε το (β)Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν …
Για αυτούς λοιπόν δεν τίθεται ζήτημα, είναι Ελληνες, το λένε και το τονίζουν. Ας περάσωμε τώρα στη δεύτερη μεγάλη εθνική ομάδα, τους Μαπούτσες, οι οποίοι έως την σήμερον αγωνίζονται για αυτονομία και επιπλέον δικαιώματα από τη Χιλή, θεωρώντας ότι είναι ιστορικά ξεχωριστός λαός και δικαιούνται τοιούτον τι. Μα το ίδιο δεν πιστεύουμε και εμείς οι Ελληνες, απανταχού της γης, δια τον εαυτόν μας; Αφήστε δε που ακόμη και εν Ελλάδι, σε διάφορες περιοχές το κράτος λειτουργεί εντελώς συμβολικά, με τη διαφορά ότι εν αντιθέσει προς τους συμπαθείς Μαπούτσες οι δικοί μας έχουν εφαρμόσει την αυτονομία στην πράξη χωρίς καν να τη ζητήσουν. Ας μην απομακρυνώμεθα όμως εκ του θέματος διότι ψάχνοντας το δασύλιον κινδυνεύουμε να χάσωμεν το δενδρύλιον…
Επειδή έχω ερευνήσει τους Μαπούτσες – ακαδημαϊκώς εννοείται, μην παρεξηγηθούμε κιόλας, αφήστε που έχω πηδήξει την άλλη μισή από την Αθήνα που δεν πήδηξε ο Τατσόπουλος (άρα εσείς που λέγατε ότι ανήκετε στην άλλη μισή, τη βάψατε χιχιχί!) – έχω καταλήξει στο επιστημονικό συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι είναι 100% ελληνικής καταγωγής! Το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ τους (DNA δια τους ξενομανείς) σφύζει από εθνική έπαρση! Αλλά γιατί να ψάχνωμε …ψηλούς στα άχυρα, θέλετε μεγαλύτερη απόδειξη από το όνομά τους (γιατί να το κρύψωμε άλλωστε); ‘Η μήπως δεν είναι οι Ιάπωνες απόγονοι του Ιαπετού (του Τιτάνα, ουχί του συμπεθεστάτου από το Μπρούκλυν), οι δε Βάσκοι απόγονοι Αρχαιοελλήνων βοσκών; Ας μην ξύσω όμως πονεμένες πληγές, ας περιοριστούμε εις τους Μαπούτσας επί του παρόντος που προσφέρουν και τη μεγαλύτερη συναρπαγή.
Εδώ και χρόνια λοιπόν, ευκαιρίας δοθείσης, τονίζω την ανάγκη μαζικών ελληνοποιήσεων τόσο από τις τάξεις των Μαπούτσων όσο και των Αραουκάνων. Το ελλαδικό δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ έχει αδυνατήσει, έχει χάσει το σφρίγος του. Μια ματιά στην ηγεσία οποιουδήποτε τομέα θα σας πείση ότι επέρχεται το μοιραίον (για την ηγεσία πρωτίστως), λείπει το νεύρο, η λεβεντιά, η αποφασιστικότητα, ο Γιώργος Φούντας και το «φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι»! Το γένος των Ελλήνων πάει περίπατο (εσχάτως και με έφεσιν εις τον Οθωμανικόν), χρειάζεται εμπλουτισμός από τις αστείρευτες πηγές του ανά την γην Ελληνισμού, δεν υπάρχει λόγος να τρέχωμε στις ξένες …τρόικες ή να περιμένωμε από τους λαθρομετανάστες να γονιμοποιήσουν τον στείρο ελλαδισμό. Η λύση είναι μία και μπορεί να έρθη μόνο από τις σιέρες (και τις κασιέρες) των βουνών της Χιλής και της Αργεντινής! Να γεμίση η Ελλάδα Μαπούτσες από άκρου είς άκρον, στον στρατό, κατά ξηράν, θάλασσαν, και αέραν, στα σχολεία, στα βουνά και τα λαγκάδια, στα ρουμάνια και τις αποξηραμένες λίμνες! Να αποκτήση η Ελλάς Μαπούτσο πρωθυπουργό και Αραουκάνους υπουργούς, Μαπούτσες εφοριακούς και φορολογούμενους, Μαπούτσες πυροσβέστες (θα περιττεύει και το ανέκδοτο με τη μάνικα), Μαπούτσες καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς (τώρα έχουμε αρχίδεια καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς), Μαπούτσες τραπεζίτες, Μαπούτσες αστυνομικούς και υπαλλήλους βρεφονηπιακών σταθμών ή σταθμών του ΗΛΣΑΠ! Να γίνη η Ελλάς ένα τεράστειο Μαπουτσαριό, να πάρη η μηχανή του Ελληνισμού μπροστά και να φτάση στο φεγγάρι με τέτοια ώθηση!
Εν συνεχεία να εξάγη Μαπούτσες και στη Διασπορά για να δυναμώση το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό μας οξύ σε όλα τα μήκη και πλάτη. Οπου γης και Μαπούτσος, να μην μπορή να σταθή Ελληνες πουθενά χωρίς να μπολιαστή με νέο σφρίγος! Ιδιαίτερα εδώ στις ΗΠΑ, είναι άμεση ανάγκη να έρθουν Μαπούτσες ανάμεσά μας και να αναλάβουν ηγετικό ρόλο πάραυτα, ακόμη κι’αν δεν τους θέλη η Ελλάς. Δεν υπάρχει λόγος να μην πρωτοπορήσωμε και εις αυτόν τον τομέα. Εχουμε ανάγκη από Μαπούτσους ηγέτες στις διάφορες οργανώσεις μας, Μαπούτσους δασκάλους στα σχολειά μας, Μαπούτσους ιερείς και φυσικά Μαπούτσο αρχιεπίσκοπο ο οποίος θα αρπάξη επιτέλους μια βοϊδομαπούτσα και θα αρχίση το κυνηγητό ξεκινώντας από το άμεσο περιβάλλον του. Προτείνω στο ΣΑΕ (αν δεν έχει ξεψυχήσει) να αναλάβη πρωτοβουλία εισαγωγής και νομιμοποιήσεως Μαπούτσων πάραυτα! Αν όχι το ΣΑΕ, τότε σίγουρα η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης αν και αυτοί έχουν εκλογές τον Ιούνιο οπότε οι Μαπούτσες θα τύχουν παραταξιακής εκμεταλλεύσεως. Ας δημιουργηθή τουλάχιστον μια Επιτροπή Μαπούτσων ή ας ενταχθή στην Εθνικών Θεμάτων που είναι πάντα της μόδας …
Μιας και ανεφέρθην στον κίνδυνο παραταξιακής εκμεταλλεύσεως, φρονώ ότι και εν Ελλάδι οι Μαπούτσες θα πρέπη να ελληνοποιηθούν με διακομματική απόφαση γιατί αν τους ελληνοποιήση ο Σαμαράς αυτομάτως θα στιγματιστούν ως «Μαπούτσες μπλε», δηλαδή κουβαλητοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη με τους γιαλαντζί Ποντίους για να κερδίζη τις εκλογές. Οχι! Οι Μαπούτσες πρέπει να εισέλθουν για τα καλά εντός του εθνικού πλαισίου μεν, να μείνουν εκτός του κομματικού παιχνιδιού δε. Χρειαζόμαστε υπερκομματικούς, αδέκαστους (αδέκαροι είναι ούτως ή άλλως), σφριγηλούς και αγνούς Μαπούτσες οι οποίοι θα αναλάβουν να μας ζυγοσταθμίσουν ως έθνος για να ξαναβρούμε τον δρόμο μας. Πίσω από κάθε πετυχημένο Ελληνα να μην είναι πλέον μια ενάρετη σύζυγος, όπως είθισται να λέγεται, αλλά ένας σφριγηλός Μαπούτσος ο οποίος θα τονώνη την εθνική υπερηφάνεια όταν πάη να πέση σαν τη Ρωμιοσύνη, για να πετιέται από ‘ξαρχής και αντριεύη και να θεριεύη (και να καμακώνη και καμμιά τουρίστρια, άμα λάχει, να’ούμε)!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ:
1) Οσοι κάνατε πλάκα επειδή ο Μάκης ο Χριστοδουλόπουλος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής, ρίξτε μια ματιά στους υπόλοιπους και θα σας κοπή η μαγκιά!
2) Διάβασα οτι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος ανακοίνωσε πρόσφατα το όνομα της συντρόφου του! Επεσα από τα σύννεφα! Δεν περίμενα να μας βγη …κομμουνιστής!
