Του Δημήτρη Ρομποτή*
Εν αναμονή του τρίτου (και μακρύτερου) “ντημπέιτ” την ερχόμενη Τετάρτη μεταξύ των προεδρικών υποψηφίων Χίλαρυς Κλίντον και (Μακ)Ντόναλντ Τραμπ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μεγάλη ανακάλυψη: βρήκα μπέρμπον (αμερικάνικο γουίσκυ) από φαγόπυρο ή μαυροσίταρο (buckwheat)! Πρόκειται για το καλύτερο (από ό,τι ξέρω) είδος σίκαλης ή εναλλακτικού σιταριού το οποίο δεν έχει γλουτένη και είναι κατά πολύ γευστικότερο, πάντα κατά την όχι ταπεινή γνώμη μου. Αν έχετε φάρει ρωσσικό ψωμί, εκείνο το βαρύ και κατάμαυρο που είναι όμως εξαιρετικό και συνδυάζεται με τόσα επίσης εξαιρετικά πράγματα, με αντιλαμβάνεστε. Αν όχι, να πάτε να φάτε πρώτα και μετά συζητάμε! Να σημειωθή ότι το φαγόπυρον εισήχθη στη χώρα των Ρους (Σουηδοί κατακτητές της σημερινής Ουκρανίας και δυτικής Ρωσσίας οι οποίοι έδωσαν το όνομά τους στη σλαυική χώρα που κατέκτησαν) από τους Βυζαντινούς για αυτό και έως την σήμερον ονομάζεται “γκριέτσκα” (гречка), δηλαδή Ελληνοπούλα. Πρόκειται για τον χαϊδευτικό τύπο της λέξεως “γκριετσάνκα” που σημαίνει Ελληνίδα. Το φαγόπυρον στα ρωσσικά είναι θηλυκού γένους.
Ο λόγος για αυτήν την ιστορικού περιεχομένου εισήγηση είναι προφανής: ήθελα να καταστήσω σαφή και πέραν πάσης αμφιβολίας την ελληνική καταγωγή του μαυροσίταρου η οποία επιβεβαιώνεται ονομαστικώς λόγω της μετάδοσής του στις σλαυικές χώρες μαζί με το αλφάβητο, την Ορθοδοξία, τον Ιβάν Σαββίδη και γενικά ό,τι χρειάστηκε για να κάνη τους νεοβάρβαρους Σλαύους ανθρώπους νοικοκυραίους με τιμή και υπόληψη που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους Βυζαντινούς δάσκαλούς των! Η σύγχρονη μαρτυρία μορφών όπως ο Πούτιν και ο μακα(β)ριώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλος, γνωστός κατά τη θητεία του στην Επισκοπή Σμολένσκ ως “Ταμπάκο Μετροπόλιταν”, αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη. Ξέρω, έβαλα πολλά πράγματα σε μία παράγραφο και κάποιοι θα νομίζουν ότι φταίει το μπέρμπον από φαγόπυρον, εντούτοις γνωρίζω πολύ καλά τί γράφω! Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τον κ. Ιβάν Σαββίδη, τον σύγχρονο εθνικό ευεργέτη του ΠΑΟΚ …
Το μπέρμπον από μαυροσίταρο λοιπόν, φτιάχνεται στα Κάτσκιλς της Νέας Υόρκης και έχει μια σκούρα, καπνιστή υφή που το κάνει μοναδικό στο είδος του και τον καλύτερο συνοδό ενός “φουλ μπάντιντ” πούρου. Κάποια στιγμή δεν ξέρεις ποιά είναι η γεύση του ενός και ποιά του άλλου, τόσο πολύ δένουν. Η απόλαυσις γίνεται πλήρης με Λέοναρντ Κόεν στο μπλούτουθ, και μάλιστα κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος, καθώς η νύχτα έρχεται γρηγορότερα και η καταχνιά γίνεται ασήκωτη. Μην ανάψετε κερί, έχει ακόμη κουνούπια και σκνίπα. Επιτρέψτε στα μάτια σας να προσαρμοστούν στο σκοτάδι. Ακόμη καλύτερα, αν δεν υπάρχει κίνδυνος να σας πάρη ο ύπνος κλείστε τα κι’αφήστε τις αισθήσεις να στήσουν τραπέζι στο γεμάτο σκουπιδαριό μυαλό σας. Μην σκέφτεστε, είναι σαν να προσπαθήτε να τρέξετε με το στομάχι γεμάτο, μάταιος κόπος. Ξελαμπικάρισμα σημαίνει διανοητικό κόψιμο, βίαιο άδειασμα του μυαλού από περιττά σώματα και σωματίδια. Ευεξία από πάνω προς τα κάτω, νομίζω τα λένε και οι Κινέζοι αυτά, μέχρι ο Μέγας Βασίλειος συνιστά κάθαρση του μυαλού. Το ίδιο μου είχε πει κι’ο Τσόμσκυ κατά τη διάρκεια συνέντευξης. Χρειαζόμαστε τη διανοητική ευκοιλιότητα διότι στουμπώνουμε και δεν μπορούμε να διακρίνουμε γεύσεις, τρώμε ό,τι μας σερβίρουν και δεν παίρνει πολύ να συνηθίση ο άνθρωπος στο σκάρτο και μετά να του κακοφαίνεται το …μαυροσίταρο!
Εχω αρχίσει τρίμηνη δίαιτα-δοκιμασία προκειμένου να ξελαμπικάρη και το στομάχι μου διότι έχει μεγαλώσει δυσανάλογα ως προς το σασί μου. Αισθάνομαι σαν παλιός αγροτικός ελκυστήρας (τρακτέρ) με αντίβαρα μπροστά για να μην σηκώνεται κατά το φρεζάρισμα. Δεν πάει άλλο, τράβηξα γραμμή στην άμμο όπως είχε κάνει κι’ο Ομπάμα για τη Συρία χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι στην άμμο ο αέρας σβήνει γραμμές και υποσχέσεις! Πολύ πιθανό βέβαια να το αντιλαμβάνεται, για αυτό το είπε, αν και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν διευκρίνισε αν η άμμος ήταν ερήμου, παραλίας, αρένας (άμμος στα ισπανικά) ή οικοδομής …Η δική μου πάντως η γραμμή, δεν σβήνει! Τη χάραξα σε τσιμέντο, κάτω από την επιγραφή “I love you, Metsos”.
Η διαιτολόγος-θηριοδαμάστρια μου απαγόρεψε όλα τα σιτηρά, πλην φαγόπυρου. Μου απαγόρεψε επίσης όλα τα αλκοολούχα και τα πούρα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τη χαρά μου να ανακαλύψω μπέρμπον από μαυροσίταρο! Δεν μένει παρά να βρω και πούρα από φαγόπυρο κι’αν δεν υπάρχουν, θα φτιάξω και θα αναθέσω σε Κουβανές προσφυγοπούλες να τα στρίψουν στα μαυρισμένα (από τη βρώμα, ενίοτε) μπούτια τους για να έχουν και το κατάλληλο σχήμα και υφή. Πούρα “γκλούτεν φρι”, ξεματοχινά για δίαιτες, διαβητικούς και εν γένει προβληματικούς!
Να σας πω, είχα ανησυχήσει με την προοπτική να φάω το τρίτο “ντημπέιτ” στη μάπα χωρίς αλκοόλ. Είναι που είναι ανυπόφοροι οι δύο μονομάχοι (και μέχρι πρότινος φίλοι), ξεροσφύρι γίνονται αφόρητοι! Ας είναι λοιπόν καλά το “μπάκγουήτ μπέρμπον”, την ύπαρξη του οποίου κρατώ μυστικό από τη διαιτολόγο μου μην τυχόν μου αναιρέσει την εξαίρεση και πάω χαμένος. Διότι καλή, χρυσή είναι, δεν αργεί όμως πολύ η χρήση της οποιασδήποτε εξουσίας να γίνη κατάχρηση και εγώ ένα ακόμα θύμα της, μεσούσης μάλιστα της προεκλογικής περιόδου η οποία είναι για γερά νεύρα και ακόμη πιο γερά στομάχια!
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Μπορείτε αν θέλετε, να ρίξετε και ένα παγάκι, αλλά δεν το συνιστώ γιατί η γεύση αντί να ανοίγη κλείνει περισσότερο με αποτέλεσμα να ταγγιάζη στον ουρανίσκο, θυμίζοντας καμμένη γαλατόπιττα.
2) Φαγόπυρον σινιστούσε, μαζί με τους 29 κατασκευαστές πληντυρίων, και ο μεγάλος Σοβιετικός διαιτολόγος Γιάροσλαβ Γουργουρίεφ ο οποίος πέθανε της πείνας ο κακόμοιρος …
