Πρόβα τζενεράλε για την ελληνική ΑΟΖ το «Μπαρμπαρός»

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Η πρόκληση-εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου ενδέχεται να είναι πρόβα τζενεράλε και για επικείμενες παραβιάσεις της ελλαδικής ΑΟΖ, το εύρος της οποίας δεν αναγνωρίζει ούτως ή άλλως λόγω Καστελλορίζου και Στρογγύλης (συν το «ειδικό καθεστώς» που έχει καταφέρει να δημιουργήση στο Αιγαίο με σειρά προκλήσεων από το 1974 και εντεύθεν. Η εισβολή στην Κύπρο εγκαινίασε και την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος, ας μην το ξεχνάμε αυτό.) Περιττό να πούμε πως όταν εκδηλωθή τέτοια πρόκληση η Ελλάδα δεν θα έχη άλλη επιλογή από το να προειδοποιήση ότι θα βυθίση το ερευνητικό σκάφος πριν ξεκινήση, όπως είχε γίνει τον Μάρτιο του 1987 επί Παπανδρέου-Οζάλ. Και επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, καλό θα είναι η Αθήνα από τώρα να επεξεργάζεται όλα τα πιθανά σενάρια για να μην πιαστή στον ύπνο. Δεν θα έχει καμμία δικαιολογία αν συμβή κάτι τέτοιο, οι Τούρκοι έχουν αποθρασσυνθεί τόσο που δεν νοιάζονται να κρύψουν τις προθέσεις τους.

Οσον αφορά τώρα στην υποτιθέμενη «αναβάθμιση» της ναυτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή της Κύπρου με αφορμή ασκήσεις του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ, είναι το μόνο που μπορεί να κάνη η Ελλάδα χωρίς να εκτεθή. Πραγματική αναβάθμιση ελλαδικής ναυτικής δύναμης στην ΑΟΖ της Κύπρου θα εσήμαινε ότι θα έπρεπε να διώξη από εκεί το «Μπαρμπαρόσα» και ενδεχομένως να ρισκάρη ένοπλη σύγκρουση με τα πλοία που το συνοδεύουν ως εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το να στείλη πολεμικά σκάφη απλά να παρακολουθούν ξένα πλοία που έχουν εισβάλει στα ζωτικών συμφερόντων ύδατα της Κύπρου όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά θα πρόκειται για μεγαλύτερη ξεφτίλα και σημαντικότερη τουρκική επιτυχία.

Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, δυσκολότερα από όσο πολλοί δύνανται να αντιληφθούν και ορθώς οι χειρισμοί γίνονται με προσοχή και χωρίς πολλές κορώνες ή άλλους είδους φραστικές εξάρσεις. Ωστόσο, η αντίδραση δεν μπορεί να περιοριστή μόνο στα λόγια, η Κύπρος πρέπει να βρη τρόπο να προασπίση την ακεραιότητα της ΑΟΖ της έμπρακτα. Ας γεμίσουν ψαρόβαρκες με στρατιώτες, ντυμένους πολιτικά, να περικυκλώσουν το «Μπαρμπαρός» αφήνοντάς του άνοιγμα μόνο από την πλευρά που πρέπει να φύγη! Ας βρουν ειρηνιστές ή μαθητές, ας μπη ο ίδιος ο πρόεδρος της Κύπρου και το υπουργικό συμβούλιο στην πρώτη βάρκα! Ας κάνουν κάτι να προστατέψουν έργοις την ακεραιότητα της χώρας τους, ακόμη κι’αν πρόκειται για κινήσεις σε συμβολικό επίπεδο! Δεν αρκούν διαμαρτυρίες εκ του ασφαλούς ενώ ο εισβολέας αλωνίζει απροκάλυπτα και χωρίς να υπολογίζη κανέναν σε χώρο δικών σου συμφερόντων! Οφείλεις να προσπαθήσης να τον διώξης με κάποιον τρόπο, επιζητώντας συνάμα την αρωγή της διεθνούς κοινότητας. Εάν σε δουν να αντιστέκεσαι πραγματικά, ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως και οι άλλες χώρες στων οποίων τη συμπαράσταση υπολογίζει η Κύπρος, θα πιεζόταν να αντιδράσουν με περισσότερη σοβαρότητα και ένταση, χώρια τα «μπένεφιτς» σε επίπεδο διεθνούς κοινής γνώμης: μια μικρή χώρα, με τη μισή έκτασή της υπό κατοχή, να αντιστέκεται ειρηνικά απέναντι στον εισβολέα-μεγαθήριο. Ενας Δαυίδ εναντίον ενός Γολιάθ, χωρίς σφεντόντα μάλιστα.

Εφόσον όμως βλέπουν παθητική στάση από μέρους του θύματος, περιορίζονται κι’αυτοί στα συμβολικά και απαραίτητα, χωρίς αντίκρυσμα ή ουσία. Την πρωτοβουλία των κινήσεων και τον ρυθμό των αντιδράσεων πρέπει να αναλάβη η ίδια η Κύπρος, το ταχύτερο μάλιστα, με στόχο να αιφνιδιάση την Αγκυρα η οποία υπολογίζει στην κυπριακή αδράνεια. Εμπρακτη αντίσταση της Λευκωσίας θα αναστρέψη τον τουρκικό «τσαμπουκά» αφού θα πρέπη να αναβαθμίση το επίπεδο της πρόκλησης (ανοίγοντας πυρ ή εμβολίζοντας πλοιάρια) ή να ανακρούση πρύμναν. Και στις δύο περιπτώσεις θα έχη χάσει, η δε πρώτη θα είναι χειρότερη από τη δεύτερη. Είναι σαν να τσακωθής δημοσίως με γυναίκα, είσαι χαμένος ό,τι και να κάνης…

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.