Του Δημήτρη Ρομποτή*
Σήμερα είπα να γράψω για τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα το κάνω όμως γιατί υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κόψω τις μαλακίες! Πέστε με απαισιόδοξο, στριμμένο, ότι κριτικάρω εκ του ασφαλούς, πως είμαι έξω από τον χορό, μέχρι και ότι εκτελώ εντολές (ούτε τις Δέκα δεν έχω καταφέρει, πώς να υπακούσω σε περισσότερες;) από σκοτεινούς κύκλους, αλλά πρώτη φορά τόσα πολλά διανοητικώς ψοφίμια έχουν μαζευτεί σε έναν χώρο που (μωρο)φιλοδοξεί να ξανακυβερνήση! Και δεν αναφέρομαι μόνο στους υποψηφίους, αλλά και στον ευρύτερο κύκλο στελεχών. Το κόμμα που καυχιέται ότι το ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κάθε φορά που επιζητεί ένσημα σοβαρότητος, αν είχε στοιχειώδη αξιοπρέπεια θά’πρεπε να αυτοκτονήση πριν καταντήση ζόμπι όπως το ΠΑΣΟΚ! Είναι όμως αδύνατο να περιμένη κανείς τέτοιου είδους ευαισθησία από κοινωνικά αναίσθητους ανθρώπους των οποίων το όποιο καλάμι έχει γίνει ένα με το σώμα τους. Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα η μόνη ρεαλιστική λύση είναι αυτή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης: να υπάρχουν δηλαδή πολλοί αρχηγοί (αν είναι δυνατόν, δημοκρατικό κόμμα υποτίθεται και να έχη …αρχηγό! Και Ινδιάνους …) και η θητεία τους να διαρκή από έξι μήνες! Αυτό που θα κάνη και ο κ. Λεβέντης με τους βουλευτές του, έστω κι’αν η πρόθεση είναι άλλη. Το ίδιο περίπου έκανε και ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις πρώιμες κυβερνήσεις του: σχεδόν όλοι είχαν περάσει από κάποιο υπουργείο, οι ανασχηματισμοί ήταν τόσο συχνοί όσο και η αλλαγή σώβρακου στους πάλαι ποτέ κατοίκους των χιλιοτραγουδισμένων χωριών μας: άβερατζ κάθε έξι-εφτά μήνες, το πολύ.
Κατά τα άλλα ρηχοί και άσχετοι γενικώς αποπειρώνται να εμβαθύνουν σε …λακούβες! Σκέτη Αλητάλια! Ούτε ο λαός βέβαια είναι σοφός, όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν κάθε φορά που οι ίδιοι τα κάνουν σκατά ερήμην του και τον θυμούνται για να τα μαζέψη (ιδεολογικώς ομιλούντες). Και να ήταν όμως, ποιός σας είπε ότι και οι σοφοί δεν κάνουν μαλακίες; Ουδείς άσφαλτος που έλεγε και η Αντζελα του λαϊκού χωματόδρομου που οδηγεί σε αυθαίρετο εξοχικό. Οταν λοιπόν οι Ελληνες κυβερνώντες (όλων των αποχρώσεων) λένε ότι το προσφυγικό/λαθρομεταναστευτικό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, όπως λέγανε και για το οικονομικό, θαρρούν πώς παύει να είναι κυρίως ελληνικό; Ομοίως τα σύνορα, είναι μεν και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά πρωτίστως είναι της Ελλάδος! Ευτυχώς, βέβαια, που υπάρχουν γύρω γύρω θάλασσες οι οποίες, κατά τον πρωθυπουργό, δεν έχουν σύνορα …
Μια και μίλησα για θάλασσες, εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος απεδείχθη ο Δ. Καμμένος για τα “τουίτ” και τις αναρτήσεις! Ουδείς όμως μιλάει για την ταμπακέρα. Oτι δηλαδή ένα υπερβολικά υψηλό ποσοστό Ελλαδιτών συμμερίζεται αυτά που έγραψε. Όπως με τους “συντηρητικούς”, ” ήπιους” μουσουλμάνους που επικροτούν σε μεγάλο βαθμό τα αίσχη των τζιχαντιστων, μιας και δεν μπορούν να τα κάνουν οι ίδιοι! Χρειάζεται μεγάλη και επώδυνη προσπάθεια για να ξεστραβωθή ο ελληνικός λαός και να ξυπνήση μήπως και απελευθερωθή από τα δεσμά του φανατισμού και της χοντροκομμένης συνομωσιολογίας. Μέχρι τότε περιπτώσεις σαν του Καμμένου μάλλον θα είναι ο κανόνας παρά η εξαίρεση…
Εν τω μεταξύ, εδώθε του Ατλαντικού αρχίσανε τα όργανα! Με τη μέθοδο της χονδρικής κι όχι στρατηγικά φαίνεται ότι ξεκινάνε οι ιδιωτικοποιήσεις! Πρώτο θύμα το Γραφείο Τύπου της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη που βγαίνει στο σφυρί για 9,1 εκατομμύρια. Τα έξοδα για ενοικίαση γραφείων των υπηρεσιών που στεγάζει θα ξεπεράσουν το ποσό της πώλησης σε μια μιά πενταετία και η χώρα θα στερηθή ενός αξιοπρεπους χώρου πολλαπλής χρήσης στο κέντρο του κόσμου. Ας το ξανασκεφτούν! Υπάρχουν άλλοι τρόποι να βρεθούν 9,1 εκατομμύρια. Κλείνοντας άσχετα γραφεία τύπου για παράδειγμα, όπως του …Μπουένος Αϊρες το οποίο, όπως έχω πληροφορηθεί, δημιουργήθηκε για να βολευτή ερωτοχτυπημένος φίλος υπουργού που έπρεπε να ακολουθήση τον έρωτά του στη χώρα του τανγκό και των …μοσχαριών!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Καλά, ο Μεϊμαράκης εκπροσωπεί το χτες στη ΝΔ. Οι Μητσοτάκης, Τζιτζικώστας και Αδωνις είναι το αύριο; Καληνύχτα σας!
2) Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας του με τον Κλίντον, ο Τσίπρας διάλεξε τη χειρότερη ευκαιρία να είναι ο …εαυτός του!
3) Αλλο μαγιά κι’αλλο …μάγια!
