Essay

Β’ Επιστολή προς Αλέξη Τσίπρα. Το ανάγνωσμα πρόσχωμεν!

By March 9, 2015 February 16th, 2018 No Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Γειά σου Αλέξη μου! Είμαι καλά και το ίδιο επιθυμώ για σένα. Η πίεσή μου είναι λίγο τσιμπημένη, το θεωρώ θετικό όμως διότι με τόσα που βλέπω και ακούω θα έπρεπε να είχε απογειωθεί (ενδεχομένως μαζί μου). Αφότου έβαλες τον Βαρουφάκη υπουργό οικονομικών όσο νά’ναι μας κρατάει σε «σασπένς», δεν βαριόμαστε, ούτε κουραζόμαστε, κι’άμα είμαστε σε φόρμα κατεβαίνει η πίεση, ανεβαίνει η αισιοδοξία και γενικά διατηρούμεθα εν εγρηγόρσει, καθώς όπως είπε και ο Πάβλο ο Ιγκλέσιας, μόνο η ελπίδα ήρθε, οι μεγάλοι αγώνες και τα χειροπιαστά αποτελέσματα έπονται και …έρπονται!

Αντιλαμβάνομαι, Αλέξη μου, ότι με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συν της χώρας εδώ και έναν μήνα, θα είσαι πολύ «μπίζι» και δεν θα έχης τον χρόνο να διαβάζης ό,τι γράφει ο κάθε παπάρας που ενδεχομένως να μην έχη άλλη δουλειά να κάνη. Θεωρώ, ωστόσο, ότι θα βρης τον χρόνο να ρίξης μια ματιά σε ετούτες τις γραμμές, το έχεις ξανακάνει άλλωστε, επειδή ακόμη κι’αν δεν έχουν καμμία χρησιμότητα τουλάχιστον είναι «αμιούζινγκ» κι’αποκλείεται να βαρεθής. Αλλωστε θά’χης μπουχτήσει μ’όλα αυτά τα δύσπεπτα κείμενα της ταγγιασμένης κομματικής γλώσσας που μυρίζουν ναθφαλίνη και αποξηραμένη ιδρωτίλα σαν χωριάτισσα καφετζού.

Ας μπω λοιπόν, στο ψητό χωρίς περιστροφές. Πήρε σχεδόν δυο χρόνια σε γνωστό μου επιχειρηματία από την Ελλάδα να βρή άκρη μέσα από τις ασάφειες της υπάρχουσας νομοθεσίας (που ως συνήθως δεν επιτρέπει και δεν απαγορεύει, υπάρχει απλά για να υπάρχη όπως η επιτροπή για τα Απορρίμματα του Διαστήματος στη Βουλή των Ελλήνων) και να φτάση η προσπάθεια επέκτασης των δραστηριοτήτων του να υπογραφή από τον αρμόδιο υπουργό μία εβδομάδα πριν τις πρόσφατες εκλογές. Προηγήθηκαν γνωμοδοτήσεις από μια σειρά έμπειρων ειδικών και μάλιστα όλοι παρατηρούσαν με αγανάκτηση, έως και ανώτατα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, πόσο ηλίθιο ήταν το όλο θέμα και την αδυναμία τους να το λύσουν γρηγορότερα, επιτρέποντας σε μια επιχειρηματική δραστηριότητα να προχωρήση προς γενικότερον όφελος.

Εκεί λοιπόν που όλα, ύστερα από τόση προσπάθεια, πήγαν καλά, ο υπουργός υπέγραψε επιτέλους και επρόκειτο να δοθή το πράσινο φως, ένα καριολίδειο, διότι αν ήταν καριόλα θα είχε και κάποια αξία, στο εν λόγω γραφείο, εκμεταλλεύτηκε την ασάφεια και αβεβαιότητα των εκλογών και της αλλαγής προσώπων στο υπουργείο για να σταματήση τη διαδικασία, επικαλούμενη ανύπαρκτα νομικά κωλύματα. Ενάμισυ μήνα μετά τη νίκη σου Αλέξη μου, και μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης, το θέμα παραμένει στον αέρα. Ποιός ξέρει πόσος κόσμος δεν δουλεύει και πόσες χιλιάδες Ευρώ δεν θα πληρωθούν σε φόρους επειδή αυτή η μαλακισμένη αποφάσισε να τραινάρη την υπόθεση μόνο και μόνο για να ευχαριστηθή τη δυνατότητά της να το κάνη! Χαρακτηριστικός δημοσιοϋπαλληλικός ρεβανσισμός, κατά αναλογίαν παρόμοιος με την περίπτωση που κάποιος δημόσιος «λειτουργός» σου βγάζει το λάδι και σε πάει και σε φέρνει καμμιά 20αριά φορές επειδή δεν του αρέσει η φάτσα σου ή βαριέται ή γενικά δεν θέλει να κάνη κάτι. Και του περνάει, επειδή δεν προβλέπονται οικονομικά πρόστιμα στους υπαλλήλους που έχουν καθυστερήσει μια διαδικασία χωρίς σοβαρό λόγο. Αν ξέρανε ότι πρόκειται να πληρώσουν, ίσως να ήταν λιγότερο θρασσείς και πιο ευαίσθητοι!

Στα πλαίσια του ιστολογίου δεν παραθέτω ονόματα Αλέξη μου, εκτός αυτού είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις «σκαλώματος» διαφόρων δραστηριοτήτων λόγω δημοσιοϋπαλληλικού μαζοχισμού. Εάν σε ενδιαφέρη το θέμα, υπάρχει τρόπος να σου διοχετεύσω τις πληροφορίες και οι αρμόδιοι της κυβερνήσεως να δουν και να συνομιλήσουν με τον επιχειρηματία-θύμα και την υπάλληλο-καριολίδειο. Είναι κρίμα όμως, τώρα που η χώρα χρειάζεται επενδύσεις, ο κόσμος ψάχνει πώς και πώς να δουλέψη και το κράτος περισσότερους φόρους, μια ευθυνόφοβη κρατικοδίαιτη να βάζη φρένο, ακυρώνοντας στην πράξη αποφάσεις ανωτέρων της. Και δεν μιλάμε για τίποτα πολυεθνικές «που πίνουν το αίμα του κοσμάκη», αλλά για ελληνική εταιρία, με Ελληνες εργαζομένους που την έχει φτιάξει ο ίδιος και την έχει κάνει κερδοφόρα επιχείριση σε συνθήκες που κάθε άλλο παρά επιτρέπουν τέτοια εξέλιξη. Είναι σκάνδαλο λοιπόν μία υπάλληλος να εκμεταλλεύεται τη «δημιουργική ασάφεια» της ούτως ή άλλως άσχετης προς το θέμα νομοθεσίας για να κάνη το κομμάτι της.

Με τον τρόπο που «λειτουργεί» το ελληνικό δημόσιο, είναι απίστευτη η ποιότητα και η ποσότητα προβλημάτων που μπορεί να προκαλέση σε κανονικούς ανθρώπους ένας υπάλληλος-βλήμμα του οποίου του καύλωσε να επιδείξη υπερβάλλοντα ζήλο με λάθος τρόπο. Πριν μερικά χρόνια είχα πάει στo νησί καταγωγής μου να ανανεώσω το ελληνικό διαβατήριο. Τότε υπήρχε μια εκκρεμότητα στρατιωτικού χαρακτήρα η οποία όμως δεν αφορούσε στην έκδοση διαβατηρίου, κάτι με το οποίο ούτε ή κατά τα άλλα ευάερος, ευήλιος και καλλίπυγος αστυνομικός υπάλληλος διαφωνούσε. Ωστόσο, το περιεχόμενο του πανέμορφου κεφαλιού της δεν μπορούσε να αντιληφθή, όσο κι’αν της το εξηγούσα, ότι το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη είναι ελληνική, κρατική αρχή. Θεωρούσε ότι είναι κάτι σαν σύλλογος πολυτέκνων. Με έκανε να πάω και να έρθω τέσσερις φορές στο γραφείο της στρατολογίας, 20 λεπτά ποδαρόδρομο ανά περίπτωση, ούτε (αγ)κούριερ να ήμουνα! Ο στρατολόγος γέλαγε και μου ζήτησε συγγνώμη κατ’επανάληψη, λέγοντάς μου ότι η εν λόγω αστυνομικός είναι βλήμα και δεν καταλαβαίνει. Πάλι καλά που δεν της είχαν αναθέσει καθήκοντα αστυνομεύσεως! Στο τέλος τα πήρε στο κρανίο και ο ίδιος, άρπαξε το τηλέφωνο, της έριξε ένα χειμαρρώδες χέσιμο υπό μορφήν βομβαρδισμού και πήγα να μου δεχτή επιτέλους την αίτηση. Αφότου τελειώσαμε, μου είπε εμφανώς θιγμένη, ότι το έκανε μεν, αλλά το προξενείο δεν αναγνωρίζεται ως κρατική αρχή! Μου θύμισε το «και όμως γυρίζει» του Γαλιλαίου, αλλά από την ανάποδη!

Αλέξη μου, οι σημερινές συνθήκες πλήρους διάλυσης προσφέρουν τη χρυσή ευκαιρία για τολμηρές καινοτομίες άνευ σοβαρού κόστους. Σε συνδυασμό με τις νές τεχνολογίες, η Ελλάς μπορεί να κάνη θαραλλέα βήματα εκσυγχρονισμού και πειραματισμού σε όλους τομείς, αρχίζοντας από αυτό που έχει στην καρδιά του ο κάθε «αριστερός»: το δημόσιο! Μπορεί να ακούγεται υπέρμετρα φιλόδοξο αυτό και πολλοί θα γελάσουν με την αφέλειά μου καθώς πάμε ολοταχώς πίσω. Ωστόσο, καλύτερα ένα «δημιουργικά διαλυμένο» μπουρδέλο παρά ένα σταλωμένο, κατ’όνομα παρθεναγωγείο. Οι αναμορφωθείσες πουτάνες μπορεί να εξελιχτούν κάποια στιγμή σε κυρίες, οι παρθενόπες μόνο ως πουτάνες μπορούν να εξελιχθούν…

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: 1) Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κάποιοι αφελείς στην καλύτερη περίπτωση, επειδή ο Χαρδαλούπας ή Χαρδούβελης έβγαλε πάνω από ένα εκατομμύριο σε τράπεζες του εξωτερικού όσον ήταν υπουργός Οικονομικών). Παιδιά, επειδή  το έπαιζε μαλάκας υπεραμυνόμενος της ασφαλείας των καταθέσεων στην Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας!!!

2) Αφελής μεν, σοβαρή δε ερώτησις: Η αναπληρώτρια Υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου έχει κάποια σχέση με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο; Αν όχι, είναι ανάγκη ο Μάκης να ανακοινώση σχετική διάψευση!

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine