Η τηλεμαχία των Δημοκρατικών και τα ελληνικά μαθήματα …

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Ιδρωκόπησε πολύ, μάτωσε ο Αντερσον Κούπερ του CNN στη χτεσινοβραδυνή τηλεμαχία των Δημοκρατικών να φτάση τον …Πάνο Χαρίτο της ΕΡΤ, αλλά δεν τα κατάφερε! Στις καλύτερές του στιγμές άντε να ήταν …Χατζηνικολάου! Αφήστε δε το σκηνικό που θύμιζε «ρινγκ» πυγμαχίας, εν αντιθέσει με αυτό της ΕΡΤ που τους είχε σε θρανία σαν μαθητούδια με τον δάσκαλο στη μέση να φοβερίζη μήπως παραβούν τους κανονισμούς κι’ανάψη η κουβέντα να πουν καμμιάν αλήθεια κατά λάθος! Η Αμερική εκτός από δημοκρατία υπολείπεται πλέον και σε τηλεόραση, μπορεί να είναι η πρώτη διδάξασα σ’όλα αυτά, αλλά η μονίμως πτωχή πλην όχι και μονίμως τιμία Ελλάς της βάζει τα γυαλιά, ας είναι και Ρέιμπαν! Η διαδικασία αναδείξεως «αρχηγού» στη Νέα Δημοκρατία και οι αναμενόμενες τηλεμαχίες ή «ντιμπέιτ» στα ελληνικά, θα είναι η τούρτα στο κερασάκι που θα αποδείξη δια παντός την ελλαδική υπεροχή στη …ζαχαροπλαστική! Οταν οι δικοί μας λένε ζυμώσεις τις εννοούν στην κυριολεξία και βγαίνουν κιβώτια οι κουραμπιέδες με τα μελομακάρονα! Δημοκρατία να γλύφης και τα δάχτυλά σου, μπουκιά και συχώριο που έλεγε κι’ο …Δαμαλάκης.

Τώρα που τα είπα και ξαλάφρωσα και κατασίγασε μέσα μου το ανθελληνικό μένος – σύνδρομο κατωτερότητας από μέρους μου διότι αδυνατώ να αναγνωρίσω την ελλαδική υπεροχή σε όλα, ακόμη και στους σουηδικούς κεφτέδες! – θα καταπιαστώ με την τηλεμαχία των Δημοκρατικών η οποία εν αντιθέσει με αυτές των Ρεπουμπλικανών έχει σημασία διότι ο επόμενος πρόεδρος μάλλον θα είναι ένας ή μία εκ των πέντε που τηλεμάχισαν χτες βράδυ. Δυστυχώς, το κόμμα των μεγάλων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και του απλού κόσμου, το Ρεπουμπλικανικό εννοώ, έχει καταντήσει σκιά του πάλαι ποτέ εαυτού του, έχει καταληφθεί από διάφορα νούμερα που το έχουν κάνει τσίρκο. Υπ’αυτές τις συνθήκες, αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη για προβλέψεις, μαθηματικώς οι πιθανότητες να κερδίση τις επόμενες προεδρικές εκλογές είναι ανάλογες με αυτές του …ΠΑΣΟΚ να έρθη πρώτο κόμμα. Πρέπει να τα θαλασσώση πολύ άγρια ο Δημοκρατικός υποψήφιος, η αποχή να αγγίξη αστρονομικά ποσοστά και οι συνιστώσες των Ρεπουμπλικανών με κυριότερη αυτή του τσαγιού να κατέλθουν ενωμένες για να γίνη το «θαύμα». Και συνιστώσες διαθέτει μεν το κόμμα, Τσίπρας όμως δεν φαίνεται από πουθενά μόνο Λαφαζαναίοι α λα αμερικανικά.

Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα το παιχνίδι θα παιχτή μεταξύ Χίλαρυς Κλίντονος και Μπέρνυ Σάντερς, εάν δεν κάνη την έκπληξη να κατεβή ως από μηχανής (Χάρλεϋ Ντείβιντσον) θεός ο Μπάιντεν, οπότε τα πράγματα θα περιπλακούν και το κόμμα ενδέχεται να περδικλωθή όπως τα άλογα. Θα μου πήτε, είναι δυνατόν η Αμερική, η χώρα του εφαρμοσμένου και ξεσάλωτου καπιταλισμού, να εκλέξη έναν διακηρυγμένα σοσιαλιστή, τον Σάντερς; Είναι και παραείναι. Εδώ εξέλεξε και επανεξέλεξε μαύρο, ύποπτο μουσουλμανικών καταβολών, το δεύτερο όνομα του οποίου είναι Χουσεϊν, και ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφτηκε ήταν ο …Ερντογάν! Επειτα ο Σάντερς έχει κάνει μεγάλη στροφή από τις πρώιμες, επαναστατικές θέσεις του, είναι πιο πολύ ένας Αμερικανός Λούλα παρά κάποιος σοσιαλιστής επαναστάτης έτοιμος να τα κάνη όλα σμπαράλια. Αυτού του είδους την «επαναστατικότητα», όσο κι’αν ακούγεται παράξενο, την εκφράζει το Κόμμα του Τσαγιού που έχει διαβρώσει εκ των έσω το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το έχει κάνει σαν τα μούτρα του.

Το κύριο πρόβλημα του Σάντερς είναι ότι δεν εμφανίζεται όσο …λαϊκιστής θα έπρεπε για να κερδίση την ψήφο των Δημοκρατικών. Ενώ οι θέσεις του είναι κατά κανόνα φιλολαϊκές (αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 15 δολάρια την ώρα, επιπλέον φορολόγηση στους πλούσιους κλπ.) τις παρουσιάζει με έναν ολοκληρωμένο, σχεδόν …επιστημονικό τρόπο χωρίς τη φυσικότητα και υποκριτική αυθυποβολή (να πιστεύης τα ψέμματά σου) ενός Τσίπρα ή ενός Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί περί Τζώρτζ ούτε λόγος να γίνεται. Ετσι που πάει ο Σάντερς θα φάη ο ίδιος το κεφάλι του. Ποτέ δεν είναι αργά να πάρη μερικά μαθήματα από τους Ελληνες, αλλά πού να τον αφήση το κόμπλεξ κατωτερότητος, ως Αμερικανού σε σχέση με «τους γεννήτορες της δημοκρατίας», να ξεστραβωθή;

Η Χίλαρυ από την άλλη τα παίζει όλα για όλα και ξέρει πολύ καλά πού πατά και πού πηγαίνει. Είναι ουσιαστικά η μόνη καθαρά Ρεπουμπλικανή υποψήφιος της μέχρι τώρα αναμέτρησης, έστω και σε λάθος κόμμα. Κάπως σαν τον Σημίτη τότε που το ΠΑΣΟΚ για ένα διάστημα ήταν το μόνο δεξιό κόμμα που είχε η Ελλάς από μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν. Το επιβεβαίωσε και χτες το βράδυ όταν την στρίμωξαν, ότι ουσιαστικά εκπροσωπεί το «μεγάλο» χρήμα και δεν πρόκειται να αγγίξη τις υπερτράπεζες ούτε να μαζέψη τη Γουώλ Στρητ. Να μην ξεχνάμε ότι ήταν επί προεδρείας του ανδρός της που η επιχειρημαιτικότητα στην Αμερική ξεσάλωσε πραγματικά και η ευημερία έφτασε δυσθεώρητα ύψη. Ταυτόχρονα ήταν επί προεδρείας του ανδρός της που οι υπερτράπεζες αφέθηκαν ελεύθερες να ξεσαλώσουν και παραλίγο να οδηγήσουν την αμερικανική και παγκόσμια οικονομία στην κατάρρευση το 2008.

Η Χίλαρυ είναι η εκπρόσωπος του αμερικανικού κατεστημένου και εφόσον παίξη αυτό το χαρτί καλά θα κερδίση το χρίσμα των Δημοκρατικών αλλά και τις προεδρικές εκλογές αφού και οι σοβαροί Ρεπουμπλικανοί θα την ψηφίσουν και θα ανοίξουν τα πορτοφόλια τους να τη στηρίξουν. Η επιλογή θα είναι Χίλαρυ ή χάος και οι σώφρονες αναμένεται να επιλέξουν το πρώτο. Επιβάλλεται όμως να κερδίση το χρίσμα του κόμματος και χτες βράδυ στάθηκε παληκαρίσια ανάμεσα σε τέσσερις άντρες και επιβεβαίωσε με σχετική άνεση αυτό που είναι: ο πραγματικός Μπιλ Κλίντον!

Από πλευράς ουσίας τώρα, ένα μόνο σημείο προέκυψε στη χτεσινοβραδυνή τηλεμαχία όταν ο Σάντερς προέβαλε τις κλιματολογικές αλλαγές ως τη σοβαρότερη απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Εχει απόλυτο δίκιο, μόνο που μ’αυτά συνήθως δεν κερδίζεις εκλογές μόνο θέσεις σε τηλεοπτικές εκ – πομπές, άντε και σε κανένα πανεπιστήμιο. Εκτός κι’αν όπως είπε, καταφέρει να προσελκύση μεταλύτερα στρώματα του πληθυσμού στις κάλπες. Ιδωμεν …

 

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.