Του Δημήτρη Ρομποτή*
Εχουνε “διώξει” τόσες φορές τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο τα εδώ χαλκεία του …Ρύπου που όταν θα φύγη στα αλήθεια δεν θα το πιστεύουμε! Δεν υπάρχει αιδώς, δεν υπάρχει τσίπα μόνο λυσσαλέο πείσμα από άρρωστους (αδύναμους) ανθρώπους που με τον καιρό έχουν καταφέρει να πιστέψουν τα ψέμματά τους, κύριο των οποίων είναι η μεθυστική αίσθηση ότι κουμαντάρουν την ομογένεια! Και για να ανέβης αυτό το καλάμι δεν αρκεί να επιβάλης ως τελετάρχες στην παρέλαση όσα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη ενδιαφέρονται να γίνουν ή άλλους κολλητούς σου. Μόνο αν ανεβοκατεβάζης αρχιεπισκόπους είσαι πραγματικό αφεντικό της παροικίας διότι η εκκλησία συνιστά τη μεγαλύτερη και υσοβαρότερη οργάνωση, άρα … Μόνο που για να τα βάλης με σοβαρούς πρέπει και ο ίδιος να είσαι σοβαρός ή σοβαρότερος κι’αυτό εν προκειμένω δεν ισχύει! Πώς το ξέρουμε; Μα φαίνεται! Ο,τι δημοσιεύουμε εκθέτει πρώτα και κύρια εμάς τους ίδιους και κατόπιν αυτούς ή τις καταστάσεις που επιδιώκουμε να εκθέσουμε. Μ’άλλα λόγια, είναι τα ίδια τα γραπτά μας που ενίοτε μας κάνουν ρόμπα και φανερώνουν ποιότητες και χαρακτηριστικά καλύτερα κι’από καθρέφτη. Φυσικά, άνθρωποι ερωτευμένοι έως αλλοπαρμένοι με το εγώ τους δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε και δύνανται να διακρίνουν το μέγεθος της γελοιότητάς τους. Εμείς όμως μπορούμε, και τους ευχαριστούμε για το συστηματικό τους ξεβράκωμα ενώπιόν μας. Είναι θλιβερό βέβαια, αλλά από ένα σημείο και μετά το συνηθίζεις και το αποδέχεσαι ως μέρος του περιβάλλοντος χώρου με τον ίδιο τρόπο που η παρουσία του τρελλού του χωριού κάποτε δεν μας ενοχλούσε, ενίοτε κάναμε και πλάκα μαζί του. Κακώς βέβαια …
Εδώ και δυο χρόνια, ίσως και λίγο περισσότερο, κάθε μερικούς μήνες αν όχι εβδομάδες, μαθαίνουμε ότι ο αρχιεπίσκοπος “φεύγει”. Και μάλιστα ότι τον απολύει ο πατριάρχης, λες και πρόκειται για κάποιον καντηλανάφτη ή θυρωρό. Φυσικά ο Δημήτριος είναι ακόμη στη θέση του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βαρθολομαίος θέλει να τον ξεφορτωθή για να φέρη κάποιον χωρίς προσωπικότητα που θα είναι εντελώς του χεριού του. Εντούτοις, επειδή ο οικουμενικός έχει μυαλό και δεν τα έχει χαμένα όπως αυτούς τους οποίους χρησιμοποιεί για να κάνη τη δουλειά του, γνωρίζει όπως ο Πρόεδρος Μπους, ο πρεσβύτερος, κατά τον πρώτο πόλεμο στον Περσικό Κόλπο, ότι είναι ίσως εύκολο να βγάλης τον Σαντάμ από τη μέση, τί θα γίνει μετά όμως; Κάτι που δεν γνώριζε ο υιός Μπους και τα έκανε σκατά, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και ένα Ιράκ όργανο του Ιράν που μόνο χώρα δεν είναι.
Βέβαια ο Δημήτριος κάθε άλλο παρά Σαντάμ ή δικτάτορας είναι. Ισα ίσα που καλό θα ήταν να είχε πατήσει πόδι και να είχε πάρει τον βούρδουλα όταν έπρεπε. Ωστόσο, είναι μια ευρέους κύρους προσωπικότητα, συμπαθής στην κοινότητα και προϊσταται ενός οργανισμού που ενδέχεται να καταρρεύση σαν χάρτινος πύργος με το πρώτο σοβαρό ταρακούνημα. Ο οικουμενικός λοιπόν, δεν πρόκειται να τον βγάλη από τη θέση του βιαίως γιατί θα χάση πολύ περισσότερα από όσα έχει να κερδίση. Για αυτό επιλέχτηκε εδώ και μερικά χρόνια η μέθοδος του συνεχούς ροκανίσματος με σκοπό να τον αναγκάσουν να φύγη μόνος του. Ακόμη και τα περίφημα “σκάνδαλα” όπως το υποτιθέμενο έλλειμα 15 εκατομμυρίων από το ταμείο ανέγερσης του Αγίου Νικολάου, εντάσσονται σ’αυτή την τακτική. Σε λίγο μπορεί να ακούσουμε ότι δολοφόνησε και κάποιον στα νιάτα του! Τραβηγμένο μεν, αλλά από απελπισμένους και στα λυσσακά τους όλα να τα περιμένης …
Ο Δημήτριος όμως έχει μουλαρώσει και με το δίκιο του! Σου λέει, με φέρατε εν μέσω της χειρότερης ίσως κρίσης στην αρχιεπισκοπή να ηρεμήσω τα πράγματα, έκανα τόσα χρόνια τον μαλάκα πηγαίνοντας από κοινότητα σε κοινότητα για να καταπραϋνω τα πνεύματα και να τους πω τί ωραία και καλά που είναι όλα, και τώρα που νομίζετε ότι δεν με χρειάζεστε πάτε να με ξεφορτωθήτε μπαμπέσικα, κουφάλες. Αμ δε!
Το σίγουρο πάντως είναι ότι κάποια στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής θα φύγη μόνος του γιατί είναι 90 και ο ίδιος γνωρίζει μέχρι πού τον πάει. Δεν χρειάζονται δημοσιεύματα να τον “διώχνουν” κάθε τρεις και λίγο και ο οικουμενικός καλά θα κάνη να τους τραβήξη τα γκέμια διότι μ’αυτή την τακτική ζημιώνεται εκτός από τον αρχιεπίσκοπο και τον ίδιο, η εκκλησία. Συμφέρει τους πάντες να αφήσουν τον Δημήτριο να ξαναβάλη κάποια τάξη και να αποχωρήση με θετικό πρόσημο, όπως λένε και στην Ελλάδα. Του το χρωστάνε, σε τελική ανάλυση …
Κλείνοντας, εκφράζω τη λύπη μου που μια σοβαρή εφημερίδα όπως η Καθημερινή των Αθηνών μπλέχτηκε σ’αυτό το ανίερο παιχνίδι υποβιβαζόμενη στον ίδιο παρονομαστή με εκδοτικά υπόθετα. Η εξήγηση βέβαια είναι απλή: ο διευθυντής της αποκαλεί τον φάδερ Αλεξ χαϊδευτικά “my rabbi”…
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Πάει και το Ράλι Ακρόπολις! Παραμένει το …Χάλι Ακρόπολις!
