Του Δημήτρη Ρομποτή*
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο επιτυχημένος θα αποδειχτή ως επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή Κομισιόν, μέ έντονα ένρινη κατάληξη, όπως κομπιναιζόν) ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, αν πάη κιόλας, καθότι όλο λέει πως θα φύγη μα ποτέ δεν ξεκινά που λέει και το τραγούδι. Ωστόσο, τολμώ να προβλέψω ότι άμα τη λήξη της θητείας του θα έχη όλα τα φόντα για να προσληφθή – χωρίς καν ανάγκη διαγωνισμού – επίτροπος στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών! Δηλαδή, έχει ήδη όλα τα προσόντα, η ευρωπαϊκή του θητεία απλώς θα τα ακονίση περισσότερο και θα τα καταστήση ευδιάκριτα δια γυμνού οφθαλμού αφού τώρα κρύβονται όσο νά’ναι κάτω από τα καλοραμμένα κοστούμια που ιδροκωπούν αναμετρώμενα με την αστρική λάμψη του! Οσο κι’αν κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι είναι μόνο για φρουφρού κι’αρώματα, ενισχύουν παρά υπονομεύουν το προφίλ του. Στο Στρασβούργο πάει σε τελική ανάλυση, κοντά στις ρίζες του «ω ντε τουαλέτ» και «ω ντε κωλών»! Γιατί να κολώση λοιπόν; ‘Η μην δεν είναι περπατημένος και κοσμοπολίτης; Κιμπάρης και καραμπουζουκλής (με τα λεφτά των άλλων), ένας Βαλκάνιος – για αυτό και ιδιοπρόσωπα ιμιτασιόν – δανδής, ανήμπορος να πέση στο μίζερο επίπεδο των επικριτών του, εκτός κι’αν είναι φιγούρα ζεϊμπεκιάς (αν και σ’αυτό έχει λάμψει ο Τζώρτζ πέρα και πάνω από όλους! Το έχει στιγματίσει άπαξ και δια παντός όπως η Γωγώ Τσαμπά το καγκέλι της! Τί να πη η Αλεξίου μπροστά της, όσο κι’αν προσπαθή …)
Φανταστήτε τώρα, ή μάλλον οραματιστήτε διότι η φαντασία από μόνη της δεν έχει την έκταση να συλλάβη τέτοιου κάλλους διανοητικά σχήματα, τον κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο Επίτροπο στον Καθεδρικό! Με το ατσάκιστο, σκούρο κοστούμι του, το αρχοντικό χαμόγελο, υπάρχουν δεν υπάρχουν κάμερες μπροστά του, το ανοιχτό μπράτσο σαν να συνοδεύη τη Βασίλισσα Σοφία επισκεπτομένη την Ακρόπολη, το αγγλικής αποστάξεως χιούμορ του επειδή ενεργοποιείται μόνο με δυο-τρία «σκατς», το σε βαθμόν καθρέπτου γυαλισμένο υπόδημα (για να βλέπει το από τη φύση καλοσμιλευμένο και από την ξούρα λαμπερό πρόσωπό του όταν, σεμνύνων, υποτίθεται, κατεβάζει τη ματιά) και τα γυαλιά ηλίου, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, που τον φέρνουν πάντα ένα βήμα μπροστά επειδή μπορεί να διαβάση τα μάτια των άλλων, να δη την ψυχή τους, όπως είχε πει κι’ο Μπούς για τον Πούτιν, χωρίς να μπορούν οι άλλοι να δουν τα δικά του, ιδιαίτερα αν τα χτυπάη ο ήλιος.
Ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ο πραγματικός εθνικός σταρ της Ελλάδος, ήταν κι’όταν δεν υπήρχε και θα είναι κι’όταν (κούφια η ώρα) δεν θα υπάρχη! Είναι ο αφετηριακός Ελλην νέας κοπής, το πνεύμα (εν αντιθέσει με την ψιλή και τη δασεία, ο κ. Αβραμόπουλος δεν δύναται να καταργηθή, ακόμη κι’αν θα το επιθυμούσε ο ίδιος. Είναι όπως τους «Κύπριους» του Νταούτογλου, ακόμη κι’αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να κατασκευαστούν) που σαν απελευθερωμένο φάντασμα προηγούμενου εφιάλτη διαπνέει τους πάντες και συνθέτει νοητά το αραχνωτό νήμα του Ελληναραδισμού. Αυτό που συναντά κανείς σε φέσια (πραγματικά και χρωστούμενα), στο πουλόβερ του Κυριαζή, στο πουκάμισο του Χριστοδουλόπουλου και του Νταλάρα πριν απ’αυτόν, σε δαντέλες εργοχείρου ή ζαρτιέρας, σε συνθετικά σώβρακα, μεταξωτές κορδέλες, ακρυλικά φθινοπωρινά κασκόλ, πουπουλένια στρώματα και κιτρινισμένα (μαντέψτε από τί) μαντήλια! Είναι το νήμα που ελληνοπρεπώς προδιαγεγραμμένο δεν κινείται από κανέναν σε μυστικές λέσχες εξουσίας – ενίοτε και χαρτοπαιχτικές – είναι το αφετηριακό συστατικό του ιδιότυπου υλισμού μας που δεν βασίζεται σε απολύτως καμμία ύλη και σε απολύτως κανένα πνεύμα!
Οραματιστήτε λοιπόν τον κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο Επίτροπο στον Καθεδρικό να υποδέχεται τας Κυριακάς και τας λοιπάς εορτάς το «χριστεπώνυμον» πλήρωμα (του χρόνου) που θα έχει αυξηθεί άρδην, και να το οδηγή στα κατά περίπτωση στασίδια ή στην ορθοστασία εφόσον έχουν αργήσει και έχουν γεμίσει οι έξτρα καρέκλες. Και ορματιστήτε το πλήρωμα των «πιστών», έκπαγλο να ατενίζη τον Επίτροπο και να Του εκφράζη την ευγνωμοσύνη του μόνο και μόνο επειδή Είναι, Υπάρχει, προσφέροντας απλόχερα την εμπειρία της ιδίοις όμμασι απολαύσεως του (τσιφτε)τελείου! Αυτό άλλωστε είναι το νόημα, ο σκοπός της λειτουργίας (λαού το έργον): η ψηλάφιση του τελείου μέσω της εμπειρίας! Ο κ. Αβραμόπουλος και λαού το έργον είναι (κατ’επανάληψη μάλιστα) και διατίθεται προς ψηλάφιση, δηλαδή τί ψηλάφιση, κανονική χειραψία με αυτόγραφο! (Αν και τώρα που δεν θα είναι υποψήφιος, μπορεί να το παίζη ντίβα. Είδωμεν!)
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Κάποτε η Ελλάς είχε ιδανικά. Σήμερα έχει κυρίως …δανεικά (να πληρώση)!
2) Δεν γυρίζει ο Καρατζαφέρης στη Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία γυρίζει στον Καρατζαφέρη!
