Essay

Εκλογές τώρα, η καλύτερη λύση!

By April 27, 2015 February 16th, 2018 2 Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Ευτυχώς που στα αδιέξοδα υπάρχει δημοκρατία! Στην ελλαδική εμπειρία μπορεί να πη κανείς ότι η δημοκρατία είναι σαν συνεργείο καθαρισμού που έρχεται να μαζέψη τα σπασμένα. Στη χώρα που καυχιέται ότι τη γέννησε, είναι παραδοσιακά διορθωτική κίνηση κι’όχι ο κανόνας! Είναι πάντα αποτέλεσμα εκτροπής (και δεν μιλάμε για του Αχελλώου) κι’όχι προϋπόθεση αποτροπής ανωμαλίας. Για αυτό και στην Ελλάδα η δημοκρατία έχει κατά κανόνα αρνητικό πρόσημο όπως και ένα χρηματιστηριακό κραχ το οποίο επίσης αποτελεί διορθωτική κίνηση όταν οι τιμές έχουν ξεσαλώσει και κάποιοι τα έχουν κονομήσει χοντρά εις βάρος πολύ περισσοτέρων κορόιδων που νόμιζαν ότι ήταν ξύπνιοι.

Δεν είχα καμμία φιλοσοφική διάθεση σήμερα το πρωί και για τον λόγο ότι ξεκινάει η εβδομάδα με ιδιαίτερα βαρύ πρόγραμμα, άσχετα αν εκ των προτέρων γνωρίζω ότι δεν θα τηρηθή ούτε κατά προσέγγιση, ξεχάστε το κατά γράμμα. Είναι και το δικό μου σαν τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων, με τη διαφορά ότι εγώ κοροϊδεύω κυρίως αν όχι μόνο τον εαυτό μου!

Στο σημείο όπου έχουν φτάσει τα πράγματα στην Ελλάδα οι εκλογές πριν την επίτευξη οποιουδήποτε είδους συμφωνίας με τους εταίρους και τις εταίρες (στην όψιμη νεοελλαδική «ινκλουσίβιτυ» πρέπει να λέμε και τα δύο γένη, όπως φίλες και φίλοι, Ελληνίδες και Ελληνες, αδελφές και αδελφοί κλπ.) είναι ίσως η ενδεδειγμένη λύση επειδή για μια ακόμα φορά η δημοκρατία θα λειτουργήση ως καθαριστικό συνεργείο και θα επιτρέψη ένα ακόμη ξεκίνημα με σχετική «ταμπούλα ράσα» για να θυμηθούμε και την πολιτική παρακαταθήκη του Αρη του Σπηλιωτόπουλου που συμπυκνώνεται στην εν λόγω φράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται να βάλη κρασί στο νερό του και να κάνη λίγο πίσω επειδή έχει κατά νου το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ με το «λεφτά υπάρχουν» που όταν εξ ανάγκης επέβαλε τη σφιχτοκωλίαση, οδηγήθη στην κατάρρευση με επόμενο πιθανό βήμα την πλήρη εξαφάνιση. Είναι πολύ δύσκολο με βάση τις προεκλογικές υποσχέσεις να συμφωνήση σε μία λύση η οποία κατά τον κ. Δραγασάκη θα επιβάλη μέτρα που η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρη. Εάν όμως προκηρυχτούν εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ ζητήση ανανέωση της λαϊκής εντολής στη βάση ότι κοιτάξτε παιδιά, αγωνιστήκαμε τρεις μήνες, δεν υποκύψαμε, αλλά βρεθήκαμε θλιβερά μόνοι μας και θα πρέπη να επιδείξωμε πραγματισμό, κάνοντας πίσω σε κάποια πράγματα, μετά λύνονται τα χέρια του και δεν θα φαίνεται ανακόλουθος. Είναι επίσης και ο καλύτερος τρόπος για τον κ. Τσίπρα να αντιμετωπίση την εσωκομματική αντιπολίτευση – τη μόνη που έχει δηλαδή. Μπορεί να αφήση μερικούς έξω από τα ψηφοδέλτια, να απειλήση κάποιους άλλους και γενικά να τους τραβήξη τα γκέμια όπως θα έκανε κάθε ηγέτης που επιθυμεί να κυβερνήση κι’όχι απλά να παίζη τις κουμπάρες. Σαν το αερόστατο που χρειάζεται το έρμα, τους σάκους άμμου δηλαδή για να κρατιέται στο έδαφος, αλλά πρέπει να αρχίση να τους πετάη καθώς θα παίρνη ύψος…

Βέβαια, η προκήρυξη εκλογών τώρα θα είναι και ομολογία αποτυχίας, καθώς είχαν το μαχαίρι και το πεπόνι και κατάφεραν να φάνε μόνο τα σπόρια. Ωστόσο, λόγω της ανυπαρξίας σοβαρής εναλλακτικής λύσης από τη μείζονα αντιπολίτευση αυτό ξεπερνιέται επικοινωνιακά με το πρόσχημα ότι χρειάζονται ανανέωση της λαϊκής εντολής για να διαπραγματευτούν με τους εταίρους και εταίρες στη βάση νέων δεδομένων. Και δεν πρόκειται περί επικοινωνιακού τεχνάσματος μόνο, αφού επιβεβαίωση της αποδοχής του ΣΥΡΙΖΑ από το εκλογικό σώμα θα έχη σίγουρα και τον ανάλογο αντίκτυπο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό την έννοια ότι θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτοί οι αφόρητοι τύποι είναι εδώ για να μείνουν και θα πρέπη να εξαντλήσωμε τις δυνατότητες λύσης πριν πάμε όλοι για διάλυση (κι’ας λένε ότι έχουν θωρακιστεί και δεν ανησυχούν. Ουδείς αρχιτέκτων θα ήθελε έναν σεισμό για να αποδείξη ότι το κτίριό του είναι όντως αντισεισμικό…).

Οι εκλογές θα ξεκαθαρίσουν την εικόνα και στη μείζονα αντιπολίτευση. Εάν η Νέα Δημοκρατία καταποντιστή που είναι το πιθανότερο, τελειώνει και ο κ. Σαμαράς μαζί με όλον τον παλαιοκομματικό συρφετό που αγωνίζεται να τον διαδεχτή. Ποιός θα θελήση μετά να γίνη …Βενιζέλος; Εάν πάλι διατηρήση τα ποσοστά της και πάη ίσως λίγο καλύτερα, ενδέχεται να τελειώση η αμφισβήτηση και η εσωστρέφεια μήπως κι’αρχίση να κάνη αντιπολίτευση διότι μέχρι τώρα τον ρόλο αυτό τον έχει επωμιστεί αποκλειστικά ο …κ. Λαφαζάνης.

Για το ΠΑΣΟΚ το ερώτημα είναι αν θα μείνη εντός ή εκτός και επί τα αυτά, οπότε δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως η προοπτική του. Το ΚΚΕ είναι στην κοσμάρα του και ενδιαφέρεται πρωτίστως για το μαγαζί του όπως κάθε σωστός επαγγελματίας, χώρια που ενδέχεται να πάη και λίγο καλύτερα αν επιστρέψουν κάποιοι που έφυγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο. Το Ποτάμι είναι περίεργη ιστορία, καθώς δεν κάνει ούτε για κυβέρνηση, ούτε για αντιπολίτευση. Αίγιγμα παραμένη τί θα γίνη με τη Χρυσή Αυγή. Εάν καταπονιστή η ΝΔ τα ποσοστά της θα ανέβουν και δεν αποκλείεται να γίνη αξιωματική αντιπολίτευση κάτι που εκτός από χίλια μύρια προβλήματα θα σημάνει και το τέλος της α λα γκρέκα αστικής δεξιάς. Σε τέτοια περίπτωση όμως, κατάρρευσης δηλαδή της ΝΔ, ενδέχεται να επωφεληθούν και οι ΑΝΕΛ οι οποίοι μπορεί να επανέλθουν με αυξημένα ποσοστά και ειδική χρησιμότητα αφού θα είναι ο μόνος κυμματοθραύστης έναντι της Χρυσής Αυγής.

Επειδή οι εκλογές ενέχουν πάντα το στοιχείο του ρίσκου και έως την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων παραμένουν ουσιαστικά απρόβλεπτες, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσεως και ανωμαλίας, δεν αποκλείται και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ να πάθη ζημιά εάν οι ψηφοφόροι δουν την κίνηση αυτή ως τέχνασμα κυρίως. Η φωτιά σε ζεσταίνει, αλλά μπορεί και να σε κάψη. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να μπουν στη Βουλή άλλα κόμματα και πρόσωπα δημιουργώντας νέες δυνατότητες αλλά και προβλήματα.

Ωστόσο, με βάση τα πράγματα ως έχουν σήμερα, μια εκλογική αναμέτρηση εξυπηρετεί τη χώρα πρωτίστως, εφόσον θα ξεκαθαρίσουν περαιτέρω τα σύνορα στον κομματικό χάρτη, αλλά και την κυβέρνηση εάν πραγματικά έχη όρεξη να κυβερνήση συντεταγμένα κι’όχι ως σκορποχώρι με τον κάθε ονειροπαρμένο να γκρεμίζη κατά το δοκούν. Μέχρι στιγμής οι μόνοι συνεπείς στον ρόλο τους είναι ο κ. Λαφαζάνης και οι συν αυτώ διότι δεν έπαψαν ούτε στιγμή να κάνουν το μόνο που ξέρουν: αντιπολίτευση!

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: Κανένα νέο με την …Ουροβίζιον; Σημαντικό θέμα η κρίση και η χρεοκοπία, δεν λέω, αλλά να μην αφήσουμε τα ουσιώδη, όχι να ισοπεδώσουμε τα πάντα!

2 Comments

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine