Του Δημήτρη Ρομποτή*
Μπορεί με τον ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάς να μην είδε ακόμη προκοπή, είδε όμως …Προκόπη και πολύ νωρίς! «Η ελπίδα έρχεται» που βροντοφώναζε κι’ο Παύλος ο Ιγκλέσιας με το ελαφρυντικό στη δική του την περίπτωση ότι δεν ξέρει τί σημαίνει η φράση οπότε μπορεί να λέη ό,τι θέλει, στα ελληνικά. Τώρα, αν η ελπίδα ήρθε υπό μορφήν …Προκόπη για αυτό ευθύνεται το ταχυδρομείο ή ο πελαργός και ουχί ο αποστολεύς! Αν δεν σου αρέση, στείλτο πίσω, μετά την παρέλευση πενταετίας όμως.
Αλλη μεγάλη επιτυχία της νέας κυβερνήσεως στον κυκεώνα των εξελίξεων και παρά τον πόλεμο από τα γνωστά και άγνωστα (νυχτερινά) κέντρα που απεργάζονται συστηματικά την καταστροφή του ελληνισμού (ό,τι δηλαδή δεν έχουμε καταστρέψει μόνοι μας) είναι ότι προχώρησε απρόσκοπτα και «ον τάιμ» η επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει την (ξε)ΝΕΡΙΤ για λογαριασμό της χώρας μας στην «Ουροβίζιον»! Μπορεί το κράτος να τελή υπό κατάρρευση και τα ταμεία να έχουν στεγνώσει, οι προτεραιότητες όμως είναι προτεραιότητες και ουδέν εμπόδιον ανυπέρβλητον όταν η προσπάθεια είναι εθνική και για λογαριασμό των λαών της Ευρώπης ή καλύτερα της «Ουροβίζιον» που συμπεριλαμβάνη και το …Αζερμπαϊτζάν μαζί με την Αυστραλία φέτος. Η όλη εικόνα θυμίζει λίγο «Τιτανικό» στην τρέλλα της, με την ορχήστρα να παίζη χαρμόσυνα βαλσάκια καθώς το πλοίο βουλιάζει προκειμένου η εκκένωσις να γίνεται με τάξι. Ζήτω η Ελλάς και …Ζωή (Κωνσταντοπούλου) σε λόγου μας!
Πέραν από τα καλαμπούρια, αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι η κυβέρνηση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από την ανάληψη της εξουσίας εμφανίζει έντονα σημάδια κοπώσεως. Λαϊκιστί, τα έχουν παίξει! Το έχουν πάθει σαν τους πιλότους που έμαθαν να πετάνε σε «σιμιουλέιτορ» και μετά τους δώσανε ένα αεροπλάνο να κάνουν πτήση μόνοι τους, χωρίς εκπαιδευτή! Ετσι γινόταν και με τους Καμικάζι, μόνο που εδώ μιλάμε για κυβέρνηση και το αεροπλάνο είναι η χώρα. Αλλοίμονο αν κάνουν βουτιά, δεν πρόκειται με τις ικανότητες που έχουν να το επαναφέρουν σε κανονική πορεία και το πιο πιθανόν είναι να μπερδευτούν στα αλεξίπτωτα έτσι και δοθεί το σύνθημα ο «σώζων εαυτόν σωθήτω»! Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξεως, μεταξύ πραγματικότητος και θεάτρου. Το είπε και ο Αριστοτέλης, ότι τραγωδία είναι «μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας», όχι η πράξις αυτή καθεαυτή! Για τον ΣΥΡΙΖΑ το θέατρο έπρεπε να είχε τελειώσει με τη θητεία του στην αντιπολίτευση. Η συνέχεια της παραστάσεως ενδέχεται να γίνη αληθινή τραγωδία κι’όχι «μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας».
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση όπως και οι δύο προηγούμενες, δεν είχε την πολυτέλεια της «ήπιας προσαρμογής» ή της περιόδου χάριτος που χρειάζεται ένα καινούργιο σχήμα για να βρη τον δρόμο του. Δεν ήταν έκπληξη όμως, ήξεραν τί τους περίμενε και δεν έχουν καμμία δικαιολογία για να κάνουν τόσα «παταλά». Λυσσάξανε να γίνουν εξουσία το ταχύτερο, αποτρέψανε την εκλογή ενός δεξιού ως προέδρου της Δημοκρατίας για να εκλέξουν έναν άλλον δεξιό λίγο αργότερα προκειμένου να διαλυθή η Βουλή και να ανοίξουν οι κάλπες. Επρεπε να είχαν προετοιμαστεί, να είχαν μελετήσει όλα τα σενάρια, να είχαν κάνει ασκήσεις επί χάρτου (υγείας τε και δημοσιογραφικού), να είναι ένα βήμα μπροστά αντί για τέσσερα πίσω. Ούτε στέκει το ότι δεν είχαν ξανακυβερνήσει, διότι το γνώριζαν πολύ καλά. Εφόσον αποφασίσανε να σύρουν τον χορό, έστω και του Ζαλόγγου, έπρεπε να είχαν μάθει τα βήματα τουλάχιστον!
Αποτέλεσμα όλης αυτής της σύγχισης, εκτός από τα αδιέξοδα σε εθνικό επίπεδο, είναι και η εμφανής κατάπτωση στην ίδια την κυβέρνηση η οποία έχει στεγνώσει τον ενθουσιασμό που χρειάζεται να υπάρχη για την επιτυχία κάθε νέου εγχειρήματος. Είναι ανάγκη να προκύψουν κάποιες επιτυχίες άμεσα προκειμένου τα στελέχη να πάρουν τα πάνω τους και να αποτραπή η πλήρης αποσύνθεσις. Ας ελπίσουμε, και το λέω ειλικρινά, ότι η οι επαφές Τσίπρα με τη Μέρκελ και τους «θεσμικούς φορείς» θα αποδώσουν ώστε να σταθεροποιηθή κάπως η κατάσταση. Μια ανάσα δεν είναι λίγο πράγμα εκεί που πας να σκάσης!
Πιθανότητες για άλλες εθνικές επιτυχίες δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Η αναμέτρηση της εθνικής ομάδος ποδοσφαίρου στην Ουγγαρία, τέλος του μηνός, και ο διαγωνισμός της «Ουροβίζιον» τον Μάιο θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο καταλύτη για την αναστροφή του κλίματος, αλλά η έκβασή τους κάθε άλλο παρά σίγουρη είναι, παρόλο που το ευχόμαστε. Εκτός αυτού, η κυβέρνηση μιας χώρας με την ιστορία και το πολιτιστικό βάρος της Ελλάδος χρειάζεται να πετύχη πιο δύσκολους στόχους προκειμένου να πείση εαυτήν και αλλήλους. Ας καταθέση ένα νομοσχέδιο στη Βουλή για παράδειγμα!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Τί ασφάλεια έχει η Κιμ Καρντάσιαν; Του …κώλου!
2) Τρώεικα!
3) “Βλάχο’, ‘βλάχο’ τον καημό μου,
τον μετράω και πονώ …”!
