Του Δημήτρη Ρομποτή*
Ημέρα της Εθνικής Επετείου σήμερα, αλλά το κλίμα δεν είναι ενθουσιώδες, ας μην ξεχνάμε ότι η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου συνετρίβη προχθές στη Βοσνία με 3-1 και οι μνήμες είναι νωπές, πονάει ακόμη η πληγή του αποτελέσματος. Εκεί που θα μπορούσε η Εθνική να εξασφαλίση την πρώτη θέση με μία νίκη ή να φτάση πολύ κοντά με μια ισοπαλία, βρέθηκε τώρα σε υποδεέστερη θέση και ο δρόμος είναι μακρύς κι’ανηφορικός ως το τέλος. Είναι να μην σκας;
Σε γενικές γραμμές όμως, η συγκίνηση, το εθνικό φρόνημα, ακόμη κι’αν πρόκειται για χάρη της παραδόσεως και μόνο, στον ευρύτερο ελληνικό κόσμο θεωρούνται εδώ και καμμιά 20ετία ως συναισθήματα από τα οποία κάθε «απελευθερωμένος» άνθρωπος πρέπει να απαλλαγή. Δεν χρειάζονται, δεν εξυπηρετούν κάποια χειροπιαστή χρησιμότητα, άρα δεν υπάρχει λόγος να τα διατηρούμε και να τα καλλιεργούμε μέσα μας. Ο εκσυγχρονισμός απαιτεί μοντέρνους ανθρώπους, των οποίων η συναισθηματική έξαρσις οξύνεται σε σχέση κυρίως, αν όχι μόνο, με την απόκτηση κάποιου καταναλωτικού είδους αγαθού. ‘Η με την επίτευξη ενός «στόχου» που στη φαντασία μας ανοίγει τον δρόμο περαιτέρω προς την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών. Σ’αυτό τον τον τομέα τουλάχιστον, ουδείς μπορεί να κατηγορήση τους συγχρόνους Ελληνας ότι δεν έχουμε μακρόπνοη στρατηγική.
Υπ’αυτή την έννοια, μεγαλύτερη εθνική συγκίνηση και υπερηφάνεια προκάλεσε η άρση της θεωρήσεως εισόδου (βίζα) για ταξίδια Ελλήνων πολιτών προς τας Ηνωμένας Πολιτείας, παρά η Επανάστασις του 1821 την οποία ούτως ή άλλως ως «τετελεσμένο» γεγονός θεωρεί κανείς δεδομένη, άρα έχει την άνεση να τη αντιμετωπίση με θαρραλέα αδιαφορία. Τί κι’αν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλαδιτών δεν θα μπορέσει ποτέ να ταξιδέψη στις ΗΠΑ (για ψώνεια κυρίως); Σημασία έχει ότι μετά τη «γενναιόδωρη» κίνηση του Προέδρου Ομπάμα ανοίγει ο δρόμος, άλλο ένα ταμπού πέφτει και η Ελλάς αναριχούται (δεν είμαι σίγουρος ότι είναι η σωστή απόδοσις του ρήματος, αλλά το αφήνω ούτως ή άλλως προκειμένου να ενταθή η δραματικότης του κειμένου) εις το ύψος χωρών που έφτασαν εκεί πριν, όπως η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Πορτογαλία, κλπ. Χώρια που πήγε άλλο ένα βήμα μπροστά σε σχέση με τους λοιπούς Βαλκάνιους, οι οποίοι μας είχαν «φτάσει» με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ενωση (έστω και χωρίς Ευρώ), αλλά δεν μπορούν να ονειρευτούν καν τη δυνατότητα ταξιδιού στις ΗΠΑ χωρίς θεώρηση εισόδου στα βυσσινί διαβατήριά τους! Ελλάς και Σλοβενία τυγχάνουν αυτού του προνομίου το οποίο αποτελεί ύψιστη κατάκτηση του ελληνικού, αλλά και του σλοβενικού, λαού και δια το οποίο απαιτήθησαν πολλές θυσίες, πολύς κόπος και ακόμη περισσότερος …κώλος (για να θυμηθούμε τον Καραϊσκάκη)!
Με βάση λοιπόν τα νέα δεδομένα και στο πνεύμα της προσαρμογής χάριν της επιβιώσεως, θα πρέπει και οι εθνικοί μας επέτειοι να αναδομηθούν ώστε να ανταποκρίνωνται εις τα συγχρόνους ανάγκας και ουχί εις παρωχημένας ιδέας περί «εθνικής παλιγγενεσίας», «ανεξαρτησίας», «ελευθερίας ή θανάτου», «Ελευθερίας Αρβανιτάκη», «Γιώργαινα ρίξε τα άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι», «Εχε γεια καημένε κόσμε» και «Νά’χανε οι καρδιές αμπάρες»!
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της θεωρήσεως, προτείνω πολύ σοβαρά η Επέτειος της 25ης Μαρτίου να αντικατασταθή με την ημέρα εκείνη του Φλεβάρη (οϊμέ, δεν θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία, αν και ήμουν εκεί) όταν ο (κρυφομουσουλμάνος, αρχισιωνιστής, κατά τα άλλα) Πρόεδρος Ομπάμα, παρουσία του τότε πρωθυπουργεύοντος, κ. Τζωρτζ (πως λέμε Τζωρτζ Ουάσινγκτων;) Παπανδρέου ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Ελλάδος από τα δεσμά της βίζας! Η δε 28η Οκτωβρίου, πιο ευρωπαϊκή επέτειος, να αντικατασταθή με τη συγκλονιστική εκείνη ημέρα του …Γιούλη, 2004, όταν η Εθνική Ελλάδος κατετρόπωσε την Πορτογαλία και σήκωσε, το γαμημένο Πανευρωπαϊκό Κύπελλο!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).
