Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΜΠΟΤΗ*
Η χθεσινή φαντασμαγορική λιακάδα με τη συνακόλουθη ανοιξιάτικη άνοδο της θερμοκρασίας είχε ως αποτέλεσμα να λοιώσουν οι συσσωρευμένοι πάγοι και να γεμίσουν οι δρόμοι με τα πεζοδρόμια νερά. Εως εδώ ουδέν πρόβλημα, βάζεις τις γαλότσες σου «Μπέρμπερυ» των 100 δολαρίων (πανομοιότυπες με αυτές που η σχωρεμένη η γιαγιά μου φορούσε όταν πήγαινε για πότισμα και οι οποίες επωλούντο τότε στην υπερβολικά υψηλή τιμή των 50 δραχμών) και πας όπου θέλης χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, πλην των αυτοκινήτων που περνάνε με ταχύτητα δίπλα σου και σε γεμίζουν λασπωμένα νερά από πάνω μέχρι κάτω. Οι πατούσες σου πάντως παραμένουν στεγνές!
Η παγωνιά όμως που ενέσκυψε κατά τη διάρκεια της νυκτός είχε ως αποτέλεσμα όλο αυτό το νερό που δεν πρόλαβαν να απορροφήσουν οι υπόνομοι να έχη παγώσει και να μετατρέπη τον πρωϊνό μου περίπατο σε μια εμπειρία όσο γίνεται πιο κοντά στο μπαλέτο και το μπρέικ ντάνς μαζί! Και μπρέικ ντάνς στην κυριολεξία αφού έφυγα από το σπίτι σώος και αβλαβής και γύρισα με ξεγαλισμένα χέρια και μώλωπες σε γοφούς και γλουτούς οι οποίοι ευτυχώς λόγω του ψύχους δεν εκτίθενται σε δημόσια θέα! Για όλη αυτή την ταλαιπωρία βέβαια, δεν φταίει η φύσις και το πολικό ψύχος, αλλά η θερμόαιμος σύζυγος ή οποία μου έχει απαγορεύσει το κάπνισμα πούρου εντός της οικείας – για την οποία, σημειωτέον, εγώ πληρώνω – και εις τους περιβάλλοντας χώρους με το αιτιολογικόν ότι ο καπνός μπαίνει μέσα! Πώς γίνεται τώρα αυτό τη στιγμή που τα παραθύρια και οι πόρτες είναι επτασφράγιστες για να μην φεύγη η θέρμανση, δεν γνωρίζω. Μπορείς όμως να βρης λογική με γυναίκες; Εδώ κοτζάμ Μαρκογιαννάκης είδε τα νεύρα του μαζί με τον ανδρισμό του να συνθλίβονται ενώπιον μιας Ζωής Κωνσταντοπούλου κατά την κοινή θήτευσή τους σε επιτροπή της Βουλής, εγώ θα παραστήσω τον αντιστασιακό; Κάθε πρωί δαγκώνω το πούρο μου, από τη λύσσα, και παίρνω τους δρόμους. Κι’όταν βαρούν τα μπιλοζίρια* παγώνει το σάλιο και είναι σαν να μασάω παγάκια! Ζωή κι’αυτή (Κωνσταντοπούλου) …
Παρεσύρθην λόγω της πρωινής εμπειρίας και μακρυγόρησα ως είθισται με προσωπικά και τετριμμένα, ενώ κύριο μέλημά μου, όπως γνωρίζετε, είναι η σωτηρία του Ελληνισμού η οποία εν αντιθέσει με της ψυχής δεν είναι και τόσο μεγάλο πράγμα αν κρίνωμε από αυτούς που ασχολούνται με το θέμα, πλην εμού βεβαίως βεβαίως. Σκεφτόμουνα λοιπόν καθώς περπατούσα και είχα ξεπαγιάσει, ότι σεβόμενη στοιχειωδώς την ακρίβεια μια σύγχρονος γεωγραφία της χώρας καταγωγής μου θα έπρεπε να ξεκινάη κάπως έτσι: «Η Ελλάς είναι μια χώρα στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής Χερσονήσου η οποία κατοικείται αποκλειστικώς από αρσενικούς, θηλυκούς αλλά και ουδέτερους …Κατρούγκαλους! Είναι απορίας άξιον πως ακόμη δεν έχει ονομαστεί επισήμως Κατρουγκαλία ή Κατρουγκαλιστάν προκειμένου να εκφράζεται ακριβέστερα το πολιτιστικό της υπόβαθρο σε συνδυασμό με την πλειοψηφία των νεοφιχθέντων μεταναστών της. Ωστόσο, ‘η Ρωμανία ανθεί και φέρειν κι’άλλα’ που λέει το δημοτικό τραγούδι, άρα ποτέ δεν είναι αργά»!
Οπως έχω ομολογήσει και σε άλλο σημείωμα τελώ εις μόνιμον συναρπαγήν με τον Κατρούγκαλο ο οποίος είναι υπουργός κάπου, για όσους δεν γνωρίζουν. Βασικά δεν είναι υπουργός είναι Ο Υπουργός, θέτει τα στάνταρντς, αποτελεί τη μονάδα μετρήσεως βάση της οποίας αξιολογείται (ξέχασα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά των αξιολογήσεων) ή μάλλον προσμετράται κάθε υπουργικό μέγεθος. Οπως παλιά ο Τριανταφυλλόπουλος ήταν Ο Δημοσιογράφος πριν μείνη απλά Μάκης να συναγωνίζεται σε αναγνωρισιμότητα τον επίσης Μάκη Γιομπαζολιά και ουχί τον Χριστουδουλόπουλο ο οποίος παραμένει ακμαίος και ωραίος παρά την παρακμή του και σε τέλεια αντιδιαστολή με την Ελλάδα στην οποία η όποια ακμή εκφράζεται ως …σπυριά!
Αν περάση μέρα και δεν δω Κατρούγκαλο στη δοφυροφική κάτι παθαίνω, μου ανεβαίνει το σύνδρομο στερήσεως μαζί με την πίεση και τρέχω στο Διαδίκτυο να δω τη φωτογραφία του μαζί με καμμιά δήλωσή του να πάρω τη δόση μου να ηρεμήσω. Ο άκρως συμπαθής κατά τα άλλα, Κατρούγκαλος είναι η ίδια η Ελλάς προσωποποιημένη, με ή χωρίς ροζ γραβάτα, στην ελληνική ή αγγλική γλώσσα, είναι η μορφή με την οποία συλλογικώς ταυτιζόμαστε και αγαλλιάζουμε στη θέα της όπως παλιότερα με τον Καραγκιόζη η εποχή του οποίου έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί χάρη στον Κατρούγκαλο που είναι η εκσυγχρονισμένη, σάρξ εκ της σαρκός του ή Μαρξ εκ της σαρκός του αν προτιμάτε, εκδοχή του. Από τις μογγολικές στέπες, μέσω Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην καθ’ημάς ανατολή το θέατρο σκιών εξελίσσεται σε ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωταγωνιστής του σε …Κατρούγκαλο!
Και επειδή θα ήταν «κρίμα κι’άδικο, παράξενο μεγάλο» να μην σχολιάσω τη πρόσφατη συμφωνία παρατάσεως της δανειακής συμβάσεως στο …Ουρογκρούπ, να πω ότι μου θυμίζει τη θριαμβευτική ανακοίνωση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1982 ότι επιτέλους οι βάσεις φεύγουν, ενώ την προηγούμενη βραδιά είχε υπογράψει τη συνέχεια της παραμονής τους!
Α, και Καλή Σαρακοστή! Με λυσσασμένο από το αλάτι τούρκικο τουρσί, ταραμά από το Αζερμπαϊτζάν, χαλβά από τον Λίβανο – αν αντιθέσει με τον ελληνικό δεν έχει γλυκόζη – και λαγάνες Μακντόναλτς που έλεγε κι’ο Μητσικώστας!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Στην Ελλάδα αν ως υπουργός Εσωτερικών αφήσεις την Αθήνα να καή, σε κάνουν πρόεδρο της Δημοκρατίας λίγα χρόνια αργότερα!
2) Ο λαϊκισμός έχει δύο όψεις: το πεζοδρόμιο και τη σοβαροφάνεια …
* Ομογενειακή απόδοσις του «below zero» όταν δηλαδή η θερμοκρασία πέφτη κάτω από το μηδέν και παγώνουν τα …λέκια!
