Essay

Και η Ελλάς θα μπορούσε να εγείρη διεκδικήσεις στην Κριμαία!

By March 5, 2014 February 16th, 2018 One Comment

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Ων σώος και αβλαβής, επί του παρόντος, συνεχίζω σήμερα με το δεύτερο μέρος του σημειώματος αναφορικά με την Ουκρανία και την παρολίγο ρωσική εισβολή το 2008 με αφορμή την επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και τη μη εκδηλωθείσα τελικώς ανακήρυξη Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας υπό την Κωνσταντινούπολη στο μοντέλο της Εσθονίας. Οσοι δεν είδατε το πρώτο μέρος μπορείτε να πάτε στο: https://www.neohellenika.com/?p=360

Αν λοιπόν ο Πούτιν ήταν έτοιμος να κάνη πόλεμο εφόσον εκδηλωνόταν αυτοκεφαλία της ουκρανικής εκκλησίας, ο καθένας και οι ίδιοι οι Ουκρανοί θα έπρεπε να φανταστούν τί θα συνέβαινε αν το διακύβευμα θα ήταν η «αυτοκεφαλία» της ίδιας της Ουκρανίας, η πρόσδεσή της δηλαδή στο άρμα της Δύσεως με ενδεχόμενη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και εν συνεχεία το ΝΑΤΟ (αυτό δηλαδή που πήγε άγαρμπα να εμποδίση ο αρχιδιεφθαρμένος Γιανουκόβιτς με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι αντιρώσοι κλέφτες και αρματωλοί)! Ηταν κάτι σαν την Κούβα και τις ΗΠΑ το ’50, με τη διαφορά ότι η Ουκρανία δεν είναι νησί και περίπου η μισή έκτασή της, η πιο εύφορη και βιομηχανικά ανεπτυγμένη, κατοικείται από Ρώσους και Τάταρους όχι δυτικότροπους Πολωνογερμανικής καταγωγής Ουνίτες (Ορθόδοξοι-μαϊμού. Αυτοί που ακολουθούν το Ορθόδοξο τυπικό αλλά δέχονται για αρχηγό τους τον πάπα) που θα ήθελαν να συσφίξουν τις σχέσεις με τη Δύση και να απομακρυνθούν από τον ασφυκτικό, σε πολλές περιπτώσεις, ρωσικό εναγκαλισμό. Επιπλέον, το δυτικό τμήμα της χώρας δεν μπορεί να σταθή οικονομικά χωρίς το ανατολικό, δεν υπάρχει τίποτα ούτε για τους ολιγάρχες να κλέψουν! Χώρια που έτσι και η Ρωσία κόψη την παροχή φυσικού αερίου θα ξεπαγιάσουν, όπως έχει γίνει στο πρόσφατο παρελθόν. Βέβαια και για τη Ρωσία είναι κάπως δύσκολο να κάνη κάτι τέτοιο, γιατί το αέριο προς τη δυτική Ευρώπη περνάει από την Ουκρανία, αλλά εν ανάγκη λύνεται το πρόβλημα με παρακαμπτηρίους αγωγούς και ποιός ξέρει τί άλλο. Οποιος διαθέτει προϊόν, χρήμα και τις αγορές αποφασίζει και διατάζει …

Είμαι σίγουρος ότι είχατε αρκετές δόσεις γεωστρατηγικών αναλύσεων, πολλές φορές από καθόλα άσχετους, τις τελευταίες μέρες και πριν σταματήσω θα ήθελα να ρίξω στο τραπέζι μια ακόμη παράμετρο, χάριν της συζητήσεως, η οποία λανθάνει της προσοχής των «εμπειρογνωμώνων» ή φρονούν ότι δεν ενδιαφέρει ούτε σε θεωρητικό επίπεδο, άσχετα αν στην πολιτική οι σοφοί αναλυτές δεν πετάνε τίποτα, ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμεύση σε κάτι, κάπου, κάποτε. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων βάση της συνθήκης που υπέγραψαν η Ρωσική και η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον ρωσο-οθωμανικό πόλεμο του 1783, η χερσόνησος της Κριμαίας θα υπάγεται σε ρωσική διοίκηση και αν αυτό το καθεστώς αλλάξη η Υψηλή Πύλη και οι διάδοχοί της θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την περιοχή εκ νέου. Αυτό σημαίνει ότι η παραχώρηση της Κριμαίας από τον Χρουστσώφ (σε κατάσταση μέθης, σύμφωνα με μαρτυρίες) στην Ουκρανία είναι άκυρη, πόσο μάλλον που η Ουκρανία έχει γίνει ανεξάρτητο κράτος! Το ωραίον της υποθέσεως είναι ότι βάση της εν λόγω συνθήκης και η Ελλάς μπορεί να εγείρη διεκδικήσεις επί της Κριμαίας, όχι μόνο εξαιτίας των ελληνικής καταγωγής πληθυσμών, αλλά επειδή μπορεί να θεωρηθή διάδοχος χώρα μαζί με τις υπόλοιπες βαλκανικές και την Τουρκία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

Βέβαια, ουδείς πρόκειται να κάνη κάτι τέτοιο, ούτε καν η ίδια η Τουρκία η οποία έχει και έναν ακόμη λόγο να ενδιαφέρεται αφού σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της Κριμαίας είναι τουρκόφωνοι. Δεν αποκλείεται όμως ο Πούτιν κάποια στιγμή να χρησιμοποιήση την εν λόγω συνθήκη για να καταστήση άκυρη την παραχώρηση της περιοχής στην Ουκρανία από τον Χρουστσώφ. Ισως να μην είναι άσχετο το γεγονός ότι τα είπανε στο τηλέφωνο με τον Ερντογάν και μέσες άκρες συνέπεσαν οι απόψεις τους όπως άφησε να φανή η ρωσική πλευρά και μπορούμε να συμπεράνουμε από τις προσεκτικές τουρκικές ανακοινώσεις που στην ουσία αδειάζουν την κυβέρνηση του Κιέβου.

Μακρυγόρησα και σταματάω εδώ τα γεωοπολιτικά για να επιστρέψω στο άγνωστο εν πολλοίς παρασκήνιο της πατριαρχικής επισκέψεως στην Ουκρανία το 2008. Εκείνες τις δυόμισυ μέρες λοιπόν του Ιουλίου, ο Πρόεδρος Βίκτωρ Γιούσενκο (που είχε ξοδέψει απλόχερα σε πραγματικό και πολιτικό κεφάλαιο για την επίσκεψη η οποία σε επισημότητα και λαμπρότητα μπορούσε άνετα να συγκριθή με αντίστοιχες του πάπα σε ρωμαιοκαθολικές χώρες) πίεζε αφόρητα τον Βαρθολομαίο στον οποίο καλοάρεσε η ιδέα (με το που πάτησε το πόδι του στο Κίεβο δήλωσε ότι η Μητέρα Εκκλησία έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να ενδιαφέρεται για τις «θυγατέρες» και κατ’επέκταση, λέω εγώ, την αποκατάστασή τους), αλλά λόγω εμπειρίας γνώριζε – εν αντιθέσει με τους Ουκρανούς – ότι τη φωτιά εύκολα την ανάβεις, αλλά πώς τη σβήνεις μετά! Ασε που τα χέρια του είναι μονίμως δεμένα λόγω Τουρκίας.

Αυτό βέβαια το γνώριζε και ο Πούτιν ο οποίος όταν είδε κι’απόειδε ότι το παπαδαριό και τους Ελληνες (Καραμανλής) δεν μπορείς να τους εμπιστευτής για τίποτα, τηλεφώνησε στους Τούρκους και την επόμενη μέρα βγήκε ο Τούρκος πρέσβυς στην Ουκρανία και είπε ουσιαστικά ότι το «Πατριαρχείο των Ρωμιών της Ιστανμπούλ» (έτσι το λένε οι Τούρκοι και αυτό είναι νομικά) δεν έχει δουλειά να ανακατεύεται σε υποθέσεις ξένων χωρών! Η εν λόγω ανακοίνωση σήμανε και την ουσιαστική αποκλιμάκωση της κρίσεως αφού ο Βαρθολομαίος («Βαρφολομίγια» στα ουκρανικά, τα οποία είναι πιο κοντά στα παλαιοσλαυικά, όπως είναι τα κυπριακά στα ελληνιστικά. Το ενδιαφέρον ήταν ότι το προσωπικό της συνοδείας μας, σίγουρα άνθρωποι του Γιούσενκο και των εθνικιστών, μίλαγαν μεταξύ τους και στον ασύρματο …ρωσικά όπως και το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Ακόμη προσπαθούν να μάθουν τον κόσμο να μιλάη ουκρανικά μέσω μιας γλωσσικής επαναφοράς στη ζωή, όπως δηλαδή έκανε και το Ισραήλ όταν έγινε ανεξάρτητο κράτος και θέσπισε ως επίσημη γλώσσα τα αρχαία εβραϊκά που ελάχιστοι ανά τον κόσμο ήξεραν και πολύ λιγότεροι μιλούσαν) κατάλαβε ότι δεν τον παίρνει πλέον εφόσον στο παιχνίδι είχαν μπει οι Τούρκοι. Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω, ακόμη κι’αν είναι του Οικουμενικού Πατριάρχου!

Εν συνεχεία η επίσκεψη έγινε πιο τυπική και “εγκάρδια”. Συναντήθηκε ο Βαρθολομαίος με τον Αλέξιο στο προεδρικό μέγαρο, φιλήθηκαν σταυρωτά και μετά τρούλλου, κάνανε τις αγαποποιείες τους, όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα, έζησε ο Βαρθολομαίος καλά, γιατί μετά από λίγο καιρό ο Αλέξιος, ήδη γεμάτος προβλήματα υγείας, αποδήμησε εις Κύριον, και έμεινε ο Γιούσενκο αμανάτι! Ο οποίος Γιούσενκο, δεν το έβαλε κάτω μέχρι τελευταία στιγμή! Είμασταν στο αεροπλάνο της επιστροφής (ειδική ναυλωμένη πτήση από την ουκρανική κυβέρνηση) και κρατούσε τον Βαρθολομαίο για πάνω από τρεις ώρες σε μια προσπάθεια να αποσπάση κάτι σχετικό με την αυτοκεφαλία, μην πάη τόσος κόπος και χρήμα, πολιτικό και πραγματικό, στο βρόντο. Το άγημα της προεδρικής φρουράς που περίμενε στη βάση της σκάλας του αεροπλάνου τα είχε παίξει από την ορθοστασία!

ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ – ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ!

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

One Comment

  • Prof Asher J Matathias says:

    It is a matter of ongoing concern that in this crisis, as in the example of NATO’s attack on the murderous Milosovic of Serbia, Greeks harbor “fraternal” solidarity with right-wing Slavs, including Russians, whose Christian Orthodoxy trumps their allegiance to America and its liberal, progressive values. Repeatedly, as I do now, I have warned against such Greek miscalculation, tragically turning East, to mother Russia, embracing the most regressive impulses of intolerance and bigotry! Basta, enough, when will they, my compatriots, ever learn that a sound, stable future can only be possible turning, and going West?

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine