Του Δημήτρη Ρομποτή*
Πρωί πρωί ήρθε στο σπίτι η φίλη μου η Μερόπη για οθωμανικό καφέ και για πάνω από τρεις ώρες παίζουμε τον Πούτσο μου και την έχουμε καταβρεί! Καμμιά φορά τον παίζω και με τη γυναίκα μου, αλλά δεν της αρέσει πολύ, νευριάζει κιόλας λες και είναι αλλεργική. Η αλήθεια είναι ότι τον παραπαίζω και αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες φορές γίνομαι κουραστικός. Εγώ όμως δεν κουράζομαι, ούτε η Μερόπη, είναι το στοιχείο που μας ενώνει και προσβλέπω με λαχτάρα στις συναντήσεις μας προκειμένου να απολαύσουμε χωρίς εμπόδια και περιορισμούς τον Πούτσο μου ο οποίος έχει ωριμάσει πλέον και ο αψύς ενθουσιασμός της νεότητος έχει δώσει τη θέση του σε μια πιο γεμάτη και συνάμα πληρέστερη συναρπαγή.
Κάθε φορά που προσκαλώ φίλες για Πούτσο συναντάω δύο ειδών αντιδράσεις: ή έρχονται αλαφιασμένες προσδοκώντας οργιώδη συνεύρεση με αποτέλεσμα εντελώς αμήχανος να μην ξέρω πώς να αντιδράσω ή σκανδαλίζονται και μου κλείνουν το τηλέφωνο κατάμουτρα. Είμαστε λαός ή του ύψους ή του βάθους, δεν υπάρχει τελικά μέση οδός. Πάλι καλά που έχω τη Μερόπη και έναν φίλο ιερέα, αρχιμανδρίτη συγκεκριμένα, ο οποίος έτσι κι’ακούσει Πούτσο τρέχει πιο γρήγορα κι’από τον Χουσεϊν Μπολτ!
Η αλήθεια είναι ότι ο Πούτσο δεν τυγχάνει ιδιαίτερης δημοφιλίας μεταξύ των Ελλήνων, παρεκτός εκείνων που όπως εγώ είναι λάτρεις της τζαζ και δη της λάτιν τζαζ. Και μεταξύ αυτών δεν είναι πολλοί που αρέσκονται στον Πούτσο. Δεν ξέρουν τί χάνουν, βέβαια, οπότε ως ένα είδος εισαγωγής θα παραθέσω σήμερα μερικές γενικές πληροφορίες με την ελπίδα κάποια στιγμή αν όχι όλοι, οι περισσότεροι Ελληνες και Ελληνίδες να απολαμβάνουν Πούτσο σε τακτική βάση και να μπορούν να πουν μετά λόγου γνώσεως ότι “για τον πούτσο είμαστε”!
Το συγκρότημα Pucho & His Latin Soul Brothers ιδρύθηκε το 1959 από τον δεξιοτέχνη των κρουστών Χένρυ “Πούτσο” Μπράουν (Ηenry “Pucho” Brown). Εκτοτε, ένας μεγάλος αριθμός διασήμων σήμερα μουσικών, μεταξύ των οποίων και ο Τσικ Κορία, πέρασαν από τις τάξεις του συγκροτήματος λαμβάνοντας πολύτιμες εμπειρίες και ακούσματα. Το 1973, ο γνωστός πλέον και γεμάτος αυτοπεποίθηση Πούτσο διέλυσε το σχήμα για να ακολουθήσει καριέρα μόνος του επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του σε πιο παραδοσιακή Λάτιν μουσική. Εχει κυκλοφορήσει πάνω από 20 δίσκους. Σήμερα μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ συναυλιών και της κατοικίας του, στην πολίχνη …Μουνάκι (Moonachie) της Νέας Ιερσέης. Όπως λέμε, “έλα μουνί στον τόπο σου”, αλλά από την ανάποδη …
Καλή εισαγωγή στον Πούτσο, για τους πρωτάρηδες του είδους, είναι η συλλογή “Τα καλύτερα του Πούτσου” (The Best Of Pucho & His Latin Soul Brothers). Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα ως πρελούδιο όμως, πριν πάτε στα βαθιά του Πούτσου. Πλατσουρίζοντας ηχητικά, εισέρχεται κανείς σταδιακά, ως μύστης, στα ενδότερα της μουσικής απόλαυσης, ανακαλύπτοντας χρώματα, μυρωδιές και κόσμους πολύχρωμους όσο και αλλόκοτους, καθώς η ποικιλία των ρυθμών και η ισχυρή βάση των κρουστών δένονται σε ένα αρμονικότατο σύνολο στο οποίο ξεχωρίζει βέβαια το ειδικό βάρος του μεγάλου Πούτσου!
Στο σημείο αυτό, να διευκρινίσω ότι κατά κανόνα πρόκειται για επίκτητη προτίμηση, acquired taste, επί το αγγλικότερον. Δηλαδή, πολύ λίγοι γεννιούνται με έφεση ως προς την απόλαυση του Πούτσου. Οι άλλοι την ανακαλύπτουν και την αποκτούν εν συνεχεία, ως αποτέλεσμα αναζήτησης δηλαδή και συνήθως δεν αρκεί μια δοκιμή για να τους πείσει. Ωστόσο, και εδώ το πρώτο βήμα είναι το σημαντικότερο για αυτό συνιστώ τη συλλογή με τα Καλύτερα του Πούτσου έτσι ώστε ο ενδιαφερόμενος να έχη όσο το δυνατόν μεγαλύτερο εύρος απόλαυσης στον λιγότερο δυνατό χρόνο, χωρίς όμως η εμπειρία να καταντάη άρπα-κόλλα.
Και επειδή εισερχόμεθα σε παρατεταμένη περίοδο εορτών, τί πιο καλό δώρο από έναν Πούτσο που μπορεί να απολαύση κανείς όλες τις ώρες και για πάρα πολλά χρόνια χωρίς να βαρεθή! Μοιράστε στους αγαπημένους σας, σε συγγενείς και φίλους, τη χαρά του Πούτσου απλόχερα και να είστε βέβαιοι ότι θα σας ευγνωμονούν ακόμη κι’αν αντιδράσουν αρχικώς συγκρατημένα. Δεν παίρνει πολύ να εθιστή κανείς στον Πούτσο και εν συνεχεία να οδηγηθή σε εμπειρίες που ξεπερνούν την επιφάνεια και εισέρχονται στα ενδότερα, στα σώψυχα του καθενός, εκεί που ούτε το νοητό νυστέρι του ψυχολόγου δεν αγγίζει.
Καλή απόλαυση!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Μιλώντας για τις “Έξυπνες Πόλεις” στην Εκθεση Θεσσαλονίκης, ο Αμερικανός πρέσβης ανέφερε τα …Τρίκαλα! Μην ξεχνάμε ότι είχαν “Σαράφης” λίγο μετά την Αθήνα και το Παρίσι!
2) Είπε ο Τσίπρας για τους συνταξιούχους άνω των 70 κάτι παρόμοιο με τον Μητσοτάκη που είχε πει ότι το προβλημα είναι ότι ζουν πολλά χρόνια…
3) Ποσοστά από το κασέρι Matis ζητάει μέσω του Μάθιου Νιμιτς ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ James Matis για την παράνομη χρήση του ονόματός του!
