Του Δημήτρη Ρομποτή*
Οταν μας έρχονται εξ Ελλάδος αετονύχηδες για κάποιου είδους αρπαχτή μπορούμε να τους καταλάβωμε εκ των προτέρων και να προστατεύσωμε την ήδη καμμένη γούνα μας από δύο πράγματα κυρίως: το ένα αφορά στην υποτιθέμενη προώθηση του αρχαιοελληνικού πνεύματος και το άλλο την Ορθοδοξία. Οι πολύ “ψαγμένοι” ανακατεύουν και τα δύο για να τσιμπήσουν τα ψώνια εκατέρωθεν, αυτοί πάντως είναι οι βασικοί άξονες. Θα μπορούσε κανείς να συμπεριλάβη και τα γαστρονομικά – μέχρι τσελεμεντές από καλογέρους του Αγίου Ορους κυκλοφορεί, όχι πως είναι κακό, ακούγεται κάπως, τέλος πάντων – αλλά οι επιχειρήσαντες είναι χαμένοι από χέρι εξαιτίας των εξαγωγέων ελληνικών προϊόντων που έχουν φροντίσει επί σειρά ετών με τον τρόπο τους να υπονομεύσουν το ίδιο το εμπόρευμά τους. Ενας άλλος τομέας που αναπτύσσεται δειλά, κι’αυτό γιατί οι Γερμανοί ξύπνησαν τους δικούς μας ψάχνοντας την Ελλάδα από άκρου εις άκρον κι’αγοράζοντας ό,τι βρουν, είναι τα βότανα με τις εγνωσμένες, ανά τους αιώνας, θεραπευτικές ιδιότητες. Εδώ τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, αυτοί που δραστηριοποιούνται είναι στην πλειοψηφία τους σοβαροί και αρκετά αξιοπρεπείς. Για πόσο, δεν ξέρουμε, διότι ο χώρος της υγείας προσφέρεται προς εκμετάλλευσιν ιδιαίτερα στις χώρες της προηγμένης Δύσεως όπως είναι οι ΗΠΑ. Κι’όταν μάλιστα η υγεία συνδυάζεται με λίγη αρχαία Ελλάδα και κατιτίς Ορθοδοξία, τότε ανοίγεται πεδίον δόξης λαμπρόν κι’όχι απαραιτήτως για αετονύχηδες, αλλά για ψωνισμένους εδώθε κακείθεν του Ατλαντικού!
Πριν μερικές μέρες βρέθηκα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Καθεδρικού όπου δύο Ελληνίδες επιστήμονες παρουσίασαν ένα πρόγραμμα (για γερά νεύρα) που αφορούσε στη διαχείριση του άγχους ή “stress management” όπως είναι της μόδας να λέγεται. Χοντρικά κι’από ό,τι κατάλαβα, πρόκειται για μια καινοτομία η οποία συνδυάζει σύγχρονες μεθόδους με κάποιες από αυτές που υποτίθεται επινόησε ο Πυθαγόρας, ο αρχαίος και όχι ο τραγουδοποιός, αν και εγώ θα προτιμούσα τον δεύτερο. Μέσω μαγνητοσκοπίου (βίντεο) προλόγισε κορυφαίος Ελλην επιστήμονας, υπό την αιγίδα του οποίου τελούσε υποτίθεται το υπό παρουσίασιν πρόγραμμα ή κάπως έτσι τέλος πάντων, αφού ήταν εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβης τί έλεγε η κυρίως παρουσιάστρια του θέματος η οποία αν κάτι κατάφερε να αποδείξη, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι δεν μπορούσε να μιλήση ούτε αγγλικά ούτε ελληνικά! Κατά τα άλλα προσπάθησε να μας πείση ότι ξέρει να κάνη διαχείριση άγχους, ενώ μας σήκωσε τα νεύρα μεσουρανής γιατί πήγε να κάνη και χιούμορ μερικές φορές, άσχετα αν δεν γέλαγε κανείς.
Την προσπάθεια ανέλαβε να σώση κάπως η δεύτερη παρουσιάστρια με καλύτερη γνώση της αγγλικής, η οποία αντιλαμβανόμενη το επικίνδυνον της ατμοσφαίρας και την πιθανότητα τα φρούτα στο πίσω μέρος της αιθούσης να αρχίσουν να εκτοξεύωνται από μόνα τους εναντίον της, μας κάλεσε να σηκωθούμε, να κλείσουμε τα μάτια και να ταξιδέψουμε νοερώς στα τουρκουάζ νερά της Σάμου, εισπνέοντας και εκπνέοντας όπως αυτοί που έχουν κρίση στρές και τους δίνουν μια χαρτοσακούλα για να ξεφυσάνε. Εγώ φυσικά δεν έκλεισα τα μάτια μου, απεναντίας τα γούρλωσα και τα έστριψα με αγαλλίαση στην καλλίπυγο νεάνιδα που ευρίσκετο ενώπιόν μου και κάπως συνήλθα!
Η παρέμβαση πάντως της δεύτερης ομιλήτριας είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα νεύρα κάπως χαλάρωσαν, η ατμόσφαιρα άλλαξε και οι παριστάμενοι το γύρισαν στο κουτσομπολιό μεταξύ τους μέχρι που τον λόγο ξαναπήρε η …ψωνισμένη η οποία μας έριξε το δίχτυ: σε κάθε θέση υπήρχε μια κόλλα χαρτί την οποία μας κάλεσε να συμπληρώσουμε για να ενταχθούμε στο τριμήνου, αν θυμάμαι καλά, διαρκείας πρόγραμμα το οποίο επρόκειτο για πρώτη φορά να εφαρμοστή στις ΗΠΑ, υπό την επιστασία της μάλιστα! Χωρίς να καταλαβαίνη ότι το τελευταίο ήταν άκρως αναιρετικό της όλης προσπάθειας, αφού μόνο κάποιος πολύ άρρωστος και με βίτσια θα μπορούσε εκουσίως να τεθή σε τέτοια δοκιμασία! Και πριν καλά καλά συνέλθουμε από το πρώτο σοκ, μας έριξε και τη δεύτερη μπηχτή: όσοι θα γράφονταν εκεί και τότε, θα είχαν …έκπτωση στην τιμή του προγράμματος, το οποίο κανονικά θα εκόστιζε $5.000! Προς στιγμήν τα έχασα, νόμισα πως δεν άκουσα καλά και ρώτησα τον πισινό μου, αυτόν δηλαδή που καθόταν πίσω μου, αν η βαρεμένη μας πρόσφερε 5.000 για να γραφτούμε στο πρόγραμμα ως πειραματόζωα. Ο λόγος που ρώτησα ήταν επειδή το ποσό μου φάνησε πολύ λίγο για τέτοιο βασανιστήριο. Οταν άκουσα ότι εμείς πρέπει να πληρώσουμε, βγήκα από τα ρούχα μου! Δηλαδή, λίγο έλειψε, γιατί είμαι υπέρβαρος και βγαίνουν με δυσκολία. “Τί λες, μωρή κότα”, μού’ρθε να της πω, αλλά είδα πώς γιάλιζε (για δολάριο) το μάτι της και τη φοβήθηκα. Χώρια που έτσι και σου επιτεθή γυναίκα δημοσίως δεν έχεις επιλογή, πρέπει να τις φας διότι ένας καθώς πρέπει κύριος, όπως εγώ, δεν μπορεί να επιστρέψη τα πυρά.
Σοβαρά τώρα, όταν στις ΗΠΑ εγκαινιάζης ένα πρόγραμμα υγείας, επιλέγεις από διάφορες ομάδες του πληθυσμού εθελοντές τους οποίους ή πληρώνεις κάτι ή τους παρέχεις τις υπηρεσίες δωρεάν προκειμένου να δείξης ότι αφενός δουλεύει κι’αφετέρου οι ίδιοι να το προωθήσουν στον κοινωνικό κύκλο τους. Δεύτερον, η παρουσίαση φροντίζεις να είναι ΑΨΟΓΗ! Δεν μπορείς στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ακόμη κι’όταν απευθύνεσαι σε ομογενείς τους οποίους, όχι εντελώς άδικα, θεωρείς ζώα, να έχης ως παρουσιάστριες μία εμφανώς …πυροβολημένη με αδυναμία έκφρασης σε οποιαδήποτε γλώσσα, και μια …αγαθομούνα που σου λέει να σηκωθής πάνω, να κλείσης τα μάτια και να ονειρευτής τρέλες στις Σεϋχέλες! Αυτά δεν γίνονται! Ακόμη κι’αν πρόκειται για επιστήμονες, όπως οι δύο υποτίθεται ότι είναι, με τον τρόπο αυτό εκτίθενται, πυροβολούν τα πόδια τους και δεν μιλάμε για οποιοπαθητική! Δεν κάνουν όλοι για όλα, πότε θα το καταλάβετε αυτό;;; Υπάρχουν επαγγελματίες για κάθε τομέα, ο επιστήμονας δεν είναι πάντα ο καλύτερος “περφόρμερ”, συνήθως είναι ο χειρότερος!
Ακόμη κι’αν το πρόγραμμα είναι καλό, ακόμη κι’αν πρόκειται όντως για καινοτομία, ποιός θα σε πάρη σοβαρά μ’αυτόν τον τρόπο; Δεν αρκεί ο Πυθαγόρας και η αρχαία Ελλάς με τη σαγήνη της επί των Αμερικανών για να καλύψη τις εμφανείς αδυναμίες των συγχρόνων. Δεν είναι τα πάντα μπακάλικο όπως στην Ελλάδα, το καλύτερο προϊόν να έχης μπορείς να το καταστρέψης όταν κάνης μάρκετινγκ με λογική εμποροπανηγύρεως. Θέλετε μεγαλύτερη απόδειξη από το ελαιόλαδο ή το όνομα της …Μακεδονίας; Και καλά, ποιος τη χέζει τη Μακεδονία, το όνομα της φέτας;;;
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
