Του Δημήτρη Ρομποτή*
Οσοι περίμεναν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ευαισθησία και ήθος διαψεύστηκαν για μια ακόμα φορά! Οπως έχω ξαναπεί, του Κόρακος τα παιδιά δεν ασπρίζουν, μόνο μαυρίζουν, οπότε καλό θα είναι να πάψετε να έχετε αυταπάτες κι’αν πιστεύετε στα θαύματα περιοριστήτε στα εκκλησιαστικού χαρακτήρος! Τη στιγμή που γράφονται ετούτες οι γραμμές υπερίπταται του Καναδά καθ’οδόν προς Νέα Υόρκη όπου την Κυριακή θα είναι τελετάρχης στην ελληνική παρέλαση, αποδεικνύοντας ότι ήταν συνεργός εξαρχής στο βρώμικο παρασκηνιακό παιχνίδι που τον επέβαλε ετσιθελικά και σε πείσμα κάθε έννοιας κοσμιότητος στο επίκεντρο της μεγαλύτερης εκδήλωσης που διοργανώνει η εδώ ελληνόφωνη ομογένεια. Οι εκκλήσεις που έγιναν πανταχόθεν, και από αυτού του β(λ)ήματος, στον αδερφό της Ντόρας να προφασιστή κάτι και να μην έρθη, περισώζοντας την αξιοπρέπειά του αν μη τί άλλο, πήγαν στο βρόντο. Και επειδή η αλαζονία που φέρνει η σιγουριά του ελέγχου της κατάστασης εκ των όπισθων πάντοτε μετατρέπεται σε ύβρι, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε και «βαρυσήμαντη», «αποκλειστική» συνέντευξη στην οικογενειακή εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης για να προλάβη να ανακοινώση το δώρο σ’αυτούς που τον επέβελαν ετσιθελικά ως τελετάρχη: στο νέο καταστατικό του κόμματος 10% των αιρετών συνέδρων θα είναι ομογενείς! Που σημαίνει ότι άτομα όπως ο νυν «πρόεδρος» της Ομοσπονδίας, κ. Γαλάτουλας, θα έχουν μια θέση την επόμενη μέρα ως ανταμοιβή για τον …κώλο που έδωσαν στην τελεταρχοποίησή του! Το «βαρυσήμαντο» μακρυνάρι του Κυριάκου είχε επίσης στόχο να σταυλίση το σκορπισμένο κοπάδι του κόμματος, υποσχόμενος οφίκια που δεν του κοστίζουν τίποτα. Σε συνδυασμό με την πρόταση που κατέθεσε σήμερα για την ψήφο των «αποδήμων» (υποβιβάζοντας ουσιαστικά πολίτες διαφόρων χωρών στο επίπεδο των …ξένων) ο Κυριάκος και το κύκλωμά του προσδοκούν στην περαιτέρω κομματικοποίηση της ελληνόφωνης ομογένειας με στόχο τον έλεγχό της προς ίδιον όφελος!
Είπα πριν, αναφερόμενος στον Εθνικό Κήρυκα ότι είναι η οικογενειακή εφημερίδα των Μητσοτάκηδων. Πράγματι το ένα τρίτο της αρθρογραφίας της αφορά στο παπαδαριό, το δεύτερο τρίτο στο ελλαδικό ποδόσφαιρο και το τρίτο και …μακρύτερο στην οικογένεια Μητσοτάκη! Μη φταρνιστή κανένας από δαύτους και δεν μπει πρωτοσέλιδο! Εφτασε η ανάγνωση της εφημερίδας να μην διαρκή ούτε ένα …χέσιμο! Ευτυχώς που υπάρχει η αγγλική έκδοση και κάπως σώζεται η …σκατάσταση! Τα λέω αυτά με πόνο ψυχής διότι εργάστηκα στον Εθνικό Κήρυκα επί τεσσαρεσήμισυ χρόνια και έδωσα ένα μεγάλο μέρος του πάθους της πρώιμης νεότητάς μου στις σελίδες του. Και είναι κρίμα που έχει καταντήσει στα σημερινά χάλια, να χρησιμοποιήται από τη διεύθυνση προκειμένου να ποδηγετούνται οργανώσεις για να εξυπηρετούνται Ελληνες πολιτικάντηδες και να αντιμετωπίζεται το αναγνωστικό κοινό ως μάζα από ανεγκέφαλα ζωντόβολα των οποίων τη νοημοσύνη παίζουν ως τους όρχεις των! Βέβαια, ο σημερινός ιδιοκτήτης και διευθυντής προέρχεται ιδεολογικά από τον χώρο της βαθιάς αριστεράς, πριν κάνη τη μητσοτακική κυβίστησή του, οπότε λογικό είναι να αντιλαμβάνεται την εφημερίδα ως όργανο και τους αναγνώστες ως πιόνια στην εξουσιαστική σκακιέρα. Είμαστε στο 2016 όμως Αντώνη μου, όχι στην εποχή του ΠΑΚ και της πρώιμης μεταπολίτευσης! Επιπλέον, ζούμε στην Αμερική και ο θαυμαστός κόσμος της Αστόριας, όπως και ο θαυμαστός κόσμος των ζώων του ομώνυμου ντοκυμαντέρ, λογοδοτεί σε γραπτούς και άγραπτους νόμους προκειμένου να διατηρήται μια επίφαση έστω, κοσμιότητας. Το εξουσιαστικό αλισβερίσι δεν είναι αντάρτικο!
Αντώνη μου, μην πάρης αυτές τις σκέψεις ως επίθεση, με πόνο καρδιάς και βαθύτατη εκτίμηση στα γράφω (δεν αστειεύομαι, το εννοώ). Δέστο ως ανοιχτή επιστολή προς τον Εθνικό Κήρυκα που ποτέ δεν θα δημιοσιεύσης, αλλά θα διαβάσης. Παραιτήσου από τη διεύθυνση, βάλε κάποιον που να ξέρη από εφημερίδες και πες στον Κυριάκο να σου βρη μια θέση στο κόμμα και τη μελλοντική κυβέρνηση. Ποιός ξέρει, ίσως μια μέρα γίνης και πρόεδρος της Δημοκρατίας που είναι το κρυφό όνειρό σου. Στο εύχομαι κι’αν και εγώ γίνω κάποτε βουλευτής, θα σε ψηφίσω!
Ξέχωρα όμως από το τί κάνουν τα παρασκήνια, παίζουν μεγάλο ρόλο αυτοί που βρίσκονται στο προσκήνιο. Πριν χρόνια, το ίδιο παραμάγαζο που επέβαλε τον Μητσοτάκη τώρα προσπάθησε να κάνη τελετάρχη τον μακαριστό πρώην Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο για να τη σπάση στον Σπυρίδωνα που ήταν τότε αρχιεπίσκοπος. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας όμως που δεν ήταν …Γαλάτουλας, πάτησε πόδι. Του είπε σ’αγαπάω, λαμβάνω σοβαρά τη γνώμη σου υπόψη, αλλά αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Και δεν το έκανε! Αν είχε παρομοίου μεγέθους όρχεις και ο Πέτρος Γαλάτουλας θα μπορούσε να πη στον ίδιο εκ του παρασκηνίου καραγκιοζοπαίχτη ότι δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για τον Κυριάκο, αφού δεν έχει προλάβει να κάνη και τίποτα! Ούτε η έδρα του κόμματος καλά καλά δεν μετακόμισε! Ας τον καλέσουμε ως επίτιμο τελετάρχη. Οχι όμως, ήθελε να φανή μητσοτακικότερος των Μητσοτάκηδων και τώρα έχει γίνει ρεζίλι, όσο κι’αν προσπαθή να πείση ότι δεν το βλέπει.
Ευτυχώς φέτος κλείνει ο κύκλος των Μητσοτάκηδων ως τελεταρχών! Πρώτα έγινε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ορθώς κατά τη γνώμη μου, αν και πρώτος στην ψηφοφορία είχε έρθει ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, εν συνεχεία η Ντόρα και τέλος ο Κυριάκος.
Αλλά τί λέω; Είναι και ο γιος της Ντόρας, ο περιφερειάρχης! Πάλι του χρόνου τα ίδια! Και μετά από αυτόν η …Κοσιώνη by association! Τελικά αυτή η οικογένεια είναι σαν τη Λερναία Υδρα! Εναν κάνεις τελετάρχη και σου προκύπτουν άλλοι είκοσι!!!!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Φεύγω για το αεροδρόμιο να υποδεχτώ τον …πρωθυπουργό!!! Ανυπομονώ να ατενίσω τη θωριά του και να χαθώ στα γουρλωμένα του μάτια!!!!
First, let me acknowledge, with Facebook, that there have been four years since we began a very fruitful dialogue: usually, reacting at length to positions you take on a cornucopia of stimulating current events; frequently, ecstatic that a non-Jewish Greek and I can have not only a confidence of views, but share the emotional feelings that may attend our reactions. The outcome raises the level of information to become an educational experience, and today’s subject does not fail! It was not well-known by me that the esteemed friend we mutually have in the publisher of the bilingual daily The National Hetald was a left-wing firebrand in his younger years; that he openly identifies with New Democracy and its new leader; that he nurtures aspiration for a government position, perhaps even the not so exalted post as president of the Hellenic Republic. Moreover, I discovered that you were in the stable of Herald journalists years ago, and it is a personal point of regret that you did not stay to both improve the newspaper and attain with you on its masthead enhanced reputation. Still, the New Democracy’s leader appearing as grand Marshall for Sunday’s annual Greek Independence Day parade threatens to become a fiasco: arriving not to represent the country, but to promote his Party; and, judging the poor attendance in recent years, Mitsotakis’s presence might also reflect poorly if a mere seven to eight thpusand show! Dimitris’s essay clearly illustrates the bind a third-world country has “taking care” of the entitlement entire broods in a handful of established families possess. Apparently, not only are political careers are a given for the offspring of such established families, chairs are also given to them without fanfare as the expected, though not earned, recognition due them. Thus, we have a dramatic manifestation of yet another reform that goes begging (along with so many pathologies), because, alas, there’s neither the will or political inclination to start! Eleos.