Το μετέωρο β(λ)ήμα του ανασχηματισμού …

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Δεν θα μπορούσε αυτός ο κυβερνητικός ανασχηματισμός στην Ελλάδα να αρχίση να κυοφορήται σε χειρότερη χρονική στιγμή: μόλις είναι να ξεκινήση το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, ισπανιστί «Μουντιάλ», «παγκόσμιο» δηλαδή, έτσι για να ξέρουμε τί λέμε. Εκεί που ξεμπερδέψαμε με τις δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές, όσοι κέρδισαν ή έχασαν χόρεψαν και καλόπιαν ή κλάψανε με μαύρο δάκρυ και κακόπιαν, που είπαμε καιρός να ησυχάσουμε να καταπιαστούμε με τίποτα πιο σοβαρό όπως είναι το ποδόσφαιρο και οι διακοπές, νά’σου ο Σαμαράς και οι συν αυτώ με τον ανασχηματισμό! Είμαι σίγουρος ότι σύμπας ο ελληνικός «λαός» συμμερίζεται την ακραιφνή οργή μου και αισθάνεται προδωμένος: ενώ έδωσε το τέλειο αποτέλεσμα η συνισταμένη του οποίου είναι «μη μου τους κύκλους τάραττε», διατηρώντας δηλαδή τα πράγματα ως είχαν χωρίς ουσιαστικές αυξομειώσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποιου είδους πολιτική κρίση, η κυβέρνηση αποφάσισε να το ερμηνεύση με εντελώς διαφορετικό τρόπο, δημιουργώντας, ως συνήθως, ένα ακόμη πρόβλημα για να ασχολήται επειδή με τα πραγματικά καταπιάνεται η τρόικα και το «διευθυντήριο» των Βρυξελών, για να χρησιμοποιήσω λίγη «επαναστατική» ορολογία που είναι και της μόδας καθώς η έλευσις του θέρους μας κάνει όλους κατιτίς πιο νοσταλγικούς, ακόμη και με πράγματα των οποίων τη σχέση ουδέποτε αποζητήσαμε ή είχαμε. Αυτό όμως είναι το δράμα του ελλαδικού λαού στο σύνολό του: η νοσταλγία αυτού που ποτέ δεν ήταν, η αναπόληση της δόξης που ποτέ δεν υπήρξε, η κατά φαντασίαν περηφάνεια προς ένα παρελθόν για το οποίο ντρεπόταν όταν ήταν παρόν και προσδοκούσε με παρρησία το λυτρωτικό μέλλον που επίσης ποτέ δεν ήρθε όπως τα λεωφορεία στην Αβάνα …

Με παρέσυρε ο λυρισμός – ίσως επειδή έβλεπα Λυριτζή προηγουμένως – και τείνω να ξεφύγω του θέματος. Τελώ δε σε χαρμόσυνη προσμονή διότι απόψε αναμετράται στη Νέα Ιερσέη η Εθνική Ελλάδος με την αντίστοιχη της Βολιβίας και οι λόγοι δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικοί: συγκινούμαι όταν η Ελλάς συναγελάζεται, έστω και αθλητικώς, με χώρες ή χώρους όπου πραγματικά ανήκει και αισθάνεται σαν στο σπίτι της (mi casa es su casa)! Εν προκειμένω αυτό ισχύει και για τη Βολιβία όσο και για το Χάρισον της Νέας Ιερσέης όπου θα διεξαχθή η φιλική αναμέτρησις! Αντίστοιχη συγκίνηση ένοιωσα προ τριετίας κατά τη διάρκεια άλλου φιλικού με τον Ισημερινό (Εκουαδόρ) στο γήπεδο των «Μετς» το οποίο νέο και απαστράπτον μέν, περιστοιχιζόμενο από μάντρες αυτοκινήτων, παλιατζαρίες και αυτοσχέδια συνεργεία δε! Καλύτερη επιλογή χώρου δεν θα μπορούσε να γίνη, ακόμη κι’αν …δεν είχε σχεδιαστεί (από αυτόνε που έκανε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του 2004 και μετά βγήκε να χλευάση τους Εγγλέζους στο Φέισμπουκ για τη δική τους, ο μαλάκας)!

Επανερχόμενος στο θέμα μετά το αναγκαίο αυτό «μπρέικ» να επαναλάβω την αρχική τοποθέτησή μου, ότι δηλαδή όλη αυτή η ιστορία με τον επερχόμενο ανασχηματισμό δείχνει μη ορθή αντίληψη της κυβερνήσεως αναφορικά με το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κόσμος ψήφισε (όσοι δηλαδή έπαιξαν το παιχνίδι του συστήματος, εκούσια ή ακούσια) για συνέχεια, σταθερότητα στη στασιμότητα, όχι άλλους πειραματισμούς και χολυγουντιανά ρίσκα τα οποία είναι συναρπαστικά μόνο εντός της κινηματογραφικής πραγματικότητος. Ουαί και αλλοίμονο αν κάποιος προσπαθήση να τα μεταφέρη εκτός μεγάλης ή μικρής οθόνης (αναλόγως του μεγέθους που έχει το «σκρην» του υπολογιστή του). Δεν είναι για πλάκα που σε πολλά προγράμματα λένε «do not try this at home”! Αφενός ξέρουν ότι τα παρακαλουθούν πολλοί ανεγκέφαλοι κάφροι κι’αφετέρου καθιστούν σαφές ότι άλλο ο κινηματογράφος κι’άλλο …το θέατρο ή τα θέατρα της ζωντανής καθημερινότητος! Δεν είναι όλα τα παραμύθια για την πραγματικότητα κι’αυτό το ένοιωσε επώδυνα στο πετσί της η ΔΗΜΑΡ (αλλά και το ΠΑΣΟΚ που ενώ έσωσε τα προσχήματα, έχασε τα σχήματα και ουσιαστικά καταποντίστηκε. Το πήρε το Ποτάμι …)

Να ξεκαθαρίσω ότι δεν δύναμαι να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ (διότι μόνος του δεν υπάρχει, τελεί πάντα σε συνάρτηση με άλλους όπως οι …αστερισμοί) βάλθηκαν να κάνουν ανασχηματισμό για να αποδείξουν ότι μπορούν και …χειρότερα! Απαντες γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι απολύτως εντός των δυνατοτήτων τους, το έχουν αποδείξει κατ’επανάληψη, τους πιστεύουμε και τους εμπιστευόμαστε ως προς αυτό! Από την άλλη, με το διαθέσιμο κυβερνητικό υλικό μόνο το χειρότερο ως πιθανότητα μπορεί να προκύψη, άρα προς τί αυτό το εγχείρημα πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο και εν αρχή του θέρους όπως προείπα; Μήπως αποζητά το αυτογκόλ που θα αναγκάση την «ομάδα» να σοβαρευτή και να παίξη ποδόσφαιρο; Αλλά αυτό πάλι είναι σαν να διδάσκη κανείς χορευτικά μέσω επαναλήψεως του Χορού του Ζαλόγγου (ο οποίος και δεν έγινε ποτέ, σύμφωνα με τους Γιουροβιζιονιστές) ή να κάνης στρατιωτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά χωρίς να το γνωρίζουν οι εξασκούμενοι. Είναι σαν να ανοίγης τους ασκούς του Αιόλου για να παίξης γκάιντα σε πανηγύρι!

Πού το πάει λοιπόν ο Σαμαράς και οι συν αυτώ; Ιδού ο γρίφος που θα μας πεθάνη στην αγωνία τις επόμενες μέρες και θα μας κοστίση ψυχολογικά ένα ολόκληρο Παγκόσμιο που τόσο λαχταρούσαμε να δούμε χωρίς άγχος και άλλες έγνοιες! Η κυβέρνηση όσο νά’ναι, ξεπερνάει σε συναρπαγή και το «Μουντιάλ» ακόμη, οπότε «she is underestimating herself» εάν νομίζη ότι ο ανασχηματισμός θα περάση στη λούφα επειδή ο κόσμος θα έχη τον νου του στο ποδόσφαιρο. Αλλωστε το όποιο αποτέλεσμα θα είναι τόσο «awkward» που θα κάνη μπαμ. Οπως σε μια αμερικανική κωμωδία όταν κάποιος είχε μεταφερθεί με εξαϋλωση σε άλλον πλανήτη και ανασχηματίστηκε σώος μεν, με τον κώλο μπροστά δε!

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ:

1)Αχ αυτός ο ιερός …βλάχος της Ακροπόλεως!

2) Οι Χρυσαυγίτες δεν ξευτίλισαν τη Βουλή προχτές, κατά τη θορυβώδη συνεδρίαση, ήταν ήδη ξεφτιλισμένη από τους «σοβαρούς» που προηγήθηκαν των επικίνδυνων γελοίων. Θερίζουν ό,τι έσπειραν κι’αν η κατάντια δεν αφορούσε σε ολόκληρη χώρα και πραγματικούς ανθρώπους θα μπορούσε να ήταν «amusing»!