Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν ακούω για το Ποτάμι μου έρχεται στον νού το Κοπάδι του Γιλμάζ Γκιουνέι! Ασχετο βέβαια, αλλά και τί είναι σχετικό στις μέρες μας, ο καθένας παίζει το βιολί του σε διαφορετικούς τόνους, ωστόσο η κακοφωνία παρουσιάζει μια συμφωνική ομοιομορφία που εκπλήσσει με τη μονοτονία της! Σας το εξομολογούμαι, γιατί αυτό το πράμα (το Ποτάμι) δεν μπορώ να καταλάβω αν εκπορεύεται από κάποιου είδους χιούμορ το οποίο δεν δύναμαι να αντιληφθώ. Τουλάχιστον αν τον Θεοδωράκη τον λέγανε Λαρίσα, θα μπορούσαμε να λέμε «στης Λαρίσης το Ποτάμι» και να παραπέμπη σε κάτι αισθητικά ανώτερο του «άβερατζ». Μήπως πάλι είναι «μεταχιούμορ», υπερβατική εκδοχή του γελοίου (έτσι γίνεται αντιληπτό το χιούμορ στον ευρύτερο ελληνοχώρο), μπροστά και πέρα από τις συμβατικότητες της πλάκας ακόμη και στην «ευφυέστερη» εκδοχή της -Λαζόπουλος; «Γιατί οι άνδρες δεν έχουν κυτταρίτιδα», αναρωτιέται νέο διαφημιστικό μήνυμα θέτοντας τις γυναίκες ενώπιον των σκληρών επιταγών της μοίρας, καθώς εγώ χαϊδεύω με λιγότερη απέχθεια την ανελέητη καράφλα μου και καταπιάνομαι με τα μεγάλα και ουσιώδη της επερχομένης εκλογικής αναμετρήσεως που σε τελική ανάλυση ούτε με αφορά, καθώς στην Ελλάδα δεν ζω, ούτε με ενδιαφέρει να ψηφίσω (προσέλευση στις κάλπες σημαίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον παλαιοκομματισμό) και σχεδόν ο,τιδήποτε του ελλαδικού «μέινστρημ» μου ανακατεύει το στομάχι όπως το γάλα σ’αυτούς που δεν αντέχουν τη λακτόζη!
Ωστόσο, το Ποτάμι παραφαίνεται φαιδρό για να το αγνοήσω. Είναι το καινούργιο που μάλλον δεν είναι, επιβεβαιώνει τον βασικό κανόνα ότι ανακάτεμα σκατών έως και μίξη με νέα υλικά, σκατά θα επιφέρη. Ωστόσο, επειδή πάντα κρατάω πισινή, δεν αποκλείεται να είναι πολύ μπροστά από όλους και όλα όπως οι Ιάπωνες επιστήμονες που φτιάξανε μπριζόλα από σκατά! Αν ισχύη αυτό, τότε θα φάμε καλά, διότι όσοι τη δοκίμασαν είπαν ότι ήταν νοστιμώτατη! Αφήστε δε που η εξέλιξη αυτή θα λύση τα σαγόνια των χορτοφάγων οι οποίοι θα μπορούν πλέον, χωρίς ενοχές, να απολαμβάνουν τις μπριζόλες και τα χάμπουργκέρ τους, παίρνοντας την τόσο απαραίτητη για την οργανική μας ευρυθμία πρω(κ)τεϊνη. Ισως σ’αυτή την προοπτική να στοχεύη η κάθοδος του Ποταμιού στον οχετό της «πολιτικής». Στη μετατροπή δηλαδή της εν αφθονία πρωτογενούς ύλης (σκατά) σε βρώσιμο υλικό (μπριζόλα) με απώτερο σκοπό την επίτευξη εθνικής διατροφικής ευεξίας που από μόνη της μπορεί να εγγυηθή την έξοδο από την κρίση και την είσοδο στην ανάπτυξη! Από το «κάντε το σκατό σας παξιμάδι» της λιτότητας, «κάντε το σκατό σας μπριζόλα» λέει το Ποτάμι! Είναι μια εκδοχή την οποία δεν μπορούμε να αποκλείσωμε, πόσο μάλλον που όλο αυτό το σχήμα έχει γενικά κάτι το χαριτωμένα μυστηριώδες όπως η πάλαι ποτέ Λέσχη Μυστηρίου με τον αστυνόμο Λέκκα, τον οποίο υποδυόταν με χαρακτηριστική, εγγλέζικη μεγαλοπρέπεια ο Γιώργος Σίσκος (πριν αρχίση να διαφημίζη πουκάμισα κι’αυτός για να ζήση).
Ωστόσο, επειδή στην πολιτική ανάλυση είμεθα αναγκασμένοι να κρίνωμε από αυτά που βλέπουμε και ακούμε, τα δείγματα δεν συνηγορούν στα παραπάνω, αλλά στα παρακάτω. Ασχετα με το ποιές παρασκηνιακές σκοπιμότητες εξυπηρετεί το εν λόγω μόρφωμα, μοιάζει ο βασικός συνδετικός κρίκος να είναι η φαιδρότης! Από τον υπερβατικό εξυπναδακισμό του ιδρυτή και αρχηγού του, μέχρι το πέραν των ορίων της ανθρώπινης ευφυίας τετραπέρατον της κ. Ταχιάου, η όλη εικόνα θυμίζει ρίχνω το δίχτυ κι’ό,τι πιάσω! Το κενό κι’όχι το καινό, αέρος φάνηκε ξεκάθαρα κατά την εμφάνιση Θεοδωράκη στην εκπομπή του Γιώργου Μητσικώστα όπου ήρθε αντιμέτωπος με μία αρκετά αντιπροσωπευτική εκδοχή …του εαυτού του και δεν πέρασε το τέστ. Παρέμεινε αμίλητος κι’αμήχανος, ανήμπορος να αναμετρηθή με τον ίδιο του τον εαυτό και τί σόι αρχηγός, «ανανεωτής», είσαι αν δεν μπορής να τα βάλης με τον ίδιο σου τον εαυτό; Πώς περιμένεις ο κόσμος να σε εμπιστευτή ότι θα καταπιαστής με τα τιτάνια και δαιδαλώδη προβλήματα του τόπου τη στιγμή που δεν μπορεί να καταπιαστής ούτε με τον Μητσικώστα-καθρέφτη σου; Ηταν σαν φοιτητάκος, σαλταδόρος, με το σακίδιο και τον υπολογιστή «Βάιο» (εδώ θύμισε κάτι από Ολγα Κεφαλογιάννη με το «άι φών» της στο βιντεάκι του ΕΟΤ, χωρίς την τσαχπινιά της όμως) που τον έπιασαν να αντιγράφη από γραπτό το οποίο δεν πέρασε τη βάση.
Παρεπιπτόντως, θα ήταν πολύ καλή ιδέα αν όλοι οι κομματικοί αρχηγοί («και πίσω τους οι σκύλοι») έπαιρναν το Τεστ Μητσικώστα, όπως θα πρέπη να αναφέρεται από τώρα και στο εξής (κάτι σαν το Τέστ Παπανικολάου για τις γυναίκες), για να δούμε πώς θα στέκονταν απέναντι στον ίδιο τους τον γιαλαντζί εαυτό (από την εκτεταμένη προσποίηση δεν έχουν πραγματικό, τον έχουν απωλέσει προ πολλού). Ο Θεοδωράκης του Ποταμιού ήταν άχρωμος, άοσμος, ανήμπορος κι’ανύπαρκτος, έδωσε δηλαδή το αναμενόμενο, εν πολλοίς, δείγμα γραφής και δεν πέρασε. Ισως να τα καταφέρη καλύτερα την επόμενη φορά, καθότι ευκαιρίες πρέπει να δίδωνται στους φερέλπιδες ακόμη κι’αν κατοικοεδρεύουν εκτός αναγνωρισμένης πραγματικότητας – κυρίως σ’αυτούς. Θα θέλαμε όμως να δούμε και τους άλλους αρχηγούς, όπως και «βαρώνους», «λοχαγούς» ή «απλούς στρατιώτες», να πάρουν το τεστ μήπως και τους κοπή λίγο η μαγκιά λόγω της απότομης προσγείωσης σε μια πιο αληθινή εκδοχή του εαυτού τους. Ιδού το πήδημα, ιδού και η Ρόδος!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ:
1) Το να ακούς τους “χωστς” του Σκάι να λοιδωρούν ιορδανική τηλεοπτική εκπομπή επειδή οι καλεσμένοι αρπάχτηκαν και διάλυσαν το στούντιο, μόνο αστείο δεν είναι. Πότε θα καταλάβουν οι εν Ελλάδι ότι δεν είναι σε θέση να κοροϊδεύουν κανέναν; Εκτός κι’αν είναι ενδομύχως τόσο υπερήφανοι που στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται (ακόμη)! Αλλά η ακούσια έστω σύγκριση με …την Ιορδανία δεν τους ενοχλεί;
2) Για (μ)Οσκαρ πάει ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, η Μάρθα Βούρτση της Βουλής, με τον στοργικό εναγκαλισμό του στον κ. Μπούκουρα αφότου ο τελευταίος ολοκλήρωσε την ειλικρινή, κατά τα άλλα, παράσταση-ξεβράκωμά του. Αφήστε που η σπαραξικάρδια ομολογία του ότι προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ έκανε πολλών την καρδιά να σπάση …
