GAP=Greek American Prince(ss)

Του Δημήτρη Ρομποτή*

GAP στην ομογενειακή γλώσσα των ΗΠΑ σημαίνει “Greek American Princess” και αναφέρεται στις από καλό σπίτι και ευπόρου ανατροφής, ψηλομύτες κατά κανόνα, υποψήφιες νύφες (οι οποίες λυσσάνε επειδή οι “ξένες”, κυρίως οι “σπανιόλες”, τους κλέβουν τους άνδρες με κίνδυνο να μείνουν στο ράφι όπως οι πάλαι ποτέ πολύτιμες και πανάκριβες εγκυκλοπαίδειες “Μπριτάνικα”). Λόγω καταγωγής και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας ομογενής GAP (Greek American Prince) κι’αυτό εξηγεί εν πολλοίς τον “κοντεσέντινγκ” τρόπο με τον οποίο κατά βάθος αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τον λαό που κληρονομικώ δικαιώματι ανέλαβε να κυβερνήση ένα φεγγάρι και τον οποίον εξακολουθεί να προκαλή με διάφορους τρόπους, κυρίως όταν κανείς δεν του δίνη σημασία, επειδή ως “πρινς”, ξεπερασμένος και έκπτωτος έστω, έχει ακόμη κάτι από το καλάμι της πρώιμης ιππασίας κι’όσο νά’ναι του ξεφεύγει πού και πού και το καβαλάει πιστεύοντας ότι είναι ποδήλατο ή “βάις βέρσα” (καβαλάει δηλαδή το ποδήλατο νομίζοντας ότι είναι το καλάμι των παιδικών του χρόνων). Το ίδιο συμβαίνει με πολλούς απόστρατους αξιωματικούς, αλλά και με πάλαι ποτέ διαλάμψασες τραγουδιάρες των οποίων κι’αν το κάλλος πέρασε, ο …κάλος παρέμεινε αναλλοίωτος! Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, διότι τυχόν συνειδητοποίησις της πραγματικότητος κατόπιν εορτής σηματοδοτεί συνήθως την αρχή του βιολογικού τέλους, οπότε καλύτερα να πετάη κανείς στα σύννεφα. “Ο αετός πεθαίνει στον αέρα”, που λέει κι’ο Σφακιανάκης. Το ίδιο κι’η κλανιά …

Επιστρέφοντας λοιπόν στον GAP, θα ήθελα, με κάθε σεβασμό, να συστήσω εις τους εν Ελλάδι αδελφούς μας να τον αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση, κατανόηση, στοργή (αυτό κυρίως) και να πάνε με τα νερά του στον βαθμό που μπορούν, διότι είναι πολύ πιο εύκολο από όσο νομίζουν να τον πληγώσουν με ακόμη πιο απρόβλεπες συνέπειες στην ψυχική του υγεία. Κι’αν δεν μπορήτε, δεν σας βγαίνει να το κάνετε αυτό από καλωσύνη, τότε σκεφτήτε το δικό σας συμφέρον: είτε σας αρέσει είτε όχι, ο Τζωρτζ είναι εκεί για να μείνη πολύ καιρό ακόμα, η καταγωγή και οι οικογενειακές του περγαμηνές δεν αποκλείουν, μάλλον συνηγορούν για ακόμη λαμπρότερο μέλλον …στις πλάτες σας! Φροντίστε λοιπόν να μην του τη βγαίνετε πολύ, διότι θα σας βγάλη το λάδι όταν με το καλό θα ξαναπάρη τον θρόνο του, μοναδική άλλωστε επιλογή για έναν πρίγκηπα που σέβεται τον εαυτό του (ακόμη κι’αν μοιάζη λίγο σαλεμένος). Θα σας βάλη τα δύο ποδάρια σε ένα παπούτσι, αρκεί το νέο υπόδημα να είναι ανατομικό, να έχη φιλικές προς το περιβάλλον προδιαγραφές και το κυριότερο να προέρχεται από εταιρείες οι οποίες χρηματοδοτούν σειρά “διαδραστικών δράσεων” (αφού στη δράση κολλάει το σίδερο) στις υπανάπτυκτες χώρες των οποίων οι σύγχρονοι σκλάβοι φτιάχνουν τα προϊόντα τους.

Για τους “σωστούς” περιβαλλοντολόγους άλλωστε, αυτό σημαίνει διατήρηση του περιβάλλοντος: να μείνουν τα πράγματα όπως είναι, στη “φυσική” τους σειρά, ώστε να μην διασαλεύωνται οι ισορροπίες και σαλεύει το μυαλό των ανθρώπων ζητώντας πράγματα ανεπίτρεπτα για το “φυσικό” περιβάλλον εις το οποίο ζουν για να πεθάνουν. Δεν είναι, ούτε μπορούν να είναι όλοι GAP (Greek American Princes) μπορούν όμως, εφόσον ευτυχήσουν, να φτιάχνουν τα ρούχα των καταστημάτων GAP (από ανατολή έως δύση του ηλίου – του ΠΑΣΟΚ – για μερικά σέντσια). Ετσι θα είναι όλοι το ίδιο (κατ’όνομα), ισότης χωρίς να διασαλεύεται η ισορροπία της “φύσεως”.

Υπ’αυτή την έννοια, όταν ο Τζωρτζ έλεγε ότι θέλει να κάνη την Ελλάδα Δανία του νότου, το εννοούσε, άσχετα αν οι περισσότεροι τον παρανόησαν, πολλοί δε άφρονες τον χλεύασαν. Δεν είπε ότι η Ελλάδα θα γίνη σαν τη Δανία, αυτό δηλαδή που κατάλαβαν οι χαζοί. Είπε, συγγνώμη για την επανάληψη, ότι η Ελλάς θα γίνη Δανία του νότου, δηλαδή ένα είδος Δανίας, στο φυσικό περιβάλλον όμως του νότου, ειδάλλως θα ήταν παρά φύσιν! Ο Τζωρτζ ήθελε μια άγρια, πρωτόγονη, αποικιακά ρομαντική και όμορφη “Δανία”, σαν το είδος της Ινδίας που βλέπαμε στους Λογχοφόρους της Βεγγάλης, με επίφαση δηλαδή αγγλικών θεσμών, αλλά Ινδία “hard core”! Κυρίως ως προς τους κατοίκους και τας “φυσικάς” των συνθήκας αι οποίαι είχον αλλοιωθεί λόγω της ευμάρειας των δανεικών. Από “δανεικούς” θα τους έκανε “δανικούς”, “Δάνεια – Δανία”, κάπως έτσι το είδε ο Τζωρτζ με το διαπεραστικό βλέμμα του υπεραστικού μυαλού του. Ηταν σαφέστατος και αυτό θα πρέπη να του το αναγνωρίσωμε, διότι σπάνια τυγχάνουν εις την πολιτικήν άνδρες τοιαύτης ευθύτητος και ειλικρινείας. Βλέπετε ο Τζώρτζ δεν είναι πολιτικός, είναι …πρίγκηπας, πέρα και πάνω από τις συμβατικότητες της πραγματικότητας. Οπως κι’ο Μπάγεβιτς (“πρίγκηπας του Νερέτβα” – μη χεστούμε). Κάπως έτσι έβλεπαν την Ελλάδα και οι πραγματικοί βασιλείς της οι οποίοι, καθόλου τυχαία, ήρθαν από τη Δανία (τουλάχιστον αυτοί δεν έλεγαν ότι θα την κάνουν Δανία)! Ετσι τη βλέπει και η βασιλομήτωρ (η Μαργαρίτα, όχι η μήτηρ της Βασίλως).

Το πρόβλημα λοιπόν, είναι δικό σας, του προβληματικού λαού, που δεν διακρίνετε τους “φυσικούς” άρχοντές σας για αυτό και αναγορεύετε εις άρχοντας τους δεξιοτέχνας του κλαρίνου εις τα πανηγύρια – “Αρχοντα Μαρματζάκο”!

Με διαδραστικές ευχές από τον έναν και μοναδικό …πόλο δράσης μου!

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ:

1. Οι έξυπνοι κρίνουν, οι ευφυείς κρίνονται, οι πονηροί κρύβονται …

2. Αν κάποιος σε πη μαλάκα και του απαντήσεις ότι αυτός είναι μαλάκας, έχετε και οι δύο δίκιο …