Του Δημήτρη Ρομποτή
Λέμε και ξαναλέμε για την ανάγκη οι ελλαδικές κυβερνήσεις να προασπίσουν τα εθνικά συμφέροντα – αφήστε να τα προωθήσουν, γιατί αυτό θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός στο καταχείμωνο – να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της αθρόας έλευσης λαθρομεταναστών από την Τουρκία, να αντιμετωπίσουν την ανεργία, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για ανάπτυξη κοκ. ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και επαναλαμβάνουμε τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες μας όπως ένας μη φύση ψεύτης επαλαμβάνει τα ψέμματά του μήπως τα πιστέψη και ο ίδιος! Τί συμφέροντα και τί χώρα να υπερασπίσουν όταν δεν μπορούν να προασπίσουν ούτε το …ελληνικό ελαιόλαδο τη στιγμή μάλιστα που τους δίνονται τα στοιχεία έτοιμα, κυριολεκτικώς στο πιάτο!
Προ διετίας ήρθε στη Νέα Υόρκη ο δημοσιογράφος Β. Κουκορίνης ο οποίος έχει πραγματοποιήσει σειρά επιθετικών και ενοχλητικών ερευνών στον ευρύτερο χώρο του ελλαδικού βορβόρου και επισκεπτόμενος διάφορες υπεραγορές τροφίμων διεπίστωσε ότι κάποια «ελαιόλαδα», έξτρα παρθένα(!) μάλιστα, με ελληνώνυμες μάρκες τις οποίες δεν είχε ξαναδεί, επωλούντο κατά πολύ φτηνότερα από ό,τι στην ίδια την Ελλάδα! Ενα μάλιστα εφέρετο να συσκευάζεται στα Φιλιατρά! Αυτό τον υποψίασε κι’άρχισε το σκάψιμο. Διεπίστωσε λοιπόν ότι ένας οργανισμός με έδρα την Ισπανία που υπάρχει για την προστασία της αγνότητος του προϊόντος, είναι πιο αδύναμος κι’από τις υποτιθέμενες Ανεξάρτητες Αρχές στην Ελλάδα. Επιπλέον, οι Ισπανοί πωλούν ελαιόλαδο χύμα επί το πλείστον, δεν είναι τόσο πολύ στο «γκουρμέ». Εμαθε επίσης ότι ακριβώς λόγω της αδυναμίας αυτού του οργανισμού στις ΗΠΑ η σχετική νομοθεσία είναι τελείως χαλαρή. Αρκεί ένα μπουκάλι ή δοχείο να περιέχη, νομίζω, 20% ελαιολάδου για να ονομάζεται το περιεχόμενο καθαρό ελαιόλαδο. Βάση της ίδιας νομοθεσίας όμως, είναι υποχρεωτικό να καταγράφονται επί του δοχείου όλα τα συστατικά, άρα όποιος ψάξη θα δή τί είναι το υπόλοιπο 80%. Ο κ. Κουκορίνης έψαξε και είδε ότι στα εν λόγω δοχεία τα οποία έφεραν ελληνικότατα ονόματα, το υπόλοιπο του περιεχομένου ήταν συνήθως «κανόλα», λάδι από σπόρους ελαιοκράμβης δηλαδή, που καμμία σχέση δεν έχει με το ελαιόλαδο και τις ευεργετικές του ιδιότητες για την υγεία μας.
Εν συνεχεία αγόρασε διάφορες μάρκες ελληνώνυμου, «έξτρα παρθένου ελαιολάδου» και τις πήρε μαζί του στην Ελλάδα για να τις εξετάση το Χημείο του Κράτους, πράγμα που έκανε και αποδείχτηκε ότι μόνο ελαιόλαδο δεν ήταν. Μετά, πήρε σβάρνα τις αρμόδιες αρχές και τους είπε να κινητοποιηθούν ώστε να προστατέψουν το όνομα του μοναδικού προϊόντος στο οποίο υπερέχει ποιοτικώς η Ελλάδα. Οι «αρμόδιοι» τον ευχαρίστησαν και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους, αλλά όπως «αρμόζει» στην ελλαδική παράδοση δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Ενα χρόνο μετά ξαναγύρισε στις ΗΠΑ και είδε ότι τα εν λόγω «ελαιόλαδα» εξακολουθούσαν να βρίσκωνται στα σουπερμάρκετ. Πήγε τότε στο Εμπορικό Γραφείο της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη, στελέχωσης δύο ατόμων που επίσης έρχονται από την Ελλάδα και εκ των πραγμάτων έχουν περιορισμένη γνώση των δεδομένων εδώ, και τους ενημέρωσε για το πρόβλημα. Πολύ ευγενικά τον ευχαρίστησαν και του είπαν ότι το γραφείο που βρίσκεται εκεί για να προστατεύη, μεταξύ άλλων, τα ελληνικά εμπορικά συμφέροντα, δεν έχει «μπάτζετ» να βάλη κάποιον δικηγόρο να κυνηγήση τις εν λόγω εταιρείες. Επιφυλάχτηκαν δε να ενημερώσουν τας «αρμοδίας» αρχάς εν Ελλάδι! Και η ζωή συνεχίζεται …
Απτόητος ο κ. Κουκορίνης επισκέφτηκε τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές Μεσσηνίας (από όπου κατάγεται και ο νυν πρωθυπουργός) και Λακωνίας όπου ενημέρωσε τους εκεί «αρμοδίους» αλλά και άμεσα ενδιαφερομένους ελαιοπαραγωγούς για την κομπίνα με την εκμετάλλευση του ονόματος των περιοχών τους για να πωλήται …ελαιοκράμβη. Αυτοί τα πήραν στο κρανίο και έδειξαν ότι ενδιαφέρονται. Τελικά δεν έκαναν πολλά, βλέπετε στην Ελλάδα όλοι έχουν μάθει να περιμένουν από το κράτος να αναλάβη σχετικές πρωτοβουλίες!
Ο κ. Κουκορίνης ξαναπήγε στις «αρμόδιες» υπηρεσίες, ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική κρίση και τις διακηρύξεις για «σοβάρεμα» πως θα έπαιρναν την υπόθεση σοβαρά. Προηγήθηκαν καμμιά 15αριά επερωτήσεις στη Βουλή, ενώ σειρά «αρμοδίων» αξιωματούχων προέβησαν σε βασυρήμαντες δηλώσεις διατρανώνοντας την αποφασιστικότητά τους ως σύγχρονοι ιππόται να προστατέψουν με το σπαθί τους την …παρθενία του προϊόντος! Εν συνεχεία έγιναν οι απανωτές εκλογές, το θέμα μπήκε στο ψυγείο και με την αλλαγή προσώπων και πραγμάτων (αν και σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για το ένα και το αυτό, πρόσωπα και πράγματα δηλαδή) η υπόθεση εξοβελίστηκε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» ως άλλη μια ένδοξος μάχη που είναι ένδοξος ακριβώς γιατί χάθηκε! Εν τω μεταξύ, αν πάτε στο σούπερμάρκετ της γειτονιάς σας ανά τη Νέα Υόρκη, όπου πωλούν «ελληνικό» ελαιόλαδο, θα δήτε τα εν λόγω προϊόντα να καταλαμβάνουν ολένα και μεγαλύτερο χώρο στα ράφια. Ετσι, ο καταναλωτής που δεν έχει ιδέα θα εξακολουθήση να αγοράζη ελαιοκράμβη νομίζοντας ότι αγοράζη «έξτρα παρθένο ελληνικό ελαιόλαδο». Κι’όταν θα πάη ο τίμιος εισαγωγεύς να πουλήση το γνήσιο προϊόν στην τριπλάσια τιμή δεν θα το αγοράζη κανένας και η Ελλάς θα συνεχίση να πουλάη τον πραγματικό της χρυσό χύμα στους Ιταλούς για τον πωλούν πανάκριβα στις ΗΠΑ ως ιταλικό προϊόν!
Ας μην έχωμε λοιπόν, αυταπάτες για το ότι κάτι αρχίζει να φτιάχνη στην Ελλάδα ή πως το ελλαδικό κράτος μπορεί να προστατέψη ο,τιδήποτε άλλο εκτός της καθεστηκυίας και πλήρως θεσμοθετημένης ανικανότητάς του!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
