Essay

Εν αναμονή της πανδήμου και λαοπροβλήτου Εορτής των Ευχαριστιών …

By November 21, 2018 No Comments

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Εν αναμονή της πανδήμου και λαοπροβλήτου εορτής της Ημέρας των Ευχαριστιών (αύριο Πέμπτη) προσπαθώ να εργαστώ, αλλά δεν μου βγαίνει με τίποτα! Είναι κι΄ολόγιομο φεγγάρι (θα γεμίση πλήρως τις επόμενες δύο μέρες και ήδη αισθάνομαι τα προεόρτια) οπότε συν τοις άλλοις δεν μου κολλάει μήτε ύπνος! Σ’αυτές τις δυσμενείς, θα έλεγα επιεικώς, συνθήκες, έχω ξαναβρεί και την αυθεντική ελληνικότητά μου, καθώς υπνοβατώ ξαπλωμένος και κοιμάμαι όρθιος, τα δύο ουκ άνευ της εθνικής μας ιδιοπροσωπείας για τα οποία τόνοι καφέ έχουν χυθεί σε αμέτρητα στομάχια και καντάρια έπεα πτερόεντα εκτοξεύτηκαν σε καφενεία, καφετέριες και πρωτοκλασάτες δεξιώσεις συνοδευόμενα από τις ανάλογες χειρονομίες σαν μπύρα με μεζέ. Ο μύθος δεν είναι παραμύθι αλλά ποιητική εκδοχή της ιστορίας, ο μύθος όμως που γίνεται παραμύθι είναι ποιητική εκδοχή της …υστερίας! Για αυτό και οι τουρίστες που γνωρίζουν εκ πείρας, αντιλαμβάνονται το “Leave your myth in Greece” συμφώνως προς την πρώτη εκδοχή. Εμείς όμως ως προς τη δεύτερη, για αυτό κάνουμε σαν τα λαμπάσματα κάθε φορά που νομίζουμε ότι θίγονται τα ιστορικά μας κεκτημένα για τα οποία ελάχιστα γνωρίζουμε ούτως ή άλλως. Ισα ίσα που όσο πιο λίγο ξέρουμε για κάτι τόσο πιο ξέφρενο το πάθος μας! Σαν πλατωνικός έρως πρώιμης νεότητος, όταν λιώναμε για το αντικείμενο του πάθους μας χωρίς να μπούμε στην επώδυνη διαδικασία του πλησιάσματος και της γνωριμίας. Κι’όχι μόνο εξαιτίας δειλίας ή ευγενικής διστακτικότητος, αλλά επειδή φοβόμασταν ενδομύχως ότι αν το γνωρίζαμε καλύτερα υπήρχε περίπτωση να μην μας άρεσε… Το μια δοκιμή μπορεί να σας πείση, δεν είναι πρόσκληση σε βιωματική σχέση, όπως θα έλεγε ο Γιανναράς, αλλά κίνδυνος-θάνατος, για να θυμηθούμε λίγο και τις τενεκεδένιες πινακίδες στις ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ που σκοπό είχαν να αποτρέψουν εμάς, τα παιδιά, από το να σκαρφαλώνουμε πάνω τους, χωρίς αποτέλεσμα βέβαια διότι το ελλαδικό φαντασιακό δεν μας άγγιζε σε εκείνη την ηλικία. Ημασταν ελεύθεροι και όχι πολιορκημένοι από γονείς και ένα κάρο συμβατικότητες που σου φορτώνονται στην πλάτη σταδιακά για να μην σ’αφήσουν να σηκώσης κεφάλι! Ακόμη και η επαναστατικότητα είναι κλισέ με προβλέψιμο σκάσιμο πυροτεχνήματος, όλα φτιαχτά και δήθεν κι’όσο πιο δήθεν τόσο καλύτερα. Λούμπεν και …αρλούμπεν, τιτουλάριοι προλετάριοι, αγωνιστές στο τάβλι, ξωμάχοι των γηπέδων, μαστροχαλαστές βέβηλοι, όψιμα παιδιαρίσματα από μαμόθρεφτα που τα χνώτα τους μυρίζουν ακόμη σοκολατούχο παστεριωμένο γάλα και Βιτάμ!

Εν αναμονή της πανδήμου και λαοπροβλήτου Ημέρας των Ευχαριστικών παρήγγειλα ένα κουτί “βίντατζ” πούρα από τη Νικαράγουα του “συντρόφου” Ορτέγκα και τα τοποθέτησα ευλαβικώς στον υγραντήρα για να ανακυκλωθή το άρωμά τους. Μου ήρθε και ένα μπουκάλι εξαιρετικό, παλαιωμένο επί 18 έτη, ρούμι από τη Γουατεμάλα, τη μάρκα του οποίου δεν θα σας πω γιατί θα σπεύσετε να το αγοράσετε και θα ανέβη η τιμή του! Αύριο θα ρίξω μια γενναιόδωρη δόση σε ένα ποτήρι του μπέρμπον μαζί με ένα παγάκι (ποτέ πάνω από ένα!) και ένα κομμάτι φλούδας πορτοκαλιού (κάνει και νεράτζι) και θα το απολαύσω έξω, στην παγωνιά μαζί με τα πούρα που σας προανέφερα μήπως και καθαρίση το μυαλό μου γιατί πάλι έχει μαζέψει αρκετή σκουριά κι’αυτό δεν οφείλεται στην υγρασία. Είναι τα κατακάθια της καφεϊνης που συγκεντρώνει ο χρόνος και τα μετατρέπει σε πίσα. Κι’όταν λέω καφεϊνης δεν κυριολεκτώ, εννοώ τις παπαριές που μαζεύουμε από την πολύχρονη μετοχή μας στο ομογενειακό γίγνεσθαι που πολλές φορές ξεκινάει με την πρόσκληση “πάμε για καφέ”, άσχετα αν ο καφές είναι το μόνο που δεν πίνουμε. Και εμείς εκεί, σαν αφιονισμένοι, σαν ναρκομανείς δώστου πάλι απ’την αρχή κι’ς λάμε κάθε φορά “ως εδώ ήτανε, κομμένες οι μαλακίες”. Αμ δε …Πίσω έχει η ουρά την αχλάδα και εμείς ακολουθάμε και μας τρέχουν τα σάλια!

Εν αναμονή της πανδήμου και λαοπροβλήτου Εορτής των Ευχαριστιών παίρνω θάρος από τη σιωπή σας και μεθώ στο σπίρτο του ψυχωμένου μονόλογού μου έτοιμος να σηκωθώ από την καρέκλα και να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις της ημέρας: πέταγμα σκουπιδιών, πλύσιμο πιάτων, ετοιμασία πρωινού κι’αν η τύχη μου λάμψη, ένα καλό χέσιμο! Διότι το ξαλάφρωμα δεν μπορεί να είναι μόνο διανοητικό, μας ενδιαφέρει να σώσουμε το σώμα μας κι’όχι μόνο την ψυχή μας, όπως έλεγε και ο Πικιώνης με αμφίβολα πάντως για τον ίδιο αποτελέσματα…

Εύχομαι και εσείς να έχετε μια εξίσου δημιουργική μέρα και να απολαύσετε την εορτή ξαλαφρωμένοι και χαρούμενοι καθώς ο μεγάλος αγώνας του “Black Friday” περιμένει στη γωνία και όλοι καλούμαστε να δώσουμε το παρών σ’αυτό το προσκλητήριο για να αγοράσουμε στις ίδιες ή ακριβότερες τιμές πράγματα που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμαστε. Εγώ πάντως, όπως και πέρυσι, θα αγοράσω …καπότες στην οικονομική συσκευασία των 150 τεμαχίων κι’ας μην τις χρειάζομαι! Θα τις έχω και θα τις κοιτάζω όπως οι εθνοφύλακες τα παροπλισμένα τυφέκιά τους. Οπως έγραψε και ο καθηγής μου στην ισπανική λογοτεχνία Κόζερ, “Κίνα μην με κοιτάζης λάγνα, καθώς το μόνο που θαυμάζω στο τουφέκι σου είναι η κομψότητα”! Εγώ πάλι το μόνο που θαυμάζω τις καπότες είναι η ποσότητα!

*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Contact

NEOhellenika

Demetrios Rhompotis, Publishing Committee Chairman of NEO Magazine