Essay

Και με τον αστυφύλαξ και με τον …κομισάριο!

By October 11, 2018 No Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Δεν είναι καθόλου παράξενο να ασκή άλλη πολιτική ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και άλλη ο πρωθυπουργός! Το αυτό ισχύει και εις τας καλυτέρας “οικογενείας” όπως οι ΗΠΑ όπου άλλη πολιτική έχει ο πρόεδρος, άλλη το Στέι Ντηπάρτμεντ, άλλη το Αμύνης και άλλη το FBI με τη CIA, αν και τα δύο τελευταία υποτίθεται ότι δεν ασκούν πολιτική, αλλά …Ούτε είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Αλλη πολιτική είχε ο …Αντρέας από τον Σημίτη όταν ο δεύτερος ήταν υπουργός Οικονομίας, άλλη είχε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κι’άλλη ο Σαμαράς όταν ήταν ΥΠΕΞ, άλλη ο Κωστάκης ο Καραμανλής κι’άλλη η Ντόρα. Ζούμε σε μοντέρνους καιρούς και τα κυβερνητικά σχήματα πρέπει να ελίσσονται σαν δεντρογαλιές προκειμένου να διασφαλίζεται η ενότητα της διζωνικής και τριζονικής (από το τριζόνι) ομοσπονδίας που είναι στην πραγματικότητα κάθε κυβέρνηση ακόμη και του ιδίου κόμματος. Θα τολμούσα να πω, έμπλεος εθνικής υπερηφανείας, ότι για μια ακόμη φορά η Ελλάς πρωτοπόρησε, ήταν μπροστά από τη διεθνή κοινότητα κατά τουλάχιστον 25 χρόνια! Για αυτό ήταν και η πρώτη που σκουντούφλησε αναλόγως κι’ακόμα να συνέλθη από τους μώλωπες που εξελίχτηκαν σε βαριά τραύματα.

Στην περίπτωση της σημερινής ελλαδικής κυβερνήσεως βολεύει η εμφανιζόμενη πολιτική σχιζοφρένεια της συνυπάρξεως ενός γιαλαντζί αριστερού κόμματος και ενός εξίσου γιαλαντζί ακροδεξιού κόμματος. Μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω χωρίς να ξέρη κανείς πότε είναι πάνω και πότε κάτω, σαν τους αστροναύτες που λόγω ανυπαρξίας βαρύτητος μπορούν να κοιμούνται ανάποδα! Βολεύει να κάνη ο Καμμένος τολμηρά ανοίγματα στις ΗΠΑ προσφέροντας αφειδώς βάσεις οπουδήποτε θα ήθελαν, κάτι που αποτελεί ανάθεμα για κάθε αριστερό που σέβεται την αριστεροφροσύνη του. Ο πρωθυπουργός δεν εκτίθεται, μένει σε ένα είδος απυροβλήτου κι’όχι λόγω συστημάτων Πάτριοτ αλλά κοινής μπακαλίστικης λογικής: κάτι πρέπει να πάρη και ο κυβερνητικός εταίρος προκειμένου η πρώτη φορά αριστερά να μείνη στην εξουσία και να μοιράζη θέσεις και οφίκια στους παρατρεχάμενους της δικής της βάσης που αντιθέτως προς τις αμερικανικές επιβαρύνουν τον μαλάκα ή Ελληνα φορολογούμενο αν προτιμάτε τον καθωσπρέπει όρο. Η κυβέρνησις μ’αυτό τον τρόπο τα έχει όλα και συμφέρει, για να θυμηθούμε το εμπορικό σύνθημα μιας πάλαι ποτέ υπεραγοράς τροφίμων, λαχανικών και κωλοχάρτων.

Τελικά, η διζωνική ή τριζονική ομοσπονδία σε μία κυβέρνηση είναι η καλύτερη λύση και απορώ πώς δεν το σκέφτηκε κανείς πριν τον κ. Τσίπρα: σε καθιστά σχεδόν υπεύθυνο ως πρωθυπουργό, μπορείς να λαμβάνης τα πλέον επώδυνα ή αντίθετα προς την ίδια σου τη φύση μέτρα και παράλληλα να παραμένης πιστός στις αριστερές αρχές σου τις οποίες γυαλίζεις και φοράς με καμάρι, όπως οι στρατηγοί τα παράσημα κατά τας εθνικάς εορτάς. Και με τον αστυφύλαξ και με τον …κομισάριο.

Εγώ, φύσει αισιοόδοξος, όχι μόνο δεν ενοχλούμαι από αυτά τα “στραβά”, τουναντίον θεωρώ ότι έχουμε ωριμάσει ως φρούτα και όπου νά’ναι θα πέσουμε, επανακαλύπτοντας τον νόμο της βαρύτητος όπως έκανε ο Νεύτων με το μήλο που έπεσε στο κεφάλι του. Βέβαια ο μύθος δεν μας λέει ότι ο Νεύτων είχε πάει στον κήπο να κλέψη μήλα κι’από τον φόβο του δραγάτη περίμενε να πέσουν μόνα τους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία με την οποία θα ασχοληθούμε εν ευθέτω χρόνο κι’αφού προηγουμένως εντρυφήσουμε επαρκώς στο δικό μας περιβόλι που έχει από όλα τα φρούτα. Οπως τραγούδαγε και ο Φίλιππος Νικολάου, “από όλα έχει το πανέρι, απλώνεις χέρι και αρπάς …”.

Με όλον τον σεβασμόν που με διακρίνει, θα ήθελα να προτείνω στον πρωθυπουργό να αλλάξη πλήρως τη σύνθεση της κυβερνήσεως επί το επαναστατικότερον. Δηλαδή, σε όλα τα υπουργεία να έχη δύο υπουργούς, έναν από το κόμμα του και έναν από τους ΑΝΕΛ! Και ενώ φαινομενικώς ο ένας θα τραβάη απο’δώ κι’ο άλλος απο’κεί το κυβερνητικό σκάφος θα πορεύεται προς την ίδια κατεύθυνση που πάει μία βάρκα στην οποία η μηχανή είναι αναμένη αλλά ο κάβος είναι ακόμη δεμένος στην προκυμαία! Κάποια στιγμή θα διαλυθή, μα αυτό είναι και το ζητούμενο από πλευράς εθνικού συμφέροντος …

Κατά τα άλλα, ούτε στο “πρωτάθλημα” δεν μπορούμε χωρίς ξένους διαιτητές, οι “ποδοσφαιρικές” ομάδες δεν εμπιστεύονται την ακεραιότητα της εγχωρίου διαιτησίας. Και αναρωτιέται κανείς γιατί να εμπιστευόμαστε τις εγχώριες αρχές στους πιο σοβαρούς τομείς. Α ρε μνημόνια που μας χρειάζονται και ξένοι δυνάστες μήπως γίνουμε ανθρώποι και η Ελλάς χώρα!!!

*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: 1) Στη Βιέννη λέει, μένει η πρόεδρος της ΕΡΤ3. Κορόιδο είναι; Σιγά μην μείνει στην …Καλαμαριά!

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine