Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν ξέρω αν έχετε γνωρίσει Τσέχους στη ζωή σας, αλλά είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι πώς βγαίνουν τέτοια ζώα από τόσο όμορφες γυναίκες! Ισως για αυτό να μην ενυμφεύφθην Τσέχα, αν και ποτέ δεν είναι αργά για μαλακίες! Αυτοί οι άνθρωποι λες και πλάστηκαν, αφότου ξέκοψαν από τα άλλα σλαυικά φύλα, για να κωλοσφογγάνε τους Γερμανούς! Είναι «γερμανικότεροι» των Γερμανών και προκειμένου να το πιστέψουν στα αλήθεια το παίζουν καραϋπεράνω σ’αυτούς που θεωρούν υποδεέστερους. Οπως τους ευνούχους στις οθωμανικές αυλές, ο κομμένος ανδρισμός τους ξέσπαγε σε αυστηρότητα και τυπολατρεία. Το παθαίνουν και πολλοί μητροπολίτες μας, αλλά αυτό είναι μια άλλη, παρεμφερής, ωστόσο, ιστορία. Βγήκε λοιπόν αυτό το διανοητικώς τετράγωνο θέατρο, ο πρόεδρος της γερμανικής αποικίας της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν και είπε κατά τη διάρκεια συνέντευξής του σε εφημερίδα των φτωχότερων συγγενών, της Σλοβ(λ)ακίας δηλαδή, ότι η «χώρα» του θα μπή στην Ευρωζώνη μόλις φύγη η Ελλάδα, δηλαδή ποτέ (εντάξει μη βαράτε, το λέω για να ενισχύσω την οργισμένη αντίδρασή μου) ενώ εξέφρασε, ο αλητήριος, και τη λύπη του που δεν την πέταξαν έξω το καλοκαίρι! Ηρθαν τα (νεοβαρβαρικά) άγρια να διώξουν τα (βαρβαρεύοντα) ήρεμα!
Τό’μαθε ο δικός μας, ο Κοτζιάς, μετά από μήνες, όπως αποδεικνύεται, που επαναλαμβάνει αυτά τα προσβλητικά ο Τσέχος πρόεδρος, και έγινε …Τούρκος! Ευτυχώς που δεν πετάνε τσεχικά αεροπλάνα στα σύνορά μας γιατί θα είχε καραρρίψει πέντε-έξι τέτοιο ντουμάνι που πήρε! Πιάνει λοιπόν το τηλέφωνο και καλεί τον πρέσβυ της Ελλάδος και του λέει να τσακιστή να έρθη στην Αθήνα με πρόσχημα διαβουλεύσεις. Ετσι λέγεται στη γλώσσα της διπλωματίας η ανάκλησις πρέσβεως. Εν συνεχεία φωνάζει τον πρέσβυ της Τσεχίας στο γραφείο του κι’αφού του μίλησε σοβαρά, του είπε «θα χεστούμε» επί λέξει, τον ξαπόστειλε και του διεμήνυσε να είναι έτοιμος να τα μαζέψη πριν τον μαζέψουν (δεν τους έχει για πλάκα ο ΣΥΡΙΖΑ τους μπαχαλάκηδες. Θυμηθήτε τί έπαθε πρόσφατα ο Οικονόμου και παλιότερα ο Χατζηδάκης…)!
Είδανε τα σκούρα οι Τσέχοι, οι οποίοι, όπως φρόντισε να τους υπενθυμίση ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ, Κωνσταντίνος …Κούτρας(!), μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατόπιν εορτής και χάρη στην Ελλάδα που ψήφισε υπέρ και δεν ύψωσε κανένα βέτο όπως παλιότερα ο Παπανδρέου με την Ισπανία όταν παραλίγο να πάθη εγκεφαλικό ο ομοϊδεάτης Πεπίτο Γκονζάλεζ, και έσπευσαν δια του υπουργού τους των Εξωτερικών, Λιούμπομιρ («αυτός που αγαπάει την ειρήνη») Ζαόλαεκ, να διευκρινίσουν ότι αυτά που λέει ο πρόεδρος δεν εκφράζουν την κυβέρνηση και τον τσεχικό λαό, στη λογική του μαλάκας είναι μην τον παίρνετε σοβαρά, μπορεί να είχε πιεί και κανένα κιβώτιο Πίλσενερ παραπάνω, δεν χάθηκε ο κόσμος στα καλά καθούμενα, στείλτε τον πρέσβυ πίσω να κάνη Χριστούγεννα στην Πράγα που είναι πολύ όμορφα κι’ας βάλουμε αυτό το θλιβερό επεισόδιο πίσω μας (μεταφορικώς), ας μην χαλάμε τις καρδιές μας χρονιάρες μέρες δια ανοησίες ανευθύνων (συνταγματικώς)!
Τον άκουγε σιωπηλός στην άλλη άκρη του σύρματος ο Κοτζιάς και κάπως μαλάκωσε ο ομηρικός θυμός του. Κατέβασε το ακουστικό χωρίς να πη «γκουντ μπάι», σκούπισε τα γυαλιά του με την άκρη της γραβάτας, ρούφηξε τα φουντάκια του καφέ, ξερόβηξε στοχαστικός και ανασήκωσε με τρόπο το δεξί πόδι για να φύγη εξουδετερωμένο ηχητικά από το δέρμα της πολυθρόνας ένα κλανίδι που κρατούσε μαζί με την αναπνοή του για μερικά δευτερόλεπτα προκειμένου να καλμάρη. Είναι ασκήσεις προχωρημένης γιόγκας αυτές. Εν συνεχεία παρήγγειλε τηλεφωνικώς να θυσιάσουν ένα γουρουνόπουλο σε παραπλεύρως ψησταριά (στην οποία, ωστόσο, απηγόρευσε την πώληση τσεχικής μπύρας στο εξής) προκειμένου να τιμηθή δεόντως η αποκατάσταση της ελληνοτσεχικής φιλίας που πάει πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή του ζαχαρούχου γάλακτος Τσέχα που μετεξελίχθη γενετικώς τροποποιημένο σε Σκόντα Ξάνθης, Σκόντα ταξί και σκέτο Σκόντα.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εκδώσει ακόμη σχετική ανακοίνωση επειδή περιμένει έγκριση του Αχμέτ (Νταβούτογλου). Σου λέει μην τσαντιστή και πρέπει να την πάρω πίσω όπως το τουήτ! Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός ή γυναικός, δεν παίζει κανείς με Τούρκους ούτε κι’αν πρόκειται για Τσέχους! Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, από την άλλη, δεν ασχολείται με επουσιώδη, έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα να κάνη όπως τη μαγνητοσκόπηση του πρώτου χριστουγεννιάτικου μηνύματος της θητείας του.
Εν τω μεταξύ, παρά τις γαλιφιές του Τσέχου ΥΠΕΞ, ο πρόεδρος της Τσεχίας δεν ανεκάλεσε ούτε ζήτησε συγγνώμη. Μάλιστα, ο αναιδής εκπρόσωπός του αναρωτήθηκε περιπαιχτικώς γιατί αντέδρασε τώρα η Ελλάδα τη στιγμή που ο πρόεδρος λέει τα ίδια για μήνες. Εχει ένα δίκιο σ’αυτό, αλλά υπάρχουν και όρια, αγοράκι! Το είπες μία, το είπες δύο, το είπες τρεις στο τέλος θα τη φας και θα πρηστής! Οχι πολλά χρόνια πριν, οι Γερμανοί βάλανε τον Πάγκαλο σώνει και καλά να απολογηθή που τους απεκάλεσε γίγαντες με μυαλό μικρού παιδιού (αντί να τους πή μικρά παιδιά με μυαλό γίγαντα. Πρώτα μιλάει και μετά σκέφτεται, ο χοντρός!) και στο τέλος αναγκάσανε τον Σημίτη να τον «παραιτήση» κιόλας. Μ’αυτά που είπε ο ηλίθιος ο Τσέχος, όχι πρέσβυς δεν έπρεπε να πάη πίσω αν δεν ζήταγε συγγνώμη, αλλά να διακόψουν και κάθε επικοινωνία μαζί τους! Και ό,τι άλλες κυρώσεις επιτρέπει η ΕΕ! Εχει καταντήσει η χώρα το κλωτσοσκούφι της Ευρώπης! Γιατί να σε κλωτσάη η Γερμανία, η Γαλλία, η Ρωσσία άντε και η Τουρκία, λες τους έχω ανάγκη, είναι πραγματικά μεγάλοι, δεν με παίρνει να τους τη βγώ έτσι που έχω καταντήσει. Αλλά η Τσεχία, βρε ελεεινοί; Θα μου πης, εδώ μας γράφει στα αρχίδεια που δεν έχει η Αλβανία, η Τσεχία θα κολώση;
Καλά Χριστούγεννα!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
B”H
Let us begin on a cordial, even amicable note, extending holiday greetings to our dear friend, and Greek compatriots of the various Christian rites, chiefly, but not exclusively, Orthodox as too many of them don’t know. As to the issue at hand, the alleged animal-like qualities of fellow European Union member Czech Republic; though, the writer concedes that beautiful women are born to such beings! In America, currently under siege to the paroxysm of Trumpism — a form of Fascism, our nation is prone to periodically when domestic and/or economic conditions appear dire — the avatar Donald Trump has had at least twice been taken by the erotic fantasies of at least two wives from that area. What brings forth a burning hot ire in our Dimitri is the understandable inclination of the Czechs to tow the line of their more powerful neighbor, Germany, in the Greek psyche the worst possible partner to have to negotiate terms of extraction from the Hellenes’ own considerable financial mess. As behooves a Greek who has misperceived wrongs where none have been done, another instance of paranoia typical to those who express hyper-nationalism — the last refuge of scoundrels, as we daily witness in the sorry performance of the Greek government — his hurt becomes an accusation that the Czech Republic is merely a German colony. It is my conviction that unlike some responsible sources who claim the best position for the E.U. and Greece, in particular, would have been the permanent or temporary Grexit, one must plow ahead in order to make the project of an eventually more perfect European Union well, more plausible. Of course, the design of the American experiment should have been followed: first, a political plan to be succeeded with an economic absorption of member-states into a single Euro currency, and with the central authority assuming the weaker members’ debts — as was done under Alexander Hamilton! Don’t let me get started, as I do, gleefully, on the incompetent, charlatan Niko Kotzias, who passes pretending to be Greek foreign minister, continuing a corpulent presence in office that another began, Theodoros Pangalos; together, they do not come to the fingertip of such distinguished personages as Clinton, Kerey, Peres, Schultz, Vance, or the one alone on the perch, Abba Eban! Discredited from the get go, Kotzias in an untrustworthy, ally whom I recommend NATO keep at arm’s length! After all, do you have confidence in one who openly displays his anti-Americanism-Semitism-Zionism; pro-Russian-Palestinian biases? Singly and collectively the Greek government is the subject of pity, a pariah nation in Europe, a deadbeat, unable and unwilling to reform (yesterday’s decisive vote in favor of homosexual living arrangements is a belated, and welcome, exception). Try to objectively compare the Czechs and the Greeks on such topics, and you shall find our compatriots repeatedly wanting, mainly in the extreme! Then, there is the issue of apologies; it is Greece that is overdue them: for the fatal error in voting against the establishment of a Jewish State, in 1947, at the UN General Assembly (the only European and Christian country to do so!); the uncalled-for recognition of a Palestinian state, when the United States and Europe refuse to do so (it should be a matter of pride to follow their lead in this and other matters); the reticence to strongly endorse Russian sanctions for that country’s increasingly-authoritarian regime’s invasion of Crimea; Greece’s deficient diplomacy to pretend that neighboring Turkey does not exist, cultivating animus instead of accommodation with it, Cyprus, and Israel (the last must be made more convincing)! More, can be said, of course, but this tutorial has to take a breather, the more to have you seriously digest its contents, encouraging you to think outside the proverbial box, shedding prejudices that work against progress.