Του Δημήτρη Ρομποτή*
Οπως είχα αναφέρει όταν άρχισαν οι ποινικές διώξεις εναντίον της Χρυσής Αυγής, θα έπρεπε να είχε πιστοποιηθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι υπάρχουν στοιχεία – κι’όχι αποκόμματα εφημερίδων που προσκόμισε στους ανακριτές ο κωμικά ανεκδιήγητος Δένδιας – ούτως ώστε οι όποιοι ένοχοι να τιμωρηθούν για πραγματικές παρανομίες. Σε περίπτωση που επρόκειτο για πολιτικές διώξεις, το συνονθύλλευμα του τρόμου θα εμφανιζόταν ως “θύμα” με τον κίνδυνο τα ποσοστά του να ανέβουν άρδην. Δυστυχώς, η πανθομολογούμενη κυβερνητική ανικανότητα (σε όλους τους τομείς) επιβεβαίωσε τους φόβους μου ως προς το πρώτο σκέλος (ότι δηλαδή επρόκειτο για πολιτικές διώξεις) και πολύ φοβάμαι ότι θα με επιβεβαιώσει και στο δεύτερο (άνοδος ποσοστών Χρυσής Αυγής)!
Επιπλέον, θρυμματίζεται για μια ακόμη φορά η οποιαδήποτε αίσθηση κράτους δικαίου! Αυτό είναι και το πραγματικό ζήτημα, άσχετα αν ελάχιστη σημασία δίδεται από τους «πολίτες» της χώρας στην οποία υποτίθεται ότι γεννήθηκε (και πέθανε) η δημοκρατία. Ακόμη κι’αν δεν εμφορήται κανείς από δημοκρατικές ευαισθησίες ουσίας σε σχέση με το πολίτευμα, όταν σε μια δημοκρατία, χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ασκείται κρατικός διωγμός σε ιδέες και ομάδες που τις εκπροσωπούν κινδυνεύουν οι πάντες! Είναι ολοκληρωτισμός με «δημοκρατική» λεοντή. Ο νταβαντζής δεν μπορεί ποτέ να γίνη «στοργικός» προστάτης!
Η συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, όπως την έδωσε στη δημοσιότητα ο δεύτερος, επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα είναι μια εντελώς τριτοκοσμική χώρα ως προς τους θεσμούς, χωρίς διάκριση εξουσιών, με επαρχιωτική, «τράιμπαλ» νοοτροπία, άθλια στελέχωση και δυστυχώς χωρίς πραγματική ελπίδα ανάκαμψης. Εφόσον ούτε τώρα οι αφιονισμένοι από τον φόβο της αβεβαιότητας καταναλωτές/φολολογούμενοι κάτοικοί της δεν ξεσηκώνονται μαζικά, όπως άλλοι «τριτοκοσμικοί» (τους οποίους βλέπουν αφ’υψηλού, κατά τα άλλα) σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία, Τουρκία ακόμη και Αλβανία, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι είναι μάλλον χαμένο! Οταν μεσούσης της χειρότερης κρίσης στην ιστορία του νεοελληνικού «κράτους» ακούει κανείς ότι «θεούσες» το παίζουν εισαγγελείς με κυριώτερα προσόντα να έχουν εξάδελφο στην Κορώνη ή να γειτνιάζουν τα χωριά τους και ο κόσμος ανέχεται ακόμη τον εμπαιγμό, τότε είναι άξιος της μοίρας του!
Θα μου πήτε τώρα, τί να κάνη ο κοσμάκης, να πάρη τους δρόμους και να αρχίση να γκρεμίζη; Υπάρχει μια επίφαση λειτουργικότητας, αν και ο κρατικός μηχανισμός εξακολουθεί να διαλύεται σε καθημερινή βάση, και παρά τις κατά περίπτωση εξάρσεις η κατάσταση είναι σχετικά ήρεμη. Είδαμε και τα αποτελέσματα των εξεγέρσεων αλλού. Τους αφήνει λοιπόν εκεί πέρα να ξελασπώσουν ό,τι μπορούν κι’όπως μπορούν ελπίζοντας σε απροσδιορίστου μορφής «θαύματα» στο μέλλον που ολοένα φαντάζει και πιο μακρυνό ως ζητούμενο.
Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία ούτε στάση πολιτών. Χώρια που όσο ο πραγματικός λαός δεν ξεσηκώνεται θα το κάνουν τα διάφορα γκρουπούσκουλα και παραφυάδες, ασχημονώντας και καταστρέφοντας, επιβάλλοντας στο πεζοδρόμιο κάθε λογής ανώμαλες μονομέρειες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βέβαια δεν προέρχεται από αυτούς, αλλά από εκείνους που τους εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν άλλου είδους ατζέντες. Αυτό κάνει και το «κράτος» σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή, διαβρώνει περαιτέρω τη δημοκρατία στο όνομα της προστασίας της!
Προστάτης όμως της δημοκρατίας είναι ο πολίτης, όχι το κράτος. Το κράτος είναι διαχειριστής για λογαριασμό του πολίτη και χρειάζεται παρακολούθηση και έλεγχο σε μέρα-νύχτα. Πόσο μάλλον σε συνθήκες τέτοιας κρίσης! Λαοί που ψάχνουν για «πατερούληδες» και «σιγουριά» στη σταθερότητα μιας «λειτουργικής» μιζέριας είναι καταδικασμένοι σε θάνατο χωρίς να έχη καθοριστεί η ημερομηνία εκτέλεσης. Ας βγη λοιπόν από το καβούκι του ο λαός, η κριτική μάζα που συνθέτει κάθε κοινωνία, κι’ας απαιτήση δυναμικά να σταματήση ο εμπαιγμός του! Να ζητήση τέλος στη μετριότητα της κρατικής στελέχωσης, να εξουδετερώση στην πράξη (επερχόμενες εκλογές) το κομματικό κατεστημένο (στο σύνολό του) και να ανοίξη τους Ασκούς του Αιόλου που θα πάρουν και θα σηκώσουν κάθε απομεινάρι καθεστηκυίας αθλιότητας! Μια ειρηνική εξέγερση χρειάζεται που θα απελευθερώση το κολλημένο μυαλό των Ελλήνων και θα δρομολογήση πραγματικές εξελίξεις, όχι σοβαροφανή ευτράπελα της εφαρμοσμένης κομματοκρατίας.
Ουτοπία; Ισως. Η άλλη επιλογή όμως είναι ο Μπαλτάκος με τον Κασιδιάρη. Διαλέξτε και πάρτε!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
